ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနေသာအရိပ္ေလးတခု
ကိုယ္ခႏၶာက ျငိမ္ေနပင္မဲ့ မ်က္ဝန္းေတြကေတာ့
တည္မျငိမ္ေန သူစိုးရိမ္ေနေလပိေလ
ခ်စ္ေသာသူ ေပးေသာအျကံက အဆင္မလားဆိုတာ
ခနျကာ ျကားရေသာ ကားသံနွင့္အတူ တေရြ့ေရြ့နဲ့
အနီးနားသို့ ေရာက္လာေသာ ဖိနပ္တစံုေျကာင့္
စိုးရိမ္မူက ဒီဂရီ ပိုျမင့္ေနပိဖစ္သည္
"ဟိုေလး ကိုယ္ျပန္ေရာက္ပိ "
အသံနဲ့အတူ ေႏြးေထြးသြားေသာ ပါးတစ္ဖတ္
ျပြတ္~
"!!ခင္ဗ်ား"
လန့္ပိး ေအာ္မိေတာ့ ရယ္ေသာသူ
"haha ခ်စ္ဖို့ေကာင္းလိုက္တာကြာ ကိုယ္ဟိုေလးက"
ျပြတ္~
ေနာက္တဖန္ ျပန္ေႏြးေထြးေသာ အရာ ပါးေတာ့မဟုခဲ့
ထပ္ပိး ဒီလူ~မေျပာရမဲ့အတူ ဒီတိုင္းပဲထားလိုက္သည္
ဒါပင္မဲ့ မ်က္ေစာင္းကေတာ့ မပါခဲ့
"haha ဟိုေလး ဘယ္လိုလဲ ဒီေန့
သတင္းျကည့္ခဲ့ရလား?"
သတင္းဆိုေသာအရာေျကာင့္ သူေလးအခုမွသတိရမိသည္
"ခင္ဗ်ား မလား ေက်ာင္းကို မီးရူိ႕တာ"
"အင္း "
"!!!!"
ခ်က္ခ်င္းဝန္ခံေသာ သူေျကာင့္ သူေလးလန့္သြားသည္
ဘယ္လိုေတာင္ အျကင္နာတရားမရိွသူလဲ
ေဒါသေျကာင့္ ေလသံေတြ ေျပာင္းရသူ ဟိုေလး
"ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုေတာင္ !!"
"သူတို့က အဲတာနဲ့ ထိုက္တန္တယ္ ဟိုေလး"
စကားမဆံုးခင္ဖ်တ္ေျပာသူ
"???"
"ဒီထက္သူတို့က ပိုခံစားရမွာဟိုေလးကို သူတို့က ဘယ္လိုေတာင္ ရက္စက္ထားတာလဲ ဟင္ မဟုဖူးလား"
"ဒါပင္မဲ့ က်ေနာ္က လုပ္ဖို့ေျပာခဲ့လို့လား က်ေနာ္က
မေက်နပ္ဖူးလို့ ေျပာခဲ့လို့လား!!!"
"ေတာ္ ဆက္မေျပာနဲ့ ဟိုေလး!! "
ဆက္တိုက္မေက်နပ္သံျဖင့္ ေအာ္ေျပာမိေသာ္လည္း
သူေအာ္သံ တခ်က္ေျကာင့္ အကုန္ေျပျငိမ္းသြားရသူ ဟိုေလး
"မင္းကို ထိတဲ့သူမွန္သမ်ွအကုန္ ငရဲကိုသြားေစရမယ္!!
ဟိုေလး တစ္ခုေလာက္ထိခိုက္ျကည့္ ကိုယ္မွာ ဆေပါင္းမ်ားစြာနာက်င္ရတယ္ ကေလးရဲ့ သိရဲ့
လား ဟင္ !"
YOU ARE READING
Psycho ဆန္ေသာ အခ်စ္
Randomဘယ္လိုပဲ ဖစ္ဖစ္ မင္းေလးက ကိုယ္ Kim soke jin အပိုင္ပဲ ဘယ္ကိုပဲ ေျပးေျပး ကိုယ္လက္က မလႊတ္နိုင္ဘူး ဆိုတာ သိသင့္တယ္ ဘယ်လိုပဲ ဖစ်ဖစ် မင်းလေးက ကိုယ် Kim soke jin အပိုင်ပဲ ဘယ်ကိုပဲ ပြေးပြေး ကိုယ်လက်က မလွှတ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ သိသင့်တယ်
