move on, dorukhan toköz

1.8

Annemi kaybetmiştik ve tam olarak dipteydim, Dorukhan ise ortadan kaybolmuştu.

Her gün Dorukhan'ı aramıştım fakat hiçbirine karşılık alamamıştım.

Yaklaşık bir aydır ortada yoktu, ona en çok ihtiyacım olduğu zamanlarda yok oluyordu.

Gece yarısı kitap okurken kapım çalmıştı, Çınar kapıyı açmak için ayaklandı.

Kapıyı açtığında duyduğum bağrışma sesleri ile hızlıca kapıya doğru ilerledim.

Sarhoş bir Dorukhan ile karşılaşmayı beklemiyordum.

O anki sinirle suratına geçirdiğim tokat ile sarsılmıştı.

"Siktir git buradan!"

Çınar'ı içeri itip kapıyı Dorukhan'ın suratına kapattığımda ağlamaya başladım.

Dorukhan'da ağlıyordu.

"Arin, konuşmamız lazım."

O kadar sarhoştu ki kelimeleri ağzında geveleyip harfleri yutuyordu.

"Git, Dorukhan."

"Lütfen, aç kapıyı?"

"Nefret ediyorum senden, defol git buradan!"

"Arin, ben özür dilerim!"

Kapıyı açıp Dorukhan'ı ittirdim.

"Annemi kaybettim ben, sen dışarda eğlenirken burada ağlıyordum Dorukhan. Siktir git, nefret ediyorum senden!"

Bana sarılmaya çalıştığında onu ittirdim.

Beni tek iyi hissettiren şeyi elimin tersi ile itmiştim.

Artık yalnız devam etmem gerekiyordu.