GİZEMLİ VE KARANLIK DÜRTÜLER

19. Bölüm: Yeniliklere Adım Atmak

Cadı... a yani Lexi, geldiği günden beri annemin ısrarından ötürü bodrumumuzda kalıyor. Ona bir oda verebilirdik, evde bir çok oda vardı. Bunu anneme de söyledim sonradan ama o da küçük bir çocuğa izah eder gibi bana, o odaların çok ama çok kirli olduğunu, uzun zamandan beri kullanılmadıkları ve temizlenmedikleri için tozlanmış olduklarını ve de, bir günde birini toplayabileceğini sanmadığını söyledi çünkü işe gitmesi gerek ve bu aralar çok yoğun... O anda babam geldi ve bende annemin son söylediğine cevap vermek için düşünüyordum, en sonunda "Ben bir çırpıda toplarım, biliyorsunuz hızlıyım" dedim, o da "Olmaz daha o kadar güçlerini kullanmayı bilmiyorsun, ortalığı kırar dökersin" dedi ve ekledi "Eminim bir cadının kendine özel bir alana ihtiyacı vardır, o yüzden bodrum ona yeter. Hem bir süreliğine kalacak ." Bende, "Umarım" dedim çünkü nedense Lexi'e güvenmiyorum yani sezgilerim bana bunu hissettiriyor.

Neyse bugün biraz kafa dağıtmak istiyorum. Bu yüzden de arkadaşlarımı çağırmayı planlıyorum ve onlara kasabada ki katliamcılar hakkında bilgi vereceğim çünkü kasaba halkına,yetkili insanlar dışında, kimse bu olanlardan bahsetmedi ve aslında halkın bilgilendirilmesi gerek, ki tedbirli olmalılar ama işte, yetkililer gizli kalmasını istiyormuş bu olayların. Bu kadar katliam yapan her kim veya kişilerse daha durmazlar çünkü bir kere fazla tüketince duramıyorsun yani bunu söylüyorum çünkü çok kan miktarı ile besleniyor olsam dahi her zaman daha fazlasını istiyorum, ki bahsettiğimiz kişiler seri vampir katiller. Dediğim veya bu kadar konuşma ile ulaşmak istediğim nokta, bu olaylar devam ederse daha bir çok insan katliama kurban gidebilir. Bu olan veya olacak olan şeyler, sırf beni aramaya gelen katliamcı vampirler tarafından olmuşsa veya olacaksa, çok vicdan azabı duyarım ve istediklerini yapıp kendimi onlara teslim ederim. Yani asıl uzun lafın kısası, o katliamcılardan babamın polislere bahsettiği gibi arkadaşlarıma bahsedeceğim, böylece vampirleri de açık etmiş olmayacağım. Neyse grup sohbetini açayım.

...

"Aranıyor... Dıııtt dıııtt dıııtt"

'
J: Olivia, naber bebeğim?

- İyiii sen?

J: İyiyim.

V: Lilimmm

- Ah Veronica, seslerinizi özlemişim. Bayadır konuşamıyorduk.

V: Öyle canım, en çok biz özledik ama seni.

J: Aynen, hem de çok.

G: Ihım ııhm, nasılsın Olivia?

- İyiyim Gregor, sen nasılsın arkadaşım?

G: İyiyim, ne oldu neden bizden bu kadar uzak kaldıktan sonra, bir anda arama kararı aldın?

- A ama ya, kötü bir nedenden uzakta değildim ki, sizden biliyorsunuz eğitimime geri dönmeliyim. Olan biten sinir krizlerinden dolayı çok fazla konu kaybettim şimdi de çok hızlı bir şekilde kaçırdıklarımı tamamlamak istiyorum.

J: Anlıyorum canım.

G: Hımm peki.

V: Seni hâlâ ne tatmin etmiyor Gregor?

G: Beni tatmin etmeyen bir konu yok. Her şey tamam, zaten açıkladı Olivia derdini.

J: Hımm peki (Gregor'a misilleme yapmıştı).

V: Neyse, bırakalım bunları da sen neden aramıştın bizi?

- Bize gelsenize.

J: Olurrr ben çıkıyorum.

( Jasmin 'in arka planında, bütün insanların duyabileceği bir şekilde şöyle bir konuşma geçti...)

" Jasmin, nereye kızım? Olivia'lara anne, görüşürüz sizi seviyorum"