Sinorm. 2. Bölüm
Karakterimiz verdiği kitaptan sonra yazısını bitiremez, aklına esen fikir de olmayınca kütüphaneye gitmeye karar verir....
Lüks denebilecek bir kütüphane. Tavana büyük bir avize asılmış, oda düzgün aydınlatılıyor, etrafına sarı, parlak bir ışık yayıyor. Giriş insanın içine huzur, ferahlık dolduruyor. Elini kalbinin üzerine koyarak yürümeye başladı. Oldukça heyecanlanmıştı, ilk defa geliyordu. Uzun kitaplıklar ve ara koridorlara sahip(Ara koridor: Dikey ve yatay olarak geniş/uzun kitaplıkların oluşturduğu dar, loş koridor.) . Bazı masalar odanın ortasına, bazıları ara koridorlardan sonra sağ veya sol tarafta olmak üzere duvar kenarına yerleştirilmiş.
Kitaplıklar oldukça uzun. Avize ile aralarında pek bir fark yok. Sürgülü merdiven ile istediğiniz kitaba rahatça ulaşmanız mümkün. İnsan içine çıkmaktan hoşlanmadığı için gözlerden en uzak masada oturmak istedi. 25. Koridor 16. sıradan sonra, duvar kenarında tozlu bir masaya geçti . Bilim kurgu, aksiyon, macera ve fantastik. Bu sıraların hepsine teker teker uğradıktan sonra bir düzine kitap ile köşesine geri döndü.
Odanın köşesinde olduğu için iyi aydınlatılamamıştı. Karakterimiz çantasından çıkardığı birkaç mumu yakarak okumaya başladı.
Kumaş mağazalarının birinde büyüyen bir kız çocuğunun hikayesi, hamam böceğine dönüşen adam ve yolda bulduğu ilginç kalem sayesinde, sadece matematik problemleri çözerek kapıları açılan derin bir mahzende esir alınmış bir kraliçeyi kurtaran çocuk ve arkadaşları... Bunlar okuduklarından sadece birkaçıydı.
Bütün bu maceralar içinde kaybolup giden karakterimiz kütüphane kapanana kadar bu hayal dünyasından çıkamadı.
Her satır sonuna geldikçe okumaya devam ediyor ve ediyordu. Bu satır sonunda bitirecekti, evet! Ancak cümle burada sonlanmıyordu. Kraliçe kurtulduktan sonra ne olacaktı? Gözleri sağa sola gezdirip duruyordu. İçinde yavaş yavaş bir tuhaflık duymaya başladı. Neden bu kadar sessiz? Neden o hafif gürültü yok? Sayfaların çevrilme, kalemlerin düşme sesi aniden yok olmuştu.. Ne oluyor? Kitabın kapaklarını elleriyle zorlanarak kapatmaya çalıştı.
İki ahşap kapı sertçe kapatılıp, sesi tüm odada yankılandı. Sandalyesinin titrediğini hissetti... Devam etmesi gerekiyordu.
Yarısını kapatınca var gücüyle asıldı ve kitabı hızlıca kapattı. Yüzüne hayal dünyasının son rüzgarı esti.. Saçları gözlerinin önünde uçuştu biraz. Elleriyle özenle düzeltti ve etrafına bakındı. Ölüm sessizliği hala hüküm sürmekteydi. Bu tuhaf durumun şüphelerini uyandırması çok geç sürmedi.
Uyuşan bacaklarını açmak için oda içinde yürümeye başladı. Yavaş ve gevşek adamlarla hareket ediyordu. Sağ tarafındaki ara koridara girdi. Kitapları inceleye inceleye yürümeye başladı. Arada takılıp düşme korkusu yaşamasına rağmen yarım yamalak okuduğu kitapla ilerlemeye devam etti. Girişe kadar yürüdü. Elindeki tozlu kitabı bir rafa kaldırıp pencereye doğru yürümeye başladı. Akşam olmuştu. Önce, doğal olarak irkildi. Kapıya yöneldi. Kapının önüne gelince, üzerinde asılı olan kağıdı okumaya başladı.
Açılış 10.30
Kapanış 19.30
Bunu çok saçma buldu ve kitaplardaki gibi her zaman açık olması gerektiğini düşündü. Kapıyı kontrol etti. Ne kadar zorlarsa zorlasım veya asılsın, kapı kilitliydi ve açılacak gibi de görünmüyordü...
Başını yere eğdi ve düşünmeye başladı.
Bir kütüphanede kilitli kaldım. Evet yasal olarak bir yer kapalıyken oraya girmek yanlışt- Ancak ben burada mahsur kaldım!? Binlerce kitap arasındayım. Cennetteyim şuan, bu fırsatı geri çeviremem!
Böylece kitap koridorlarının ve kitaptan yaptığı kulelerin arasında bulmaya başladı kendini. Saatler geçti. Ancak o aldırış etmedi. Yere karın üstü uzanarak bile okuyordu. Hayal dünyasının içinde kaybolup gitmişti. Özellikle son iki saattir elinden bırakmadığı ejderha serisi kitapları. Nasıl da hızlı hızlı okuyor, birinci kitabı bitirip ikinciye geçiyordu.
Sayfaları çeviriyor ve mürekkep kokusunu buram buram içine çekiyordu. Her kitap bir farklı kokuyordu; belki de bu maceraların kokusuydu, kurguların kokusuydu....
Ya da yazarların yastıklarına, çarşaflarına sinmiş o koku muydu? Bedenlerini sicim sicim saran o mürekkep ve taze kağıt kokusu...
