MENEKŞE

14

"Lara kalk hadi dışarı çıkalım bizimkiler dışarda bekliyor."

Dün Artemis'in annesiyle o atışmalardan sonra anlaşabilmiştik aslında iyi kadınmış tabi Olcay'ın ağzına sıçsa da en sonunda onu damadı bellemişti,aptal Olcay'a kısmet bulan hayat herkese bulur.

Artemis fazla egolu ama aynı zamanda çok tatlı bir kızdı onunla tanışınca mal olduğunu anlıyorsunuz zaten.

"Geldim!"

Yonca ile abimin sevgili olmasını uzun zamandır bekliyorduk zaten bunu herkes biliyordu ve gelmişti onları ciddi anlamda çok yakıştırıyordum iki mal birbirlerini bulmuşlardı.

"Selam."

Artemis gülümsedi.

"Selam."

Artemis'in aslında bizimle çokta uzak oturmadığını öğrenince onu da çağırmıştık Yonca ile Artemis aşırı anlaşmış olacaklar ki birbirlerine hep 'İkizim' diyip duruyorlardı huyları olsun çoğu şeyleri benziyorlardı.

Sandalyeye oturdum "Ee ne yapıyorsunuz?" Olcay üfledi "Ne olacak sıkıntıdan patladım burada." Abim hızlıca ve sinirli bir şekilde Olcay'a baktı kesin her zamanki gibi yine bir şeye atışmışlardı.

Poyraz tam yanımda oturuyordu ona baktım durgundu tüm sohbet boyunca konuşmuyordu "Bir fikrim var bugüne."

"Neymiş o?"

"Sahil kenarına gidip denize atlamamız yok mu?"

"Oğlum nedir bu deniz sevdası Kaan?"

"Deniz sevemez miyim kardeşim seviyorum işte."

Yonca kıkırdadı "Ben atlayacağım şimdi o olacak." abim Yonca'nın yanaklarını sıktı "Aşkım ya." Yonca hemen geri çekildi "Ya Kaan ben odunum sana kaç defa söylüyorum dışarda yanaklarımı sıkma diye vallahi hem senin karizman gidiyor hemde benim karizmam aşkım." abimle Yonca atışırken Artemis'e baktım "Bir şey diyeceğim ben acıktım yemek mi yesek?" Olcay ona katılır gibi başını salladı "Kız haklı bende acıktım bir şey yiyelim." Artemis saçlarını savurdu "Her zaman haklıyım."

Bir şeyler sipariş ettikten sonra tekrar sohbetimize devam ettik ama malesef etmemiz pek uzun sürmedi çünkü komşu çocuğu gerizekalı Selami gelmişti.

Selami Yonca'nın eğlencesine takıldığı bir çocuktu ama Selami Yonca'ya bağımlı olunca işler kızışmıştı ve abim buradayken gelmesi hiçte iyi olmamıştı.

"Merhaba Yonca uzun zamandır görüşemedik." Yonca sesi duyar duymaz başını tam onun tersi tarafına çevirdi ve görmemiş gibi yaptı.

"Yonca?"

Abim çocuğa sert sert baktı "Bu kim Yonca?" durumu birimizin aniden toparlaması lazımdı Artemis durumu bizim bakışlarımızdan anlamış olacak ki hızlıca konuştu "Selami benim kuzenimin arkadaşı."

Rana bir kaşını havaya kaldırdı "Kuzenin?" Artemis başını salladı "Evet hatta onu çağırabilirim." Hemen ona ayak uydurdum "Evet çağır eğleniriz hem Selami'yle daha kaynaşırlar." dedim ve abime göz kırptım o da rahatlamış bir şekilde nefesini verdi.

Selami konuşmasına hazır Rana onu durdurup oturdu ve sohbete tuttu Ekin telefonla bir şeyler yapıyordu.

"Ahaha Selami ya ne komik çocuksun."

"Ama ben-" demesine kalmadan kolunu cimcikledi "Ahahah ya." Yonca kıkırdıyordu Artemis ile Olcay'ın konuşmasına bende katıldım "Mükremin annem onur sermik."

"Ne konuşuyorsunuz?" Olcay sesli güldü "Artemis ile Mükremin muhabbetini yapıyoruz katılmak ister misin Lara?"

"Mükremin kim?" Artemis daha çok gülmeye başladı "Top." ikisinin de mal olduğundan artık daha çok emindim ve bu sohbete artık daha fazla katlanamayacağımı fark ettim ve Poyraz'ın yanına gittim sadece dinliyordu bir şey yapmıyordu moralini yerine getirmem lazımdı "Poyraz acaba birilerini mi trollesek?" Poyraz bana baktığı an hemen gülümsedi "Bilmem kimi trolleyebiliriz?" düşündüm "Burada olan herkesi." kaşlarını çattı "Nasıl yani?" Bu aşırıya kaçabilirdi ama bir kaç saat kaybolsak büyük ihtimalle abim benim ağzıma sıçardı "Abim benim ağzıma sıçar ama bir kaç saat kaybolalım diye düşündüm." başını salladı "Bencede abinin beni öldürmesini istemiyorsan." bende onun gibi başımı salladım "Haklısın." ellerimde bana verdiği yüzüğe baktı "Hala takıyorsun." Sırıttım "Evet." o da sırıttı "Buna sevindim." "Daha çok sevineceksin." sırıtışı kayboldu ve bakışlarını tekrar daldığı yere sabitledi "Poyraz iyi misin?" "Yeterince." onu rahat bırakmam gerektiğine karar verdim,bu sıralar cidden bir şeyleri vardı.