Jungkook, ölülerle konuşabilen bir şamanın oğluydu. Aynı zamanda kendisi de ölülerin ruhlarıyla iletişime geçebiliyordu.
Peki ya kendini zaten güvende hissetmeyen Jungkook'un başına kötü bir ruh musallat olursa ne olur?
Litost: Başkasına zarar verdi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dün Lalisa gittiğinden beridir daha gelmemişti. Sabah kalktığımda gerçekten evde olup olmadığını kontrol etmiş ve ona dair daha hiçbir şey hissetmemiştim.
Şimdi de okuldan hızlı bir şekilde eve dönüyordum çünkü eve dönüp dönmediğini gerçekten merak ediyordum.
Eve yaklaştıkça içime oturan hiçbir şey olmamıştı, biraz bomboş hissediyordum doğrusu.
Dış kapıyı açıp içeriye girdiğim gibi anneme seslendim. "Anne! Lalisa daha gelmedi mi?"
"Hayır?" Sesi sorar gibiydi. Aldığım cevaptan sonra ona geri dönüş yapmadım, odama gidip eşyalarımı kapı yanına fırlattım ve bir süre ne yapacağımı bilmeden ayakta durdum.
Onu arasam mı yoksa rahat bırakıp geleceği anı mı beklesem bilemedim.
Gözüm masamın yanındaki çizim eşyalarına çarparken evde kalmaya karar verdim. Gidip çalışma masama çökerken bir yandan kalemlerimi ve çizim kağıtlarımı çıkardım.
Dün gece çizdiğim Lalisa portrelerine yenilerini eklemek, nerede olduğunu bilmediğim Lalisa'yı aramaktan daha mantıklı gelmişti.
Ne kadar o masanın önünde durdum gerçekten bilmiyorum, kendimi kaybedene kadar çizim yapmıştım. Biraz da Lalisa'nın gözlerinde gördüğüm anların yansımasını kağıtta göstermek istemiştim, bu yüzden kağıttaki kızın ben hariç Lalisa olduğunu bilen kimse olmayacaktı.
Doğrusu Lalisa'nın çizim kağıtlarıma bu kadar yakışacağını hiç düşünmemiştim, içimde durmadan yüz hatlarını çizmek isteyen o isteğe engel olamıyordum.
Taa ki dış kapının zil sesi gelene kadar...
Çizimi, çizim dosyamın arasına koymuş aşağıya inip kapıdaki Taehyung'u karşılamıştım. Karşıladığım gibi "Merhaba Taehyung, bugün Lalisa yok haberin olsun." Diye direkt durum bildirmesi yapmıştım. "Neden? Yine ne dedin de pot kırıp yolladın kızı?"
"Bir şey demedim, dün seninle beraber ayrılıp bir daha gelmedi eve." Kaşları kalkmıştı, "Pekala buraya sadece Lalisa için gelmiyorum sonuçta çekilde geçeyim, annen nasıl?" Doğrusu uzun zamandır kütüphanesine kapanan annemin ne yaptığını kontrol etmeye hiç gitmemiştim. "Ben de onu ziyaret edecektim, gel sende istersen?"
Onaylar bir ses çıkardığında merdivenleri tırmanıp kütüphanenin önüne geldik ve kapıyı çaldıktan sonra içeri girdik. "Merhaba canım." Dedi annem, sonra Taehyung'u da fark eder etmez onu da selamladı. "Hoşgeldin Taehyung."
"Hoşbuldum bayan Jeon, durumunuz nasıl?"
"İyi olmaya çalışıyorum, biraz zorluyor ama yalan yok." Dedi gülümserken sonra bana döndü. "Sanırım neler oldu bitti öğrenmeye geldin?"
