"က်ေနာ္ သိပ္ေတာ့မေျပာခ်င္ဖူး Mr. Kim "
"……"
"ဒီကေလး ရဲ့ အျပင္ဒဏ္ရာေတြ က နည္းနည္း ေပ်ာက္နိုင္ပင္မဲ့ အတြင္းဒဏ္ရာကေတာ့ မေပ်ာက္နိုင္ဖူး, က်ေနာ္ဘာကိုေဆိုလိုတယ္ဆိုတာ Mr.Kim သိေလာက္မွာပါ"
"……"
"ဒါဆို ခြင့္ျပဳပါအုန္း"
ေျပာသံနွင့္အတူ တိတ္ဆိတ္သြားေသာ အခန္းငယ္ေလး…
ခနျကာ သက္ျပင္းခ်သံနွင့္ အတူ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကိုယ္ငယ္ေလး ဆီသို့……
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဟိုေလး ရယ္, ကိုယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ အရမ္းခ်စ္တယ္… , ေက်းဇူးျပဳပိး ကိုယ္ဆီက ထြက္မေျပးပါနဲ့ "
လို့ ဆိုေသာ နူတ္ခမ္းမ်ားက ေခ်ာမြတ္ေသာ နွဖူးျပင္ေပၚသို့…
………………………
ကီ်ြ~
"ဟိုေလး…"
ေခၚသံနွင့္အတူ ကုတင္ေပၚကတြန့္သြားေသာ ကိုယ္ငယ္ေလး~
ကုတင္ေပၚ အိကနဲ့ ထိုင္ခ်မိေတာ့ မသိမသာအေဝးသို့ အနည္းငယ္ ေရြ့သြားေသာ ကိုယ္ငယ္ , ကိုယ္အနီးအနားသို့ ေရာက္ေစလိုေသာငွာ လက္ကို ေျမွာက္မိေတာ့ တကိုယ္လံုးတုန္မတတ္ ေျကာက္ရြံ့ေနတာ ကို ျမင္ေတာ့ ရင္ထဲ စစ္ကနဲ့
*ကိုယ္ အဲ့ေလာက္ေတာင္ ေျကာက္သြား ရတာလား ဟိုေလးရယ္ *
"ထ…ထမင္း စား ရေအာင္~"
ဝမ္းနည္းစိတ္ကိုထိန္းပိး ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း အသံက တုန္ရီရီ~
"……"
"ဒါ…ဒါဆိုရင္ ကိုယ္ …ကိုယ္… ခြံေကြ်းရမလား ကေလး"
"……"
ဆက္တိုက္ နူတ္စိတ္ေနသူေလးေျကာင့္ သက္ျပင္းခပ္ဖြဖြ ခ်ပိးခြန့္ေကြ်းမည္ အျပဳ
"…… က်ေနာ္…ဘာသာစားပါ့မယ္…" ဆိုေသာ ခ်စ္ရသူရဲ့ တိုးညွင္းလွေသာ အသံ ကိုယ္တိုင္ ခြံေကြ်းခ်င္ပါေသာ္လည္း ခ်စ္ရသူရဲ့ ေျကာက္လန့္ေနပံုေလးေျကာင့္…
"…အင္း……ေရာ့ စားပိး ဒီေဆးေလးေသာက္ ပိးရင္ နားလိုက္ေနာ္…"
"…ဟုတ္…"
"ဒါဆို ကိုယ္သြားေတာ့မယ္ "
"……"
YOU ARE READING
Psycho ဆန္ေသာ အခ်စ္
Randomဘယ္လိုပဲ ဖစ္ဖစ္ မင္းေလးက ကိုယ္ Kim soke jin အပိုင္ပဲ ဘယ္ကိုပဲ ေျပးေျပး ကိုယ္လက္က မလႊတ္နိုင္ဘူး ဆိုတာ သိသင့္တယ္ ဘယ်လိုပဲ ဖစ်ဖစ် မင်းလေးက ကိုယ် Kim soke jin အပိုင်ပဲ ဘယ်ကိုပဲ ပြေးပြေး ကိုယ်လက်က မလွှတ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ သိသင့်တယ်
