BERDEL

20.bölüm

İnstagram onlinewriiterr

OKUMAYA BAŞLADIĞINIZ SAATİ BURAYA YAZABİLİRSİNİZ

SELAM BİRTANECİK OKUYUCULARIM

NASILSINIZ

OY VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN

İYİ Okumalar...

🖋️ MİRAN'DAN DEVAM
Kapının açılıp kapanma sesiyle uykumdan sıçrayarak uyandım, yan tarafıma dönünce Berfinin yatakta olmadığını farkettmiştim aşağı inmişti kesin.

Banyoya geçip rutin işlerimi hallettim, giyinme odasına geçip dolabımı açtım, bugün şirkete gitmeyecektim, hatta ve hatta bundan böyle pazar günleri işe gitmeyecektim.

Giydiğim beyaz spor gömlek  altına ise mavi kot pantolon beyaz spor ayakkabım ile iyi olmuştum böyle, saatimi takıp parfümümü sıktıktan sonra, ellerim ile saçlarıma şekil verdim çıktım odadan, koridora gelince yüzüme acımasız katı ve öfkeli maskemi takındım içimden.

"rez alın bugün mardin'in hanımağasını delirteceğim." diye geçirdim içimden

Ayluya doğru indim gözlerim baran'ın yanında oturan, karıma kaydı,siyah deri elbisesi siyah şalı ve bakışlarının bana dönmesiyle kan çanağına dönen gözleri ile ne güzel olmuştu öyle. Gözleri neden kızarmıştı ki acaba.?

Bakışlarımı hayran kaldığım gözlerinden zorlukla çektim ceylin hariç herkes avludaydı, diljin ana ise odasında olmalıydı öfkeli gözler ile baktığım için benden korkan karımın yanına oturdum.

"sana da günaydın küçük hain." dedim sahte bir gülümseme belirdi dudaklarında. 15 dakikadır bütün aile ceylinin sofraya gelmesini bekliyorduk saygısızlığın bu kadarı fazlaydı artık

Berfin'in az önce oturmayıp babamın oturmasını beklemesi babamın çok hoşuna gitmişti Berfinin bir anda kulağıma yaklaşıp söylediği sözler ile duraksadım

"beni Kardeşime götüreceksin ağa." demişti neyden bahsediyordu ki anlamamıştım ki üstelik emir verir gibi konuşması sinirimi hat sahfaya getirmişti bu kadın benimle oyun mu oynuyordu.

Berfinin anlatımıyla

Miran'a söylediğim şey ile öfke ile yüzüme bakıyordu, ama bilmediği bir şey vardı ben ondan daha da öfkeliydim, ne yaparsa ne derse desin kararlıydım, kardeşime gidecektim.

"Ne diyorsun kadın sabah sabah ahsabımı bozma benim. "

"Bundan sonra susmayacağım diyorum ağa, Mardin'i sana dar edeceğim, bana dokunduğun için her saniye pişman olacaksın pişman edeceğim seni dedim ağa."
!!

Miran ise sinirle elindeki bardağı masaya bırakıp masadan kalktı ve gözden kayboldu, bütün ailenin gözünün önünde tartışmıştık, sesimizi duymasalar da miran'ın ani kalkışından anlamışlardı.

Üstümde gezinen meraklı bakışlar beni rahatsız etiğinden izin isteyip bende ayrılmıştım masadan, akmaya yemin eden gözyaşlarımı serbest bıraktım.

Oysaki sadece meleğim'i görmek istemiştim, odaya gelince tedirgin olmuştum acaba miran odada mıydı onunla bu haldeyken karşılaşmak istemiyordum, odaya girince miranın olmadığını anlamıştım.

Başımda ki şalı bir çırpıda çekip, yere attım
Gözlerimi sımsıkı kapattım, eskiden yürek nasıl yanar diye sorsalar verecek bir cevabım olmazdı şimdi ise açın yüreğimi nasıl yanar yürek görün diye haykırasım var.