SIS #01: REACHING THE STARS [COMPLETED]

CHAPTER 15

SOBRANG bilis ng pag-usad ng panahon. Parang kahapon lang nang mapadpad kami sa islang ito. Na mayroon akong dalang problema. At hiningi lang ay ang makalimot.

Kalimutan ang masakit na pinagdaanan dulot ng pagmamahal. At ang isipin lang ay maging masaya. To be free like a bird who keeps on flying high up in the sky.

Bigla akong napaigtad nang may biglang humawak sa balikat ko. Napalingon ako kung sino iyon. At napaawang ng konti ang aking labi ng mapagtanto ko kung sino iyon.

"Something's bothering you," he said while his blue orbs stared directly into my eyes.

I smiled a bit and slightly shook my head. Saka ibinalik ang atensyon sa harap ng dagat. I didn't even bother to look at him and stare at his blue eyes. 

The cold wind blew that made me embrace myself.

"Nami-miss ko lang ang mama at ang kapatid ko," pag amin ko.

Sa gilid ng mata ko ay nakita kong ibinaling niya ang kanyang atensyon sa harapan. Sandali kaming natahimik. Walang bumasag sa katahimikan. And I kinda like it, though. Ang ingay ng dagat saaming harapan ang maririnig at ang mumunting huni ng ibon.

It's still early in the morning. At naisipan kong pumunta dito sa tabi ng dagat para maglakad-lakad at magmuni-muni muna.

I just want to think and confirm about the feelings that I felt to the man beside me. Sandali ko siyang tinignan. Nakapikit ang mga mata nito habang dinama ang malamig ng simoy ng hangin na tumataman sakanyang mukha. His hair dances because of the gentle breeze of the wind.

Hindi ko mapigilang mapangiti. While walking earlier, I just realized something. Something that I don't want to accept. The  same feelings that I felt when Nick was still my boyfriend. And I'm scared. I'm scared, that these feelings will hurt me just like what happened to me and the only reason why it led me here on this island.

And I don't want that. I don't want to be hurt anymore. I don't want to take a risk again. I'm scared...

I wished to the stars na sana makakahanap ako mg lalaking magmamahal ulit saakin. Pero ako iyong unang nahulog. Tapos inaayawan ko na, at hindi man lang matanggap itong nararamdaman ko sakanya.

Should I distance myself from him?

Mas mabuti na rin iyon para naman hindi lumala ang pagkahulog ko sakanya. I hate the fact that my hates towards him turned into love.

Love? What a big word.

Ika nga nila, 'The more you hate that person, the more you will love him' and that's what I felt right now. So as much as possible, lumayo ako. Hanggang hindi pa ako nalunod, lalayo ako!

Napatikhim ako. "Uh..." I trailed off. "Papasok na ako sa loob."

Hindi ko na siya hinintay na sumagot. Basta nalang akong umalis matapos magpaalam sakanya. I find it rude but...

I just shrugged my shoulder.

Distancing myself from him is the best solution, I g-guess?

Nakakatawa lang kasi. Kung kailan tanggap ko na na he's a good person who always annoys me. Tanggap ko na ang pagiging mapang-asar niyang side kahit naiirita ako. Saka pa naman ako nahulog. Or maybe nagustuan ko na siya kaso hindi ko lang maamin sa sarili ko. Sapagkat naiinis ako sakanya at lagi kong pinapaalala sa sarili ko na I hate him 'coz he always teased me that made me irritated.

"GUESS what?"

Napaangat ako ng tingin sa pinsan ko na may nakakalokong tingin.

I tilted my head and raised my one eyebrow. "What?"

I was busy reading a love novel. Lumabas kasi si Hera kanina. May pupuntahan lang daw siya. At ngayong nakabalik na, may ipapahula na naman saakin. Hindi naman ako manghuhula for pete's sake!