O yürümeye ve aptallığımdan bahsetmeye devam ederken ben durup gökyüzüne baktım. İnsanlardan umut aramayı kestim. Tanrıdan da. Cevaplarım uzayda bir yerde olsa gerek....
Bir tarlada, uzun otların arasına uzanıp yıldızlara derdimi anlatsam bir şey demezler. Bana ışıklarını gösterirler... Onlar da benim gibi boşlukta sürükleniyorlar. İnsanların yapamadıklarını yapabilirler ama...
Ne olursa olsun umutlarının ışıklarını diğerlerine gösterebilirler....
Saidara
