LİVELY

Sırtımdaki Bıçaklar

Okulun ilk dönemi İpeğin okula gelmesinden 2 hafta sonra,

Alarmın çalması ile uyandım gece de çok uyuyamamıştım eksik kalan konularımı bitirmek için bütün gece ders çalışmıştım toplasan toplasan 2 saat uyku ile duruyordum hazırlanıp okul yolunu tuttum.

Bir haftadır yeni arkadaşlar edinmiştim.Çok tatlı kızlardı. Ahsen,İlkim ve İrem birlikte konuşup ödevlerimizi yapıp film geceleri yapıyorduk eğlencelilerdi.

Okula vardığımda Ahsen çardaklara oturmuş beni bekliyordu.Beni görünce koşarak sarıldı.

"Selam kanka naber."

"İyi benden de ne oldu rüyanda beni mi gördün."

"Yoo seni özledim."

Ses tonundan bir sıkıntı olduğu belliydi.Omuzlarından tutup yüz yüze gelmemizi sağladım.

"Anlatmak istersen dinlerim şimdilik üstelemeyeceğim ama yanında olduğumu bil tamam mı?"

Elimi tutup kocaman gülümsedi.

"Teşekkür ederim hadi sınıfa çıkalım bizimkiler seni bekliyordu."

Sınıfa çıkınca çantamı Ahsen'nin yanına koyup İlkim ile İrem'in sırasının önüne geçip oturdum.

"Günaydın kanka naber."

"İyidir aynı gece hiç uyumadım şimdi burdayım."

"Yine ders çalıştın demi zaten notların çok yüksek bırak biraz akışına."

"Demesi kolay neyse beni bırakın siz de neler var."

"İpek senden bir şey istesek yapar mısın bize matematik ödevini versene."

"Olur vereyim."

Çantamdan defterimi çıkartıp verdim sonra ise kendi sırama geçip oturdum Ahsen ise telefonla biri ile mesajlaşıyordu kitabımı çıkarıp okumaya başladım.Az önceki halinden şuan eser bile yoktu telefonumdan gelen mesaj ile irkildim.

Mesajı okuduğumda annemin biraz tehdit mesajları psikolojik baskı yapan cümlelerinden başka bir şey değildi. En sonuncu cümlesinde "Kızım olmayı haketmiyorsun." yazıyordu okumamla gözlerim dolu dolu olmuştu.Gözyaşlarımı sessiz sessiz bıraktım.Ahsen'nin bana dönmesi ile biraz mutlu oldum şuan sarılmaya ihtiyacım vardı Ahsen ise ağladığımı görmüş ve ayaklanıp sınıftan çekip gitmişti İlkimlerde önce bana dönmüş sonra ise koşarak Ahsen'nin yanına gitmişlerdi. Kapşonlumu kapatıp gözlerrimi pencereye diktim.Orada iki ders boyunca ağladım.Duygusal biriydim annem belki öyle söylemek istememişti ama ben bunu kaldıramıyordum. İzlendiğimi hissettiğimde daha çok kapattım yüzümü gözlerimi kitabımla sakladım.Arada titrek nefesler alıyordum derste olduğumuz icin kimsenin umurunda da değildim her burnumu çektiğimde Ahsen bana dönüyor ama sonra kafasını çeviriyordu.İlkimlerde farksız değildi bu durumdan teneffüs zili çaldığında İlkimler kahkaha ata ata sınıftan çıktılar ben ise sadece aciz gibi kafamı sıraya gömüp ağladım nefesim sıklaşmaya başladığında sınıftan çıkarak koridordaki camlardan birine giderek açtım derin nefesler alarak başıma gelecek bir felaketi önlemiş oldum okulda kendimi kolay kolay sakinleştiremezdim.

Koridordan kahkahalarla gelen arkadaşlarımı gördüm beni gördüler ama sınıfa girip mükemmel sohbetlerine devam ettiler.Ben ise daha fazla ağlamanın benim yararıma olmayacağını bilerek kendime geldim kızarık gözlerimi umursamadan kapşonlumu açtım ve sırama emin adımlarla ilerleyip oturdum Can önüme geçip durdurdu kolumdan tutarak dışarı çıkardı.İyi olup olmadığımı benim için yapabileceği bir şeyin olup olmadığımı ve neden ağladığımı sordu uzanıp sarıldı o sırada sınıf başkanımızın üzgün gözlerle bana baktığını gördüm tebessüm edip Can'dan ayrıldım. Can sınıfa girip sırasına oturdu bende sırama oturduğumda artık kendimi daha iyi hissediyordum.Sınıf başkanımız Deniz arada sırada buraya bakıyordu ama kafama kaldırıpta bakmadım çünkü büyük ihtimal neden ağladığımı merak ediyordu sadece. Öğle arası geldiğinde kafamı sıraya koydum genelde öğle arası ya uyurdum ya da kitap okurdum.Bu sefer uyumayı seçip 1 saatlik derin bir uykuya daldım.