ဆော့ဂျင် အတန်းအတွင်းသို့ဝင်လာလေတော့ ယုန်သွားနှင့်အကောင်အားမတွေ့၊
မတွေ့တာပဲကောင်းပါတယ်လေ၊မဟုတ်ရင်ရန်ဖြစ်နေရအုံးမှာ
"ကိုယ့်နေရာကိုကြည့်ပြီးဘာတွေတွေးနေတာလဲထိကရုန်းပင်လေး"
လာပါပြီ၊ပြောလို့တောင်မဆုံးသေးအသက်ရှည်ပါလိမ့်အုံးမယ် ဘယ်လိုကောင်မှန်းကိုမသိဘူး..
သူ့လက်သီးနဲ့တွေ့တော့မယ်၊.
သူလည်းဂျောင်ဂုဘက်သို့လှည့်ကာ လက်သီးစုပ်လေးနှစ်ဖက်အားဂျောင်ဂု၏မျက်နှာရှေ့သို့ဝှေ့ယမ်းကာ ပြလိုက်သည်..ငါ့လက်သီးကိုကြောက်စေရမယ်၊
"ငါ့အနားကပ်မလာနဲ့ ယုန်အယုတ်တမာ ကောင်"
ကျောင်းခန်းထဲတွင်လည်းမည်သူမှမရှိသောကြောင့် အသံလေးအား အနည်းငယ်မြှင့်ကာ ဂျောင်ဂုအားအော်ဟောက်လိုက်လေသည်.
အဟိ ဂျွန်ဂျောင်ဂု ကကြောက်သွားတယ်ထင်ပ သူ့ကိုပြူံးပြီးကြည့်နေသည်အားရပ်လိုက်သည်...
"ဘယ်လိုလဲယုန်ကောင်၊မင်းငါ့လက်သီးတော့ကြောက်တယ်ပေါ့..ခိခိ"
"ဆော့ဂျင်သိလား၊ဒီအခန်းထဲမှာကိုယ်တို့နှစ်ယောက်တည်းဆိုတာလေ".
"ဘာဖြစ်လဲနှစ်ယောက်တည်းဆိုတော့...ငါကကြောက်ရမှာလား၊အနားမကပ်နဲ့နော်လက်သီးစာမိမယ်...အာ့လွှတ်လို့ လွှတ်နော်ဟေ့ကောင်"
ေဂျာင်ဂုသူ့ရှေ့၌လက်သီးစုပ်သေးသေးလေးအားတရမ်းရမ်းလုပ်နေသည့်ကောင်လေးကြောင့် ဖျစ်ညှစ်ပြစ်ချင်စိတ်များကထိန်းမရ
အဲ့ဒီလက်ကလေးသာသူ့လက်ထဲရောက်လာခဲ့ရင်ဆွဲကိုက်မိမှာအမှန်.
လက်ကလေးကကိုက်ဆွဲရင်အိအိလေးနေမှာ...
မကြာပါ လေသံမာလာသောအကောင်ပေါက်လေးကြောင့်စနောက်ချင်စိတ်များကတ ဖြည်း ဖြည်းတိုးလာသည်
အခန်းထဲမှာလည်းလူမရှိတော့ ပိုကောက်းတာပေါ့
ကောင်လေး၏လက်အားလှမ်းဆွဲလိုက်လေသော်ထိုအနှီကောက်လေးက လက်လေးအားအတင်းပြန်ကန်ရုံးလျက်..
YOU ARE READING
My sensitive plant (Completed)
Lãng mạnကျွန်တော့ထိကရုန်းပင်လေးက နူးနူးညံ့ညံ့လေးဗျာ #kookjin
