Υπό στενή παρακολούθηση

Από αντίδραση και μόνο!

Στέκομαι μπροστά από τον καθρέφτη του μπάνιου, έχοντας μια πετσέτα δεμένη γύρω από το γυμνό μου σώμα και κοιτάζοντας ποιο από τα δύο σκουλαρίκια μου ταιριάζει περισσότερο.
«μωρό μου;»
Ξαφνικά ακούω την φωνή του άντρα μου. Αμέσως ισιώνω το σώμα μου.
«στο μπάνιο»
Τον ενημερώνω, κοιτάζοντας το άλλο ζευγάρι με τα σκουλαρίκια. Δεν ξέρω τι να διαλέξω!
«θα βγεις;»
Ρωτάει, μόλις μπαίνει μέσα. Γυρίζω το κεφάλι μου στο πλάι, ώστε να τον δω να στέκεται στο κούφωμα της πόρτας, κρατώντας ένα βιβλίο στο χέρι του.
«ναι, με την μικρή»
Και όταν λέω μικρή, αναφέρομαι στην αδερφή μου.
«πως και αυτό το ξαφνικό;»
Με ρωτάει, δείχνοντας ξαφνικά καχύποπτος. Παίρνω μια βαθιά ανάσα.
«ε ξέρεις μωρέ, με έπρηξε και επειδή βαρέθηκα να την ακούω...»
«μάλιστα»
Μουρμουρίζει, αλλά δεν φεύγει. Υποθέτω ότι τώρα πρέπει να το παίξω λίγο αδιάφορη. Επιστρέφω το βλέμμα μου στον καθρέφτη, για να κοιτάξω ξανά το είδωλο μου. Κάνε σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
«πάντως...»
Το σώμα μου κοκαλώνει, την στιγμή που τον βλέπω μέσα από τον καθρέφτη να με πλησιάζει.
«είσαι επικίνδυνα όμορφη, και θα αρχίσω να φοβάμαι»
Λέει χαμηλόφωνα κοντά στο αυτί μου, πριν αφήσει ένα φιλί στον γυμνό μου ώμο. Ένα αυθόρμητο χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπο μου.
«μόνο σκηνικό μην μου κάνεις, και όλα τα άλλα... τα αντέχω»
Λέω καθώς παίρνω το άλλο ζευγάρι με τα σκουλαρίκια. Ξαφνικά, νιώθω την πετσέτα μου να λύνεται από τον κόμπο, και να πέφτει κάτω, στο πάτωμα, αποκαλύπτοντας το γυμνό μου σώμα.
«τι κάνεις;»
Ρωτάω αυθόρμητα. Δεν μου απαντάει, αντίθετα απλώνει τα χέρια του πάνω στο κορμί μου, αγγίζοντας το στήθος μου.
«ρε Ορέστη, τι σε έπιασε;»
«θέλω απλά να αγγίξω την γυναίκα μου, κακό είναι;»
Λέει καθώς χώνει το πρόσωπο του στον λαιμό μου. Ξεφυσάω με δυσφορία.
«λάθος ώρα βρήκες να αγγίξεις την γυναίκα σου. Άσε με, πρέπει να ετοιμαστώ»
Αν θέλεις βέβαια να γυρίσω γρήγορα στο σπίτι.
«δεν μπορείς να καθυστερήσεις λιγάκι για χάρη μου;»
Τι τον έχει πιάσει; αυτός δεν ήταν ποτέ έτσι, θέλω να πω, τόσο πιεστικός, για να μην πω ερωτικός. Γυρίζω από την άλλη, ώστε να τον κοιτάξω κατάματα.
«όταν επιστρέψω, θα κάνουμε ότι θες, τώρα πρέπει να ετοιμαστώ»
Επιμένω, απόλυτα σοβαρή. Το ύφος του γίνεται και πάλι καχύποπτο.
«τι;»
«έχεις αρχίσει να με απορρίπτεις η μου φαίνεται;»
Ρωτάει, ανασηκώνοντας το φρύδι του. Δεν το πιστεύω ότι άρχισε πάλι.
«έλα, πες το, με βαρέθηκες, έτσι δεν είναι;»
«Ορέστη, επειδή δεν έχω όρεξη να μαλώσω, φύγε»
Προσπαθώ να κρατήσω τον τόνο μου χαμηλό, αλλά η απαίτηση ακούγεται καθαρά.
«α, με διώχνεις κιόλας!»
Πετάει, φανερά σοκαρισμένος. Αχ Θεέ μου, κάν' τον να σκάσει!
«Ορέστη είπα φύγε»
Τον διατάζω, προσπαθώντας να συγκρατήσω τον θυμό μου.
«εντάξει λοιπόν, θα φύγω... να σε αφήσω να ετοιμαστείς με την ησυχία σου»
Λέει και μετά φεύγει φουριόζος από το μπάνιο. Δεν το πιστεύω ότι κατάφερε πάλι να με τσαντίσει! Υπό άλλες συνθήκες δεν θα έβγαινα έξω, αλλά επειδή έχω βαρεθεί να υποχωρώ συνεχώς, αυτή τη φορά θα βγω, και θα περάσω και πολύ καλά μάλιστα! Αφού έχω ετοιμαστεί, πηγαίνω κοντά στην είσοδο του σπιτιού. Από ότι καταλαβαίνω, έχει κλειστεί μέσα στο γραφείο του. Ούτε που με νοιάζει, αν θέλει ας κοιμηθεί και εκεί μέσα απόψε, καρφί δεν μου καίγεται. Βγαίνω από το σπίτι, κοπανόντας την πόρτα πίσω μου.