Light / Chanbaek / MiniFic / Tamamlandı

9

"Tamam anne hemen geliyorum." yattığım rahat yatakta gözlerimi dahi açmak istemiyordum ama annemin sesi de gitgide artıyordu ve eğer odama gelirse olacaklardan çekiniyordum.

Normalde bu evde sabahları kimse beni uyandırmazdı. Kendim uyanır, kendim kahvaltıya iner ve kimsenin benimle muhatap dahi olmak istemediği sofrada yemeğimi yerdim. Ama nedense bugün annemin seslerinin ardı arkası kesilmiyordu.

Oflayarak ve biraz da tedirgince yataktan doğruldum küçük ama oldukça kullanışlı odama kısa bir bakış attıktan sonra uyku sersemi bir şekilde kapıya yöneldim. Evim saygın ve genellikle alfa türünün yaşadığı bir sitedeydi. Ailenizde en az üç alfa bulunmalıydı yoksa bu sitede oturamazdınız.

Beta ağırlıklı bir aile iseniz burada oturmayı hayal dahi etmemeniz gerekiyor. Yine de omegaların sevilmediği bu evrende beta olmak isterdim ancak beta olmak da hiç kolay değil. Ne çok güçsüzlerdi ne de çok güçlülerdi onlar arada sıkışmış kurtlardı. Yine de hiçbir beta bir omeganın yaşadıklarını yaşadığını sanmıyordum.

Son kez ve bu sefer sesin tanısındaki nefreti iliklerime kadar hissettiğim ismim haykırılınca hızlıca odamdan çıktım. Annem koridor sonunda ellerini önünde birleştirmiş beni bekliyordu. Ürkek adımlarla yanına gidip ne oldu diye sorduğumda cevabına oldukça şaşırtmıştım.

"Kapıda seni bekleyen biri var bir alfa hayır hayır sanırım delta." annemin sözleri kafamda şimşek gibi çakarken olduğum yerde çivilendim. Benim hayatımda tanıdığım tek bir delta vardı o da Chanyeol'dü. Daha fazla olduğum yerde bekleyemeyeceğim için hızlıca koridorda annemin yanından geçip kapıya ulaştım.

Kapıyı açtığımda o vardı üzerinde düz basit siyah bir tişört ve bir kot pantolon ile karşımda duruyordu. Kapıyı arkamda hafifçe kapatıp dışarıya çıktığımda neden ve niçin burada olduğunu düşünüyordum. Ancak düşünmeme gerek yoktu direkt ona da sorabilirdim bu yüzden "Tanrı aşkına Chanyeol burada ne işin var? Neden geldin? Ya senin kim olduğunu anlarlarsa? Sen kafayı mı yedin?" hızlı hızlı konuşmaların üzerine Chanyeol hafif tebessüm ederek ellerini kollarıma koydu ancak yaptığı hareket ile aniden ilkilerek ondan uzaklaştım birilerinin bizi görme daha doğrusu ailemden herhangi birinin bizi görme ihtimali beni tedirgin ediyordu.

Chanyeol hiç bozuntuya vermeden derin bir nefes alıp konuşmaya başladı. "Buraya geldim çünkü seni dışarıya çıkartacağım." hafifçe kulağıma eğilerek sanki bir sırrı veriyormuş gibi fısıldadı ve devamında geri çekilmeden "Kaçma planımız üzerinde de konuşmamız gerek." diyerek ekleyip geri çekildi.

Söyledikleri ile gözlerim fal taşı gibi açılırken telaşla konuşmaya başladım. "Chanyeol sen delirdin mi?" aynı zamanda susması için elim ile ağzını kapattığımda avuç içlerimi öpmesi gülümsememe sebeb olmuştu. Gülümsüyorum ama ulu orta kaçma planlarından bahsetmesi beni dehşet strese sokmuştu. Ben bir bakışımdan anlarlar diye korkarken böyle konuşması tanrımmm. Bütün bu endişelerin üzerine endişem bin kat daha artmıştı çünkü asansörden babam inmişti.

Ben ve Chanyeol aniden açılan kapı ile ne yapacağımızı şaşırıp toparlanmaya çalışmamıza rağmen babam bir şeyler hissetmiş olmalıydı. Chanyeol babam içeriye girebilsin diye bir kaç basamak merdivene çıktığında bende kapıyı açıp hole doğru çekildim. Babam anlamayan ama çoktan işkillenmiş gözleri ile bize baktığında konuşmam gerektiğini biliyordum. Bu yüzden "Hoşgeldin baba. Bu Chanyeol akademiden arkadaşım. Beni görmeye gelmiş." babam Chanyeol'e kısa bir bakış atıp içeriye girdiğinde bana sinirli gözler ile bakmaya devam ediyordu. Sonra tekrardan Chanyeol'e dönüp merhaba diyerek elini uzattı. Nedenini bilmediğim bir şekilde ağır alfa fermanlarını salgıladığında Chanyeol'de kendi delta fermanların salgılanmaya başladı. Her ne kadar babam güçlü bir alfa olsa bile bir delta ile baş edemezdi.