Heel even aarzel ik, maar dan druk ik op verzenden. Ik lees het nog een keer door, en meteen zie ik twee blauwe vinkjes verschijnen. alsof ze erop aan het wachten was.
En diep van binnen besef ik dat het goed zit. Dat ook zij aan me denkt. Dat ze anders niet nu nog wakker was.
Dat ze terug komt.
Demi POV
De hele week heb ik me schuldig gevoeld. Elke avond stuurde ik slaaplekker naar Matthy. Anders kon hij niet slapen. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om niks te sturen, want ik miste hem. Ik miste hem zo ontzettend, maar ik kon het niet. Ik wilde tijd voor mezelf.
Ik was bang dat ik hem niet alles kon geven wat wij wilden. Maar nu zit ik een week alleen in mijn huis en heb ik veel nagedacht. Is dit wat ik wil? Wil je tijd om aan jezelf te werken? Maar wil je dan alleen zijn? Kan je dat wel? Of wil je liever wel bij Matthy zijn maar niet alles kunnen geven?
Ik wil bij Matthy zijn. Dat is het enige wat ik wil. Niet al dat gezeik er om heen. Geen dronken appjes. Geen toxic ex vriendjes die langs komen. Niemand die ons lastig valt. Alleen ons.
Matthy en ik.
Afgelopen week heb ik vaak tot laat zitten piekeren. Ik zag ook dat Matthy ook tot laat online was. Ik wilde zoveel naar hem sturen maar ik kon de woorden niet vinden. Maar elke avond dachten wij aan elkaar.
Ik besloot mijn rust te zoeken door dingen voor mezelf te doen. Ik besloot naar de boekwinkel te gaan, ik wilde lezen. Ik stond te kijken naar de boeken voor me maar niks sprak me aan. Dit word het niet dacht ik. En toen ik omdraaide zag ik een bekende. Raoul.
"Hey Demi." In plaats van normaal hallo terug te zeggen liep ik op hem af voor een knuffel. "Wil je even koffie doen om even bij te praten?'' Vroeg hij lief. Ik knikte.
Met Raoul kon ik altijd goed praten. Als ik bij de jongens was en Matthy was er niet praatte ik met Raoul. Hij is een korte tijd een goeie vriend van mij geworden. De andere jongens ook, daar niet van. Maar bij Raoul kon ik altijd mijn ei kwijt als Matthy er niet was.
We lopen stil naar het koffietentje op de hoek.
''Hoe gaat het nu Demi?'' vraagt hij zodra we zitten.
''Eerlijk? Ik weet het niet. ik weet geen weg te vormen voor mezelf, ik voel me nutteloos. Ik mis hem zo erg Raoul.''
Raoul knikt begrijpelijk. ''Hij jou ook Demi.''
"Is dat zo?''
''Ja hij mist je verschikkelijk. Hij is al de hele week niet buiten geweest. Hij heeft zich opgesloten in zijn kamer en slaapt al de hele week in het shirt wat jij altijd aan had van hem." Raouls woorden dringen tot me door en breken me. Matthy heeft ook heel veel verdriet.
''Is het dan wel een goede keuze geweest van mij? Ik weet het gewoon echt niet Raoul.''
"Kijk Demi, ik zei laatst ook tegen Matthy dat je eerst van jezelf moet leren houden voordat je van iemand anders kan houden. En ik denk dat dat ook bij jou zo het geval is. Jullie zijn beide kwetsbaar. Beide hebben jullie dingen doorstaan. Maar je hoeft je niet schuldig te voelen dat je deze keuze hebt gemaakt. Als jij denkt dat dit jou en daardoor jullie kan helpen, is het toch goed?''
''ja daar heb je wel gelijk. Maar ik ben gewoon zo bang dat Matthy weer terug valt. Want ik ken hem en ik ben bang dat hij me nodig heeft maar dat ik er niet ben.''
''Heel eerlijk Demi, daar is Matthy ook bang voor. Hij is bang dat je niet meer terug komt."
''oh nee toch, dat is absoluut niet zo.''
''Nee dat heb ik hem ook al een paar keer gezegd maar hij is bang.''
"Maar ik kom wel echt terug, ik weet alleen nog niet wanneer.''
"Weet ik Demi. en ik denk dat Matthy dat diep van binnen ook weet.''
''Raoul wil je iets doen voor mij? Wil jij Matthy op een manier een soort van laten weten dat ik hem ook mis?"
''Zal ik doen Demi. Het komt goed. En wees niet bang. Je hoeft je niet schuldig te voelen. Niet over Matthy. Niet over jezelf. Als jullie bij elkaar horen vindt dit ook zijn weg.''
"Dankje Raoul. Ik zie je snel weer.'' We staan op en geven elkaar een knuffel. Ik loop richting huis en de middag gaat over in avond en de avond in de nacht.
Ik denk aan wat Raoul tegen mij heeft gezegd. Ik hoef me niet schuldig te voelen. En Matthy weet het diep van binnen ook dat ik terug kom.
Ik denk aan alle dingen die we al hebben gedaan. Aan onze ontmoeting tot waar we nu zijn, weer apart, maar toch zo verbonden met elkaar.
Misschien was het wel voorbestemd dat ik Raoul tegen moest komen. dat dit gesprek moest plaatsvinden. Want nu weet ik ook hoe Matthy erin staat. Hetzelfde als ik. We hebben allebei verdriet, maar we begrijpen elkaar ook allebei. We weten allebei niet hoe we elkaar moeten benaderen en hoe we er uit gaan komen.
Maar diep van binnen weten we dit misschien wel. Als jullie horen bij elkaar vindt dit ook zijn weg. zodra we terug komen, zodra ik terug kom zal het weer zijn zoals het was. Want Matthy accepteert mij. hij kent mij en ik ken hem.
En ik weet dat hij nu net zoals ik om twee uur snachts nogsteeds wakker ligt. Nogsteeds ligt te piekeren over ons. Misschien is hij wel naar ons plekje in de tuin gegaan, waar wij altijd heen gingen als een van ons niet kon slapen, als we rust nodig hadden.
Ik denk aan de dingen die hij mij wel eens liet lezen, de stukjes die hij zelf had geschreven. Ik denk aan dat hij altijd als hij eerder moest opstaan om weg te gaan altijd even iets achterliet waar hij was of mij een appje stuurde dat hij al weg was. Hij dacht altijd aan me. Ook al was hij met andere. Of alleen.
En op dat moment krijg ik een appje. En ik open het gelijk.
later kwam ik terug
op dezelfde plek waar wij lagen..
(....)
..want er was een hemel zonder sterren
want jij was er niet
Het was een stukje van hem. Hij had me het eerste stukje over de sterren wel eens laten lezen, en dit is zijn gevolg ervan.
Met vochtige ogen lees ik het nog een keer, en nog eens en nog eens. En ik weet precies waar hij het over heeft. Wat hij er mee wilt zeggen. Want hij heeft de perfecte woorden kunnen vinden voor wat hij eigenlijk niet in normale woorden kon zeggen.
Ik fluister hardop, alsof Matthy mij kan horen.
Ik weet wel hoe jij in elkaar steekt Matthy. Matthy en Demi worden weer wij. Wij worden weer ons. We kunnen elkaar lijmen, dat weet ik zeker. Ik moet alleen mijn eigen stukjes nog even bij elkaar zoeken. Maar ik kom terug. Ik kom terug Matthy. Ik kom terug bij jou, de jongen waar ik meteen verliefd op was. Bij jou, Matthyas Maarten het Lam.
JE LEEST
maybe it's been you all along - bankzitters fanfiction
Fanfiction"Matthy, niet weer. Je kan niet naar mijn huis blijven komen terwijl je naar haar gaat." "Maar ik wil niet naar haar. Ik wil dit keer wel naar jou." Wanneer Matthy zich opnieuw begeeft in zijn eerder gemaakte fouten ontmoet hij een meisje, die hem i...
