Jungkook, ölülerle konuşabilen bir şamanın oğluydu. Aynı zamanda kendisi de ölülerin ruhlarıyla iletişime geçebiliyordu.
Peki ya kendini zaten güvende hissetmeyen Jungkook'un başına kötü bir ruh musallat olursa ne olur?
Litost: Başkasına zarar verdi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Çok sıkıldım." Dedi Lalisa 'ı' harfini uzatarak. Şuanda kendisi koltukta kafasını aşağıya sarkıtmış bir şekilde ters oturuyordu, tam bir çocuk gibi davranıyordu.
Sanki karar vermişiz gibi geçmiş bir kaç günde Lalisa bizde kaldı ve kimse garipsemedi ya da rahatsız olmadı, tabii ki verdiği o garip hisler haricinde... Bu gidişle Lalisa amacına kavuşana kadar bizimle beraber kalacak gibiydi.
Taehyung müsait zamanlarında bize gelip hem Lalisa ile muhabbet ediyor -ne kadar isteksiz olsamda tabii ki benim aracılığımla- hemde gün içinde zamanımı öldürmeme yardım ediyordu. Taehyung sayesinde Lalisa'da yalnız hissetmiyor ve gün içinde morali düşmüyordu.
Gün içinde beraber olduğumuz için durumunu bilsemde her yatmaya dağıldığımızda Lalisa'nın evdeki varlığı yok oluyordu. O muhtemelen uyuduğumuzu düşünüp bir yerlere giderken ben, her gece ayağa kalkıp evi ve bahçeyi turluyordum. Böylece Lalisa gerçekten gitti mi yoksa hâla burada mı emin olmaya oluyordum. Ne kadar nereye gittiğini merak etsemde sormaya pek cesaretim yoktu.
"Alışverişe giderken Lalisa'yı da almaya ne dersin Jungkook. Böylece can sıkıntısı biraz da olsa geçmiş olur." Dedi annem merdivenlerden aşağıya inerken. Annemin sözleri üzerine oturduğu yerde dikleşen Lalisa heyecanla gözlerimin içine bakıyordu.
Yarım saat önce annem elime bir alışveriş listesi sıkıştırmış ve yazan şeyleri almamı istemişti.
Olduğum yerde göz devirirken "Pekala." Dedim ve ayakkabılarımı giymek için kapıya ilerledim. Kapıdan çıkarken yanımda biten Lalisayla beraber ilerlemeye başladık. Gideceğimiz alışveriş merkezi uzakta değildi bu yüzden yürüyerek gitmeyi tercih etmiştim.
Alışveriş merkezinden içeriye adım attığımız gibi "Neler alacağız?" Diye sormuştu Lalisa. Ben ise cevap olarak elimdeki listeyi açıp ona göstermiştim. "Bir itirafta bulunmamı ister misin Jungkook?" Dedi, dikkatimi çektiği için onaylar gibi bir ses çıkardı. "Dilinizi okuyamıyorum." Kaşlarımı çatıp ona döndüm "Konuşabiliyorsun ama okuyamıyor musun?" Sonra halk içinde olduğumuz aklıma geldi ve şu anda insanlara boşlukla konuşan bir deli gibi gözüktüğümü fark ettim. Bu yüzden bir alışveriş arabası kaparak reyonlar arasında dolaşmaya başladım, o ise beni takip etmeye devam ederken beni cevapladı. "Biliyorsun dil zamanla değişime uğrar, konuşma şeklimiz benziyor olabilir ama harfler baya değişime uğramış gibi." Düşündüğümden mantıklı konuşuyordu. "Pekala, listede yumurta, mum, biraz salatalık ve onun gibi ıvırzıvırlar yazıyordu." Dediğim gibi ortadan kaybolup elinde bir mum kutusu ile dönen Lalisa, kutuyu arabaya bıraktığında bana, iki saniyeliğine kal gelmişti. "Lalisa ne yapıyorsun!" Dedim sessizce bağırarak.
"Yardımcı oluyorum?"
"Havada uçan bir mum kutusu gören insanların ne düşüneceğinden haberin var mı?! Ayrıca nasıl cisimlere dokunabiliyorsun?"
"Sanırım yapmamam gereken bir şeydi?"
"Kesinlikle, dışarıdan ne kadar garip ve ürkütücü gözükeceğini tahmin bile edemezsin. Birileri bayılabilir bile."
