His [COMPLETED]

12

Safahara Callie De Leon's POV

I was once lost...

"Kita mo yan? Yan yung biktima ngayon," Bulong sa akin nung isa sa mga inampon ng terrorista. This is our everyday life, ever since I got kidnapped sa fiesta ng baranggay namin.

Tumango lang ako at nagdahan dahan na ng lakad. I need to do this or else they're gonna beat me up again.

As usual doon ako dumadaan sa shortcut na ako lang ang may alam. Ngunit natigil ako ng may makita akong mga batang hamog.

"Haha ang tapang tapang mo kanina! Yan lang pala kaya mo?" Sabi nung tambokikoy na panget. Kilala ko tong mga to eh.

"Hoy! Anong ginagawa niyo!?" Singhal ko sakanila at nung makita nila ako, nagsitakbo na.

Tsk. Takbo mga duwag, isusumbong ko kayo sa kinikilalang boss ng frat niyo eh. Wala sa rules ng mambully mga gago.

Lumapit ako sa bata at nakitang ang daming pasa neto. I looked over his shoulder, at may isang bata siyang kamukha na wala din namang malay.

Kambal niya ata. Oh well, not my business.

"Anong pangalan mo?" Tanong ko sakaniya "At bakit ka pumapayag na ganunin ka lang ng mga bata? Naku, sayang yang mukha mo." I continued.

Hindi siya sumasagot, nakatingin lang siya sa akin. Grabe, ang puti naman ng batang to. Parang bampira. Ang liit liit din.

"Oh bakit? May dumi ba mukha ko? Yung mukha mo marami." Tumalikod na ako, baka hinahanap na ako ni boss, "Aalis na ako. Wag ka ng gumala dito, masyado tong delikado para sa mayayamang katulad mo. Maraming batang hamog dito, di ko mapapangako na maliligtas kita sa susunod." Ani ko bago umalis ng tuluyan.

Kailangan ko pang nakawin ang mamahaling bag ng isang babae. Iyan ang utos ng nakakataas sa amin.

Pero pagbaling ko ulit sa kaniyang kinalalagyan, ang lugar kung saan kumakain ang babae kanina, wala na ito. Sh*t.

"Saan ka ba galing?!" Tarantang sabi ni Elmon ng makabalik ako at nakita niyang wala akong dala.

"Nawala eh."

Namutla ito, "P-pero magagalit sila kung uuwi tayo at walang pera."

Nginitan ko naman siya at inakbayan, "Ano ka ba. Akong bahala." I reassured him but he won't stop shaking.

Wala naman akong magawa kaya umuwi nalang kami kung saan tinitipon lahat ng bata.

"Bakit wala kayong dala?!" Umalingawngaw ang sigaw neto sa buong kwarto.

"Diba sinabi na namin sa inyo na bawal umuwi na walang pera?"

Si Elmon ay nagsisimula ng umiyak sa kaba. Mas lalong sumungit ang mukha neto.

"Ako yung may kasalanan, pinamigay ko yung pera sa mga pulubi--" Hindi ko naituloy ang aking pagsasalita ng isang sampal ang dumapo sa akin.

"Palagi ka nalang ganyan, alam mo ba? Hindi ka ata nasasakitan sa mga latigo ko." Nagngitngit ang mukha neto at may isang bata na hinila na nakatyo sa kaniyang gilid.

I gasped when I saw who it is. It's Maria. The youngest of all. 5 years old palang ito at kagaya ng iba ay kinidnap din siya at dinala sa lugar na ito.

Hindi ko alam kung nasan kami. It seems like a village instead of a city. I wonder if my parents are looking for me.

"Do you think I wouldn't know?" Ngumising aso ang lalakeng nakahawak kay Maria, "Alam kong marami kang pagkakataon na makaalis dito but you're staying because of this girl right?" lumakas ang tibok ng puso ko ng maglabas siya ng kutsilyo.

"Nagpapaka-hero ka ba bata? Nalulugi kami dahil sa iyo alam mo ba yan?" He licked the tip of his knife and pointed it to Maria. Ang ibang bata ay nagsisimula ng umiyak.

Maria is one of my closest friends at napagpasyahan kong aalis l;ang ako dito kung kasama ko siya, ngunit may asthma ito kaya hindi ko siya kayang patakbuhin.

"A-anong gagawin mo?" Kinakabahan kong ani.

"Ano pa ba?" Parang nablanko lahat ng naa paligid ko. Nag slow mo ito. Ang tanging nakikitta ko lang ay kung pano hiniwa ng lalake ang leeg ni Maria.

The smell of blood. It's everywhere. I can't breathe.

"Farah!"

"Dahil sayo! Wala kang kwenta! Namatay siya dahil sayo!"

"You can't get away from me Sahara, we're meant to be."

"I'll kill you."

"Farah gising!"

I abruptly woke up with full of sweat. Ang buong katawan ko ay nanginginig din dahil sa takot.

It's just a dream. Nothing but a dream.

I'm alive. I'm saved.

"Farah I'm sorry." Humagulhol siya, "Wait here I'll call the doctor." She sobbed at umalis.

White ceiling. Nasa hospital pala ako. I looked around.

"You're mine."

Nanindig ang balahibo ko at lumingon lingon ulit sa paligid. Did I just hear Samuel's voice? Am I going crazy?

Bumibigat muli ang aking pakiramdam. Natatakot ako. What if he's here? What if he's going to kidnap me again? What if this just a dream at paggising ko sa susunod ay nasa kwarto parin pala ako na iyon?

Napahagulhol ako.

"Fraha? Hey!" Nakita ko ulit si Trixie. Nag-aalala itong tumingin sa akin.

"I'm sorry."

Hindi ko alam kung bakit siya nag so-sorry.

"Trixie, this is not a dream right? I'm not hallucinating right? This is real? Please tell me.." I squeezed her hands. Mas lalo siyang napaiyak at agad niya akong yinapos.

"You're not dreaming. You're here. I'm here."

Napasigaw ako sa iyak. I'm so relieved. This is real. I'm not in that hellish room anymore.

"W-what about S-samuel?" Saying his name makes my stomach churn.

"He's detained. Nnandito ang kambal niya. We'll talk about everything later okay? A doctor is here." Bumitaw siya sa kaniyang pagkakayakap.

Samuel and his twin? Come to think of it, there was this kid who has the same face like him when I saved them from the other street kids.

Nag-ahem ang doktor para mapunta sa kaniya ang atensyon.

"Miss De Leon, I'm glad you are awake now. You still need to rest for atleast a week. Based on the diagnose we did on your body, you hav internal bleeding in your womb which is very dangerous lalo na at nalaman naming may laman ito. Apart from those, ayos naman ang health statistics mo and your child is okay and stable now."

Child...?

"P-po?" Did I hear it right?

No...I don't want to bear a child. Especially when I know that bunga ito ng katarantaduhang ginawa ni Samuel.

"You're pregnant hija, mag wa-one week na."

"That is all I will take my leave now." He excused himself habang tulala lang ako. I am speechless.

"Farah ayos ka lang?" Trixie chirped in, "What do you think?" I said bitterly.

"S-sorry..that was kinda insensitive to ask."

I sighed, "Trixie help me..." I begged and looked at her, "I want to abort the baby."