The Happy Prince ✅

Chapter 9. Off

The laughter-filled in the air, and I couldn't stop laughing too much.

Who could have thought that Edward Ladrovodski, Alessandro's eldest brother, is such a friendly person with a good sense of humor?

No wonder he's always the town's talk, and everyone loves him like his father. And according to some, he will inherit his father's position in the monarchy.

I checked his background and achievements while he was out with Alessandro. He finished his law three years ago and passed the civil exam. He also mastered a business degree at first before he pursued law at that time.

Edward and Alessandro are half-brothers, which means that they have different mothers. Unlike Alessandro, whose mother is still alive, Edward's mother passed away when he was only seven.

Edward is ten years older than Alessandro but looks young as he looks after himself. Never been married and have no girlfriend at present.

His last relationship was with Lucille Smith, one of the most famous models in the country.

Hindi ko na binasa ang dahilan ng paghihiwalay nila pero maraming naging ka-relasyon si Edward at hindi nagtatagal ito. Lahat ng mga ex's niya ay sikat at mayayaman na tulad niya.

"So, Sylvi? What do you think of why do the chicken cross the road?" Pilyong ngiti niya at napailing na ako.

"Well, because the chicken wants to get to the other side?" ngiting sagot ko. Hindi ko inalis ang titig sa kanya dahil kanina pa ako natatawa sa mga pa-jokes niya.

"Is that so? Sa tingin mo?"

"Oo naman. Bakit? May iba pa bang dahilan?" seryosong titig ko. Pero halata ang ngiti sa mga mata ko. Nawala ang ngiti sa mukha niya at katulad ko ay nakatitig ang mga mata namin sa bawat isa.

"If you were that chicken, Sylvi, you have all the abundance in life. Why still look for another? And tried to escape the luxury of life?"

"H-Ha? A-ano?" Sabay iling ko. Hindi ko kasi makuha ang mensahi niya.

"Hindi naman kasi lahat masaya. At minsan may mga bagay na nasa iba na gusto mo rin. Siguro, ganoon ang iniisip ng manok at tumawid siya."

"That's true. . . Ang tao nga naman kapag hindi makontento ano?" Iling niya at umiwas na siya sa titig ko. Tumabi na siya sa akin at pareho kaming nakatitig sa kabuuan ng golf course. Kami na lang din ang natira rito at wala ng ibang tao. Niyaya niya kasi ako at dahil day off ko ngayon, ay sumama ako.

I was a bit bothered after reading the few pages of that old book and was scared to continue reading it.

Imbes na ibalik iyon sa lumang lalagyan ay ninakaw ko ito at nakatago ito sa kwarto ko. Alessandro won't noticed it missing because I replaced it with something that exactly looks like the same. And also, Alessandro doesn't go much at the attic because he's too busy doing his final manuscript.

Nagsisimula na ang totoong trabaho ko at nagsusulat na ako ng isang kwento na naayon sa gusto niya. Taliwas ito sa linyang experto ako.

"But sometime, Sylvi, your curiosity will save you. Do you know what happened to the chicken that crossed the road?"

I smile again and bit my lower lip. Hindi pa pala kami tapos sa usapang manok? 

Huh, kakaiba nga naman ang utak ng nag-iisang Edward Ladrovodski ano? Mahilig sa mga kwentong ganito. Lahi nga naman nila ang manunulat at weirdong pag-iisip. Kapatid niya nga si Alessandro.

"Hmm, I don't know. . . Malay ko. Hindi naman ako ang manok na iyon ano." Kibit-balikat ko. Napangisi ako habang nakatitig sa kanya nang husto. Naghihintay ako sa magiging sagot niya.

"Well, that chicken died, Sylvi."

Nawala ang ngiti sa labi ko at iba naman ang naging ekspresyon nang mukha niya, dahil pilit ang ginawang pag-ngiti nito at kakaiba.

"Oh. . . Really? Namatay siya?"

Gusto ko sanang matawa, dahil pakiramdam ko isa na naman ito sa mga jokes niya. Kanina pa kasi ang panay biro niya sa akin.

"Yes, that chicken died because of its curiosity. . . Someone killed the chicken."

Nangunot ang noo ko at tumayo na ako. Napahalukipkip ako sa sarili at nakaharap sa kanya.

"That poor chicken. . .Naging fried chicken ba siya?" Pagbibiro ko.

"Well, yes. . . It became a fried chicken, but the people that ate the chicken died too."

Tumayo na siya at pilyo ang ginawang pagtitig sa akin. Napailing na ako. Like what I have been thinking before, this person is full of jokes at me.

Umayos na siya at kinuha ang golf set niya sa gilid. Uuwi na yata kami.

"Really? Do they die too? Why is that?"

"Because that chicken is poisonous, Sylvi." Sabay talikod niya sa akin. Nawala ang ngiti sa labi ko at napailing ulit ako sa sarili. Kalokohan yata ang usapang ito.

"Ihahatid mo ba ako?" 

Mabilis ang ginawa kong hakbang para magpantay kami at hindi siua tumigil at hindi nagsalita. Magsasalita pa sana ako pero nahinto lang din nang makita ko si Alessandro na lumabas mula sa kotse niya.

Akala ko ba nasa Port Fairy siya na kasama ang ama? Ang bilis naman yata niyang nakarating?

"Alessandro," si Edward sa kanya. 

"You came late, bro. No one is around and everyone's left," pagpatuloy niya.

Imbes na mahinto siya sa harapan ni Edward ay hindi niya ginawa dahil nilampasan lang niya ang nakatatandang kapatid.

"I'm fetching you," malamig na boses niya. At mabilis niyang kinuha ang golf set sa kamay ko.

"A-Ales - "

Naputol ako sa pagsasalita dahil sa mabilis na paghila at mahigpit ang ginawa niyang paghawak sa palapulsuhan ko.

Nilampasan pa namin si Edward at nalilito akong napatitig kay Edward ngayon. Binuksan niya agad ang pampasaherong side sa sasakyan niya at pwersahan ang ginawang pag-paupo sa akin.

Napigil ako sa paghinga nang matapat ang mukha niya sa akin at amoy ko ang nakakapanghinang amoy niya.

I felt my heart race for a moment when he reached for the seatbelt and wrapped it around me. Our body touches, and it's the first time for me.

Pakiramdam ko iba si Alessandro sa sandaling ito at kakaiba ang kilos niya sa harapan ng kapatid niya. Taliwas ito sa tuwing nandito ang ama nila.

He seems cold as ice and looks pissed off with something. He shut the car door and faced his brother.

"I asked, Sylvi, Alessandro. It's not like I forced her to come with me today. Don't tell me - "

"The next time you do it, Edward. I will never go easy with you."

He cut off his brother's words and turned away from him. He slid himself onto the leather seat and started the ignition.

I left confused, looking at Edward and back to Alessandro.

Kumaway na si Edward sa akin at mabilis ang ginawang pagpatakbo ni Alessandro sa sasakyan. Lalabas na yata ang kaluluwa ko.

I looked at him again, thinking of what have I done. Did I make a wrong decision upon accepting his brother's invitation today? Oh, did he find out that I took the book?

.

C.M. LOUDEN