"ေရာ့ က်ေနာ္ ေခါက္ဆြဲေအးေလး ျမည္းျကည့္ျကပါအုန္း"
"ဝါး ဆရာ Min လက္ရာကို ျမည္းစမ္းခ်င္တာျကာျပိဗ်"
"ဟုတယ္ ဆရာမင္ "
"ဟုလား ဒါဆို မ်ားမ်ားသံုးေဆာင္ျကပါအုန္း"
တစ္အိမ္လံုးမွာရိွတဲ့ လူေတြအကုန္တစ္ေယာက္မက်န္လုပ္ေကြ်းပိး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲျပန္ဝင္လို္က္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ရတဲ့ ဟိုေလးက ထိန့္လန့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေလးေတြနဲ့...
ျကည့္ရတာ အျကံအစဥ္မေအာင္ျမင္မွာစိုးလို့နဲ့တူတယ္...
ကုိယ္ေသးေသးအား ရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ကိုျပန္ဖတ္လာတဲ့ လက္ကေလးေတြ...
"စိတ္ပူေနတာလား ေဆာ့"
"အင္း..."
"စိတ္မပူပါနဲ့ ကိုယ္ကိုသာယံုပါ ခနေနရင္ ကိုယ္တို့ ဒီေန့ထြက္ေျပးျကမယ္ ဟုပိလား"
ေျပာေတာ့ ေခါင္းျငိမ့္ျပသူ...
ဟုတယ္ ဒီေန့ ဒီေလွာင္အိမ္ကေန ေဆာ့ကိုေခၚပိး ထြက္ေျပးျကမွာ နွစ္ပတ္ေလာက္ ကိုယ္လုပ္သမ်ွ စားစရာေတြ သူတို့ကိုေကြ်းေနတာ အေျကာင္းမွမဟုပဲ Hak ေသခ်ာတယ္ သူတို့ မနက္ဖန္ေလာက္မွ နိုးျကမည့္ပံု...
ပိးေတာ့ အိမ္ထိန္းေတာ္သီတင္းေပးခ်က္အရ သူအလုပ္ကိစၥျဖင့္ အိမ္ျပန္နိုင္မွာမဟုေျကာင္း အိမ္အထိန္းေတာ္ျကီးကို အစကေတာ့မယံုခ်င္ပင္မဲ့ ေဆာ့ကိုလႊတ္ေပးဖို့ သူဘက္က ဒုခေရာက္မွာကိုသိပင္မဲ့လည္း အစိတ္အရင္းမွန္နဲ့ ကူညီေပးတာျမင္ေတာ့ေက်းဇူးတင္မိပါရဲ့ ...
Sir.Min ခ်က္ေကြ်းေသာ ေခါက္ဆြဲေပးကိုစားပိးေနာက္ ေမွးစင္းလာေသာ မ်က္လံုးမ်ား ကိုယ္ကို မအိပ္ေအာင္အတင္းလုပ္ျကေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးပစ္လဲသြားျကေသာကိုယ္ခႏၶာမ်ား
အင္းေလ အိပ္ေဆးခက္တာနည္းနည္းမွ မဟုပဲ ေရသန့္ဘူး
နွစ္ဘူးစာေလာ္ပစ္ထည့္ထားတာကို...
"ေဆာ့?"
"ဗ်ာ"
"သြားျကမယ္ သူတို့ေတြ အိပ္ေပ်ာ္ကုန္ပိ"
"ဟုကဲ့"
ေဆာ့လက္ကိုဆြဲပိး အိမ္အျပင္အထြက္ လက္ထဲတြင္ကားေသာ့နွင့္အတူ အသင့္ေစာင့္ေနေသာ အိမ္အထိန္းေတာ္ျကီး
YOU ARE READING
Psycho ဆန္ေသာ အခ်စ္
Randomဘယ္လိုပဲ ဖစ္ဖစ္ မင္းေလးက ကိုယ္ Kim soke jin အပိုင္ပဲ ဘယ္ကိုပဲ ေျပးေျပး ကိုယ္လက္က မလႊတ္နိုင္ဘူး ဆိုတာ သိသင့္တယ္ ဘယ်လိုပဲ ဖစ်ဖစ် မင်းလေးက ကိုယ် Kim soke jin အပိုင်ပဲ ဘယ်ကိုပဲ ပြေးပြေး ကိုယ်လက်က မလွှတ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ သိသင့်တယ်
