Rüyaların Hakimi

° (26) Sona Doğru °

Bu sefer biticekdi herşey kurtulucaktım , emilia'ya karşı gücümü kullanmak istedim ama o kadar güçlüydü ki sanki bir atın üstüne konan sinek gibiydim , emilia sesli bir şekilde gülerek " küçük çocuk gücünü kendinden büyük şeylere kullanman komik " diyerek beni yere düşürdü , napıcaktım şimdi ? Gücüm yetmiyordu korkmaya başlamıştım , sanırım ölücektim ama ölmeye değil onu öldürmek için gelmiştim , bir hırsla ayağa kalktım bu sefer son gücümü kullandım ve emilia'yı yere düşürdüm , onu yaralamıştım , bunu yapınca daha da bir hırslandım onu boğmaya çalışırken beni üstünden atmıştı , bu sefer ben acı çekiyor gibiydim herşey artık daha da zorlaşıyordu , krex'e ihtiyacım vardı ona seslenmeye çalıştım ama sanki beni duymuyor gibiydi , emilia her güç kullanıldığında ben daha da güçsüz oluyordum sanki tüm gücümü alıyor gibiydi . Artık savaşmak için bir gücüm kalmamıştı ve sanki krex bunu hissetmiş gibiydi , bana yaptığı bir iğneyle uyandım ve uyuduğum yerden havalanmıştım , bir anda bayıldım ve yere düştüm doktorum beni uyandırdığın'da hâlâ emiliayi nasıl öldürücegımı düşünüyordum , bir yolunu bulmalıydım artık , bu sefer başarısız oldum ama gelişme vardı onu yaralamıştım , belki daha çok çalışırsam daha iyi olabilirdim , emilianin bir noktasını bulmam lazımdı ama nasıl ? Aklıma bir türlü birşey gelmiyordu krex de artık sıkılmış gibiydi emilia konusunda ve krexin aklına birşey gelmişti , burada güvende değildik Emilia yerimizi biliyordu Krex beni kendi evine götürcekti hazırlığımı yapmaya başladım ve bir an önce burdan cıkmalıydık , belli bir süre geçtik'den sonra hemen yola koyulduk , araba'nın camından dışarıyı seyrederken Emilia'nın açtığı geçitler tüm şehire yayılmıştı , eve vardığımızda ise tam arabadan indiğim sırada Emilia'yla savaştığım sırada üzerime saldırttığı yaratıkları gördüm ve dünyamıza açtığı geçitler'den geçmeye başlamışlardı , yaratıklara seslendim üzerime doğru koşmaya başladılar ,  doktorum korku içinde benim ne yaptığımı izliyordu , elimi havaya kaldırdım ve o anlık güç kullanıcak'tım aşırı güç patlaması yaşadım içimde ve anlık güç dalgası yaydım , tüm yaratıklar küle dönüp öldüler bir anda , doktor Krex yaptığım şeye çok şaşırdı 10,15 tane yaratığı 1 saniye içinde hepsini öldürüp küle çevirmiştim çok sevinmişti , bunu gören bir kaç aile saklandığı yerden rahat bir şekilde çıkmaya başlamışlardı , herkes bana çok teşekkür ediyordu yeni arkadaşlar edinmiştim bu sayede Eddie, Rook, laurie, Steve çok cana yakın dostlar'dı . Birkaç gün geçti ve Emilia bizim yerimizi bulamamıştı , zihnime girmeye çalışıyordu izin vermiyordum açılan yarıklar'dan sesler gelmeye başladı , yaratıklar daha çok çıkmaya başladı iyice şehre yayılmışlardı tüm gözler benim üzerimdeydi kendimi iyice geliştirmiştim umarım bu onu yenmem için yeterli olur . Bir anlık Emilia'nın zihnime girmesine izin verdim ve yaşadığım Dr Krex sin evini gördü açılan en yakın yarığın içinden çıktığını gördüm , bana doğru geliyordu koşarak evden cıktım ve

* LUCAS *
Emilia bunları neden ne için yapıyorsun bilmiyorum ama bi ton masumun kanına giriyorsun

* EMİLİA *
Anlamıyorsun Lucas insanlar kibirli acımasız hiçbiri yaşamayı hak etmiyor sende benim gibisin fakat bana gücün yetmez

Diyip karanlık güçlerini kullanmaya başlamıştı o anlık ona karşı koymayı denedim fakat beni tek hamlede yere serdi dediği doğruydu onu yenmemin hiçbir yolu yoktu epey savaştık'tan sonra kırılan bir kaç kemiğim ve elim yüzüm dağınık halde kendimi yerde buldum öldüğümü düşünüyordum ki Emiliada öldüğümü sanarak savaşmayı bıraktı ve tüm güçlerini kullanarak havayı kapattı tüm şehri karanlığa boğdu nefes almakta zorluk çekiyordum elimi kaldırıcak gücüm yoktu o sırada Krex'sin ve diğer arkadaşları'mın benim için ağladığını bağırdığını duydum elimden hiçbirşey gelmiyordu ölüyordum son gücümü kullanarak düştüğüm yerde bir geçit açtım ve geçit beni içine çekti.

DEVAM EDECEK...