GİZEMLİ VE KARANLIK DÜRTÜLER

7 . Bölüm : Kronolojik Eğitimim

Benim için bir çok fazla çelişkinin olduğu günün ertesi sabahı.

Annem hiç bir şey olmamış gibi davranıyor. Nedenini bir türlü anlamıyorum. Tek istediğim sadece bir açıklama ve ona bunu söylemeye de korkuyorum. Babam da her zaman ki gibi, tuhaf... Ben eğitim hayatımın %90 nı ev okulunda eğitim alarak geçirdim. Benim için okul ev, öğretmenlerim de annem ve babam olmuştu. Bugün yaz kampımın başladığı gün ama önce biraz ev okulumdan ve dışarıda ki okullarda yaşadığım bir kaç hikâyeyi yazmak istiyorum. Öncelikle o hikayelerden biri ilk defa okula gidişim; o gün ana sınıfın da ilk günümdü. O zamanlar şimdi olduğu gibi sinir ataklarım yoktu. Annem ve babam yinede extra heycanlıydı çünkü çocuklarının ilk okul tecrübesi olacaktı, klasik anne ve babalar gibi tabi. Havızam en esli anılar için güçlüdür, ana sınıfına giden bir çocuk olsamda o zaman için, yinede ileri bir zekâya sahip olduğuma emindim ama yinede 3 yaşında bir çocuktum. Neyse annem ve babam beni yeni ve ilk defa gördüğüm bir ortama bırakıp, kapının yanın da ki pencerelerden diğer veliler gibi arkadaşlarımla kaynaşmamı umarak bakmaya koyuldular. İlk defa gördüğüm yabancı bir ortamdı, tabi ortamda ki insanlarda öyle doğal olarak. O yüzden o gün ailem ve öğretmenimin beklediği performansı gerçekleştirememiş olacağım ki, (öğretmenimin ailem ile konuşmasına her zamanki gibi kulak misafiri oldum)

'

Ö: Kızınız, ilk deneyiminde beklediğimiz şekilde davranışlarda bulunamadı, sizde gördünüz. Bir köşeye çekildi ve oyuncaklarla oynadı. Tabi bu doğal bir şey, yabancı bir ortamda küçücük bir çocuk ama eminimki zamanla alışacaktır.

C: Aslında böyle değildir, çok enerjik ve sevecen bir çocuktur Elizabeth ama sizinde dediğiniz gibi yabancı bir ortam.

S: Bende Zamanla uyum gösterebileceğine eminim çünkü Elizabeth çabuk adapte olan bir çocuk. Kolayca alışacaktır yani umarım.

Ö: Evet efendim, anlayışınız için teşekkür ederim Bay ve Bayan Anderson.

S-C:Nedemek

C: Biz teşekkür ederiz.'

Normal bir konuşma gibi değilmi? Bu yabancı ortama alışabileceğimi düşündüler ama alışamadım. Öğretmenim benden umudu kesmişti, verdiği ödevleri yapıyordum etkinliklere azda olsa bir şekilde katılıyordum, bir kaç konuda da yetenekliydim ama sosyal açıdan pek bu kadar iç açıcı değildim. Öğretmenim, karnemdeki arkadaşlar ile kaynaşma bölümlerinin hepsine kötü yazmıştı, haklıydıda ama bence 3 yaşında ki bir çocuktan nekadarını bekleyebilirsinizki ? Ona karne vermeler falan tuhaf yani. Neyse annem ve babam da bunun normal olduğunu zamanla alışabileceğimi düşündü, alışamadım. Çok yanlızdım, sınıf arkadaşlarım ile herhangi bir iletişim kurmadığımdan, onlarda yavaş yavaş bana karşı soğumuşlardı e tabi suçları yok ama bana zorbalık yapmayada başlamışlardı. Genellikle diğer kızlar tarafından zorbalığa uğrardım ve buda anaokulundan ilk okula kadar sürdü, yine aynı sınıfa düşmüştük bazıları ile... İsimleriiii ee Penolope , Emma ve Lizzie di.

'
L: yine aynı sınıfdayız bununla.

P: Offf evet ya. Anaokulunda onunla 1 yıl geçirdik ama yetti, gıcığın tekiydi.

E: Çok sıkıcı.

L: Duyduğum bir dedikoduya göre, sinir kırizleri geçiriyormuş ?

E: Hıh, bu her şeyi açıklıyor.

L: Ne gibi şeyleri.

E: Anaokulunda neden sadece 1 yıl kaldığı gibi desem.

L: Haaaa, evet doğru.

P: Evet, neyse bize ne? Bize uzak olsunda.

E: Olmasa da olur.'

Söylenenlerin hepsini duyordum ama artık takmıyordum. Zaten her zaman böyle konuşuyorlardı benim gibiler hakkında... Bir gün kızlardan biri yanıma geldi, Emma