When Iyakin Meets Reality

Chapter 33

Note nga lang pala mga minamahal kong mambabasa, ipagpatawad ninyo kasi for this chapter, paiba-iba ang POV kasi ito na yung conclusion eh. Kaya please bear with me, minna!

****

LANCE

Nagising ako na nakahiga sa malambot na kama though I must say na kumportable yung posisyon ko ngyaon, ramdam ko pa rin yung kirot ng buong katawan ko. Nahihilo rin ako. I sighed when I remembered what happened.

I was pathethic. Dapat ko isyang protektahan. Ako yung lalaki diba? pero bakit ako yung niligtas? Napatawa na lang ako.

Iminulat ko yung mata ko at sininghot yung hangin and instantly knew na nasa ospital ako. Or clinic. basta something like that. Iginalaw ko yung right arm ko at napangiwi. balot ng bandages ang katawan ko. Syet kamukha ko na si Shishio Makoto.

Igagalaw ko din sana yung kaliwa ko because i'm trying to feel my body. It's numb, to be honest. Pero may ulong nakapatong.

Magagalit pa sana ako pero kumalma rin agad nung na-reaalize ko kung sino yun.

Though masakit, iginalaw ko yung kanang braso ko at hinimas yung buhok niya. It's all tangled up. At tulog na tulog. I felt guilty pero kahit sana sa ganito lang, ako ang mag-suporta sa kanya.

Naka-bandage pa yung isa niyang braso. Baka napaso sia nung nililigtas ako dun sa sunog.

Sa gulat ko, bumukas yung pinto at nakita ko agad si Kuya. "Aba, gising ka na pala. Isang araw kayong tulog ni Andrea." abi niya habang pinapatong yung mga pagkain sa mesa. "Gutom ka?" tanong niya.

Pinakiramdaman ko yung tiyan ko at feeling ko sinisigawan na ako ng tiyan ko. "Ummm... oo eh." sabi ko.

Medyo awkward ang feeling ko around Kuya. Yung insidente na pinagalitan niya ako sa katangahan ko was just the worst--and the best--feeling. Nakakairita na anlakas ng pagsesermon niya but the feeling is warm na para bang alam kong may kuya talaga ako.

Ewan ko ba.

Binigyan ako ni Kuya ng isang plate with scrambled egg, two sausages, two hotdogs, pancake at fried rice. Tinaas ko yung kilay ko kay Kuya.

"N-naparami naman ata to." sabi ko.

Tumawa lang si Kuya sa akin. "Gutom ko at hindi ka kumain ng isang araw. Kain! Besides, kahit ganyan ka kapayat, nakakubos ka ng dalawang Value Meal sa McDo kaya wag ka ng mapgpanggap." sabi niya, grinning at me.

Napanguso na lang ako sa sinabi niya. Ni-reveal na niya lahat. Eh di ako na ang matakaw (A/N: Totoo ito.) Nagsimula na akong kuamain ng breakfast with iced coffee. Buti na lang hindi hot. Kung hindi, masusunog na talaga ako.

"She stayed here for a day. SImula nung mabigyan siya ng first aid kit, hindi na siya umalis sa tabi mo. Dinadalhan na lang namin siya ng pagkain na ayaw pa niyang ubusin dahil daw baka gumising ka. Pag minsan sinasabi ko sa kanya na ako naman ang magbabantay sayo, she refused. Akala ko dahil hindi niya ako pinagkakatiwalaan. But she said that it's not the case. Gusto lang niyang maalagaan ka until you get well." sabi niya then bigla siyang sumandal sa pader. "Then I realized she really doesn't want to leave your side. Meaning, mahal ka niya talaga." he said sadly.