İSTİRİDYE

|3| İlk 7 Yıl

-İnci'nin ağzından-

Ve şimdi 7 yıl boyunca bekleyecektim Deniz'i, onu ilk gördüğümde denizde boğuluyorudu ve korkudan sendelemiştim. Birinin ölüyor olması, ölmesi benim için büyük bir korkuydu. Siyah saçlı, siyah gözlü ve esmerdi Deniz. İsmiyle pek uyuşmayan bir görüntüsü olduğunu düşünebilirsiniz ama o bir deniz kadar büyüleyici görünüyordu...

Onunla serçe parmak sözü vermiştik, bu benim için çok önemli. Bu söz tutulmaması imkansız bir sözdür
benim için. 7 yıl, benim ömrüm ve bir ömür kadar daha bekleyecektim. Biliyorum biraz abartılı bir ifade ama 7 yaşındaysanız ve arkadaşınızı 7 yıl beklemeniz gerekiyorsa bu gerçekten olduğundan  da uzun sürecektir.

10.07.2000~

Deniz'in bana hediye ettiği istiridyeye ip geçirip boynuma astım, gördüğüm en kusursuz istiridyeydi bu. Şimdi tek eksik Deniz'di. Temmuz ayı boyunca anneannemin yazlığında kalacaktık, her yaz öyle yapardık. Ve ben tüm temmuz ayı boyunca onunla karşılaştığım kayaların yanında bekleyecektim. Birini gelmeyeceğini bile bile beklemek zordu ama aynı zamanda bu benim için bir zevkti.

...

31.07.2000~

Temmuz ayı bittiğinde evimize dönmüştük, bana kalansa sadece istiridyeydi.

...

31.12.2000~

Yarın yeni yıl ve ben bu yılbaşında sadece onu dilerdim. Yada onunla yeni yılı kutlamayı. Olmayacak biliyorum ama ilk kez yılbaşında oyuncak istemek yerine arkadaşımı istiyordum.

...

07.07.2007~

Söylemesi kolay 7 yıl geçmişti ve ben artık 14 yaşındayım hatta lisenin ilk senesini bitirmiştim. Ama ne onu unutabilmiştim ne de istiridyeyi boynumdan çıkarabilmiştim. Lise zordu hemde çok neyse ki artık tatil ve artık mutluyum. İğrenç insanlarla doluydu lise, tabii çok iyi insanlarda vardı. Drop lakabını taktığım bir arkadaşım bile var hatta ;)

...

Sadece 1 gün vardı 7 yıl beklemiştim ama 1 gün beklemek zor geliyordu.

Sonunda Deniz'e kavuşacaktım. Evdekilerden izin alıp geceyi burada geçirecektim. Zaten geçen sefer cuma gecesi 12'de gelmişti eve gittim ve geçen sefer Deniz'in çok beğendiği sandviçlerden yaptım.

Tarif: Konserve dana kıyma + marul + domates + ekmek + birazcık tuz = mükemmel sandiviç. Bon appétit!

Sandiviçleri yapıp çantaya yerleştirdim ve tam sahile gitmek için evden çıkıyordum ki evde bazı gürültüler vardı benimse bu seslerde nefesim daralıyordu, dışarıya çıktım, sahile doğru yürürken az önce denizde yüzen çocuk bana doğru koşmaya başladı

"İnciii!"

Neşeyle bağırıp el sallıyordu gözlerimdeki yaşları silip gözlerimi kıstım bu DENİZ'Dİ! Yüzümde istemsiz bir gülümseme oluştu bende ona doğru hızlı adımlarla gitmeye başladım tam ona yaklaştığım sırada ayağım bir taşa takıldı ve yere çakıldım. Deniz oradaydı tam önümde, 7 yıl beklemiştim ve sonunda karşımdaydı!

Yere düşmemle içimde tuttuğum gözyaşları dökülmeye başladı, Deniz'in yanıma eğilip "İyi misin? Hadi gel, yaslan bana" demesiyle ona sarıldım ve gözyaşlarım hıçkırıklara dönüştü. O deniz gibi kokuyordu, ıslak saçlarıyla büyüleyici görünüyordu. Ona sarılıp ağlamaya devam ettiğim sırada beni omuzlarımdan tutup dikleştirdi. İşaret ve baş parmağıyla yüzümü kaldırıp incelemeye başladı