move on, dorukhan toköz

0.1

"Lütfen..."

Nefes alıp verdiğini duyuyordum, açmam için yumrukladğı bu kapı aramızdaki tek engel gibi gözüküyordu.

Fakat birbirimize çok uzaktık, birbirimizi kaybetmişik.

"Yüzünü unutmak üzereyim, Doru."

"Yapamam..."

Mırıldanmam ile yumrukları sertleşti.

"N'olur, aç şu kapıyı!"

Eğer kapıyı açarsam tüm gardımı indirecektim.

Açmayı çok istedim, ama açamadım.

Hıçkırıklarını duyduğumda ise kendimi daha fazla tutamadım ve gözyaşlarımı serbest bıraktım.

Benim yüzümden ağlamasından nefret ediyordum.

"Dorukhan, gitmemi mi istiyorsun?"

Yaslandığım kapıdan çekildim ve başımı yukarı kaldırıp gözlerimi kapattım.

"Kal desem kalacak mısın, Arin?"

Kalmayacaktı, kalmamıştı.