ᴘɪᴇᴅ ᴘɪᴘᴇʀ • ᴍɪɴɢᴜᴋ [ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]

♡ 09

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"මම කැමති නෑ කිව්වොත් නෑමයි."

ජෝන් පවුල පිටත් වූ පසු පැයක පමණ වෙලාවක් අරගෙන ජිමින් මේ මැරේජ් එකෙන් වෙන්න පුළුවන් අතුරු ප්‍රතිඵල ගැන එයාගෙ දෙමව්පියන්ට තේරුම් කරන්න උත්සාහ කලා. ජිමින් එක්ක තර්ක කරන්න බැරි බව දන්න යේජි ඉක්මනට මාරු උනත් පාර්ක්ට එයාගෙ මහන්සිය වතුරේ යන්න දෙන්න උවමනා උනේ නෑ.

"ඔයාට සාධාරණ හේතුවක් දෙන්න බැරි නම් ජිමිනි, මැරේජ් එක නවත්තන්නත් ඔයාට බෑ."

කෑම මේසෙට වැලමිට තියාගත්තු පාර්ක් ජිමින්ගෙ මූණ හොඳින් නිරීක්ෂණය කලා.

"ජන්කුක් මගෙන් ඉගෙන ගන්න ළමයෙක් කියන එක සාධාරණ මදිද අප්පා?"

මේ වෙනකොට ජිමින් ඉන්නෙ කේන්තිය කියන හැඟීමේ උපරිමය පහු කරලා. ජන්කුක්ගෙන් ලැබුනු අපහාස මදිවට එයා එක්ක එක වහලක් යටට යන්න!?

~ එයාට මාව විහිළුවක් වගේ පෙනෙයි. 

"හොඳටම."

ජිමින් මොන තරම් කේන්ති ගත්තත් පාර්ක්ගෙන් එයාට ලැබුනෙ සුහදශීලී පිළිතුරු. හේතුව, ජිමින්ගෙ තර්ක වලට වටිනාකමක් නෑ වගේම අවසානය වෙන්නෙ පාර්ක්ගෙ කැමැත්ත.

"හරි, එයා මට වැඩිය අවුරුදු තුනක්ම බාලයි?"

ජිමින් සහනයක් බලාපොරොත්තු උනා.

"ඔයාගෙ ඔම්මා මට වැඩිය හතරක් වැඩිමල් ජිමිනි."

පාර්ක් ජිමින්ගෙ ඇස් වලට එබෙනකොට තවත් බලාපොරොත්තුවක් නැති වෙලා ගියා.

"මට එයා එක්ක ඉන්න බෑ! එ..එයා.. එයා.."

"ඔව් මම දන්නවා එයා හරිම හොට් ඇන්ඩ් ලව්ලි. ඒ වගේම ගොඩක් හැන්ඩ්සම්. තව ගොඩක් හොඳ පර්සනලිටි-"

පාර්ක් ජිමින්ගෙ වාක්‍ය එයාට ඕන විදියට සම්පූර්ණ කරනකොට ජිමින්ව රතු උනා.

"ඉනෆ් අප්පා! ඔයා නෙමේ එයාව මැරි කරන්නෙ මම."

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆