ELLERİMLE UĞURLADIM RUHUMU.SAHİ NE ZAMANDIR BENDEYDİ Kİ ZATEN? YOLUN SONUNA ÖLEREK Mİ GELİNİRDİ YOKSA ÖLÜ BİR RUHLA HAYATA DEVAM ETTİĞİNDE Mİ?SÖYLESENE KENDİ ELLERİNLE DOĞURDUĞUN ATAR MIYDI SENİ BİR KÖŞEYE?SÖYLE EY RUHUM BU KADAR ACIYA DEĞER MİYDİ Y...
Ben Meva Yıldırım 22 yaşında hemşirelik okumuş şimdi ise Konya Ruh ve Sinir Hastalıkları hastanesinde görev yapıyorum. Başlayalı 1 sene oldu ve bu meslek için dünyaya geldiğimi düşünüyorum çünkü buradaki her dinlediğim hastanın hayat hikayesi benim onlara daha çok yakın olmamı sağlamıştı. Biz burada bir aile gibiydik ta ki Zeynep Teyze'nin ölümüne kadar.
.......
"Günaydın Zeynep Teyze kahvaltını getirdim sana"
"Günaydın güzel kızım ama ben kahvaltı yapmak istemiyorum"
"AAA! Duymamış oluyum benim minnoşum neden kahvaltı yapmak istemiyormuş anlatsın bakalım"
"Yok yavrum bir şey olduğundan değil canım istemediğimden ama sen yine de koy buraya yerim ben"
"Olmaz yedirtmeden içim rahat etmez aç bakıyım ağzını. Ama inat etme minnoşum bak uçak geliyor uçak geliyor. Hah şöyle!"
"Tamam yavrum artık yeter doydum"
"Tamam tamam abartmayalım ben çıkıyorum bir ihtiyacın olursa düğmeye basman yeter"
"Meva kızım dur gitme hele gel otur yanıma"
"Noldu minnoşum?"
Ben onun yanına giderken oda çekmeceden kocaman bir defter çıkardı oldukça eskiye benziyordu."Bak güzel kızım bu defter artık senin ve bu defterin içinde adının yazılı olduğu bir not var bu notu bu gece saat 4 gibi okumanı istiyorum."
"Kötü bir şey değil demi?"
"Gerçekten kötü bir şey yazmıyor sen bana güven ve okuduktan sonra yanıma gel olur mu? Ama bana söz vermeni istiyorum 4'ten önce okumayacaksın."
"Sana güveniyorum kelebeğim söz okumayacağım merak etme"
Ben elimde defterle beraber çıkarken oda arkamdan gülümseyerek bana bakıyordu. Defteri hemşire dolabıma koyup görevime devam ettim arada sırada yine Zeynep Teyze'yi kontrol ediyor sonra yine görevime devam ediyordum. Gece 3.30 sularıydı herkes uyumuş bende elimdeki defter ile nöbet sahamdaydım. Açıp okumak için can atıyordum ama söz vermiştim o yüzden elimdekini çekmeceye kitleyip kantine kahve almaya gittim ama sadece 15 dakika geçmişti kilitli çekmeceyi açıp tekrar dizlerimin üstüne koydum defteri. Defterin kapağında bir aile resmi vardı. Zeynep Teyze'nin ailesiydi bunlar onları tanımıyordum ama hepsinden nefret ediyordum kadını kolundan tutup hastanenin önüne attıkları günü unutamıyordum bu benim için bile o kadar zor durumken Zeynep Teyze'yi düşünemiyordum. Ve saat 4 oldu defteri açıp bana ait olan notu elime aldım notu elime alır almaz kalbim hızlanmaya başladı bu notta gariplik vardı bana kendimi kötü hissettirtecek bir gariplik.
"Meva'm , güzel kızım bu zamana kadar bana baktın beraber yol aldık iyi veya kötü bir çok hikayemi sana anlattım bu mektubu okuyorsan büyük ihtimalle sana defteri vermişimdir. O deftere çok iyi bak kızım olur mu? O defter benim hayatım, tek sığındığım limandı hatta belki de burada kalmamda ki en büyük etken diyebiliriz güzel kızım. Vaktim doldu artık benim, ben gidiyorum, ben artık ait olduğum yere uçuyorum güzel kızım sen beni merak etme."
Hayır çığlıklarımla odasına doğru koşmaya başladım 'benim meleğim melek olamazdı daha vakti değildi' çığlıklarımla koşuyordum her adımım bana biraz daha yük olmaya başlamıştı kapıyı açmamla Zeynep Teyze'nin ipte sallanmış halini görmem bir oldu. "Hayır meleğim hayır bunu neden yaptın in oradan sen bunu hak etmedin hayır ölemezsin Neden yaptın bunu Nedennnn? "Sallanan ayaklarına kapanmış ağıtlar yakıyordum o gidemezdi daha çok erkendi ama gitmişti. Benim çığlıklarıma bütün hastane ayağa kalkmış bütün personel donuk bir şekilde sallanan Zeynep Teyze'ye bakıyordu. Güvenlikçi Erkan Abi gelip onu o ipten kurtardı ama her şey için çok geçti nabız yoktu. Ona son kez sarıldım bembeyaz yüzünü ellerimin arasına alıp saçlarını okşadım.
"Sözümüz vardı bizim kelebeğim daha gideceğimiz bir lunapark vardı sözünde durmadın benden önce gittin bu yakışmadı sana kelebeğim bu hiç yakışmadı."
"Meva'm hadi kalk kızım kalkta alsınlar cenazeyi hadi gel"
Hacer abla kollarımdan tutup beni kaldırmaya çalışıyor bir yandan da gözyaşlarımı silmeye çalışıyordu. Erkan abi ve diğer ekip ise cansız bedeni morga götürmek için sedyeye koyuyorlardı.
"Beni yalnız bırakır mısınız?"
"Olmaz Meva hadi çıkın kitliycem kapıyı"
"Beni yalnız bırak diyorum Hacer abla nolur bir kez beni anla ve herkesi çıkart lütfen.""
.... Size ilk karakterimiz olan Meva Yıldırım'ı tanıtıyım. Saf güzelliği ile Meva...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
