ᴘɪᴇᴅ ᴘɪᴘᴇʀ • ᴍɪɴɢᴜᴋ [ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]

♡ 12

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"ජිමින්.."

ජන්කුක් දවල් ආහාරය සකසමින් හිටපු එයාගෙ ජෝන් ජිමින්ව එයාටම නොදැන්න බදාගත්තා. ජිමින්ට හැමදාම වගේ ලොකුකම පෙන්නන්න ඕන උනත් ඇයි එහෙම කරන්නෙ කියන එක එයා දැනගෙන හිටියෙ නෑ.

සමහරවිට ඒක ජන්කුක්ට දෙවැනි වෙන්න තියෙන අකමැත්ත වෙන්න ඇති. ඒත් තවදුරටත් ජිමින්ට එහෙම ඉන්න ඕන උනේ නෑ.

"හ්ම්?"

"ජිමින් මම.. යුනිවර්සිටි යන එක නතර කරන්න-"

"නෑ!! ඔයාට පිස්සුද?"

ජන්කුක්ට වාක්‍ය සම්පූර්ණ කරන්න නොදී ජිමින් එයාව තල්ලු කරා. ඒකට ජන්කුක් ගැස්සුනේ නෑ කිව්වොත් බොරුවක්.

"ජිමින්.. මම ජොබ් එකක්වත් නොකර ඔයාව බලාගන්නෙ කොහොමද? ටේහ්‍යුන්ග් හ්‍යුන්ග් කිව්වා හරි, අප්පාගෙ සල්ලි වලින් ඔයාට විදියම් කරලා වැඩක් නෑ. කොහොමත් ඔයා වියදම් කරන්න දෙන්නෙත් නෑ නෙ මට."

ජිමින්ට පුදුම හිතුනා. ඇත්තටම, විනෝදය විතරක් හොයන විකාර වැඩ වලට මුල් තැන දෙන ජන්කුක් මෙහෙම කතා කරන එක ජිමින්ට දරාගන්න බැරි උනා.

අනික් අතට, ටේහ්‍යුන්ග් ඊයෙ ගෙදර ඇවිත් ජිමින් සහ ජන්කුක් එක්ක බෙදාගත්තු අදහස් ගැන ජන්කුක් රෑ පුරාම කල්පනා කරලා තිබුනා. ළමා කාලයෙ ඉඳලම කිසි අඩුවක් නැතුව සියල්ල අතට පයට ලැබුනු ජන්කුක් මේ වගේ වගකීමක් ගැන මීට කලින් හිතලා තිබුනේ නෑ සහ එයා වගකීමක් ගන්න තරම් පොඩි වැඩි බව එයාටම තේරිලා තිබුනා.

"ඔයා ඉගෙන ගන්න එක නතර කරන්න ඕන නෑ, කොහෙත්ම. ඔයා ගොඩක් දක්ෂයි. මේ අහන්න, ටේහ්‍යුන්ග්.. එයා කියපු දේවල්.. ඒවා හිතන්න ඕන නෑ ජන්කුක්. හොඳම යාළුවා උනාම එහෙම තමයි. ඕනවට වඩා හිතනවා. ඒත්, අප්පාගෙ සල්ලි වලින් මට වියදම් කරලා වැඩක් නෑ කියන එකෙන් එයා අදහස් කලේ ඔයා ඉගෙන ගන්න එක නතර කරන්න ඕන කියන එක නෙමේ ජන්කුක්. ඔයා හොඳට ඉගෙන ගන්න ඕන. ඉහළටම. මම බලාපොරොත්තු වෙන්නෙත් ඔයාගෙ දෙමව්පියෝ බලාපොරොත්තු වෙන්නෙත් එච්චරයි. තව දෙයක්, මම ඔයාට වියදම් කරන්න නොදෙන්නෙ ඔයාට වගකීම් ගන්න තරම් වයසක් නැති නිසා ජන්කුක්. ඔයා ඕනවට වඩා හිතනවා."

ජිමින්ගෙ දිග උපදේශනයට පස්සෙ ජන්කුක් ලොකු හුස්මක් පිට කලා.

"මට තේරෙනවා ජිමින්."

රහසින් වගේ මුමුණපු ජන්කුක් ජිමින්ව තුරුළට ගත්තා.

"මාත් උයන්න උදව් වෙන්නම්?"

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆