ဂျောင်ဂုတစ်ယောက်မနက်ခင်းအချိန်ပိုင်းအလုပ်ပြီးသည်နှင့်ကျောင်းသို့အပြေးနှင်လိုက်လေသည်
အတန်းထဲရောက်လို့ အမြဲ ကြည့်နေကြနေရာလေးအားကြည့်လိုက်လေတော့ ထိကရုန်းပင်လေး ဟာ မင်ယွန်းဂီ၏ပုခုံးပေါ်သို့ခေါင်းလေးမှီကာ လက်ထဲရှိပေါင်မုန့်လေးအားတမြုံမြုံနှင့်ဝါးစားနေလေသည်၊
မျက်လုံးထောင့်စွန်းလေးမှထိုကောင်လေးအားခိုးကြည့်၍သာ သူ့နေရာသို့ခပ်တည်တည်လျှောက်သွားလိုက်သည်။
သူမြင်လိုက်ပါသေးသည် ထိကရုန်းပင်လေးကသူ့အားကြည့်နေသည်ကို
သူက လျစ်လျူရှုထားတော့ဝမ်းနည်းနေတယ်နဲ့တူတယ်
ကိုကို က အစီအစဥ်ရှိလို့ ကလေးကို စကားမပြောတာပါကွာ၊
ကိုကို့ ကို အရမ်းလွမ်းနေတာလားထိကရုန်းပင်လေးရယ်
ဒါပေမဲ့ သိပ်စိတ်မပူပါနဲ့ ကိုကိုက မင်းလေးကို စကားပြန်ပြောတော့မှာပါ အဟစ်
"ဂျောင်ဂု"
သူ၏ထိုင်ခုံရှိရာ အနောက်နားသိူ့သွားနေတုန်း
သူ့နာမည်ခေါ်သံကြားလိုက်ရသောကြောင့်လှည့်ကြည့်လိုက်လေတော့ အခန်းထဲမှ ခပ်သွက်သွက်ကောင်မလေး ယွန်မီ
"အွန်း..ပြောလေ"
သူ့ဘက်က စကားစပေးနေသည်အားလည်းဘာမှမပြောပဲ စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ ကြည့်နေသည်ကြောင့် ခေါင်းအသာခါကာထွက်လာခဲ့လိုက်သည်၊
ဘယ်လိုမိန်းကလေးလဲ မသိ
သူ့ထိုင်ခုံနေရာသို့ရောက်သောအခါ၌လည်း သူ့ရှေ့ခုံ၌ထိုင်သောစာဂျပိုးမှ သူ့အားပြူးကြောင်ကြောင်ကြည့်နေလေသည်...
သူတစ်ချက်မေးငေါ့ပြလေတော့ခေါင်းခါပြကာပြည့်လှည့်သွားလေသည်၊
ဘာတွေလဲဟ
သူ့ထိုင်ခုံနေရာသို့ရောက်သည့်တိုင်အောင် အကုန်လုံးက သူ့အားကြည့်ကာ ပြုံးစိစိနဲ့
ထိကရုန်းပင်လေး နှင့် မင်ယွန်းဂီ ကတောင်သူ့အားပြုံးစိစိနှင့်ကြည့်နေလေသည်၊
ဘာတွေဖြစ်နေလို့ပါလိမ့်
ဒါတွေထားပါ.. ပြုံးတုံ့တုံ့လေးဖြစ်နေသည့်ကောင်လေး၏မျက်နှာအား မေးထောက်ကာ တစိမ့်စိမ့်ငေးကြည့်နေလိုက်သည်၊
YOU ARE READING
My sensitive plant (Completed)
Roman d'amourကျွန်တော့ထိကရုန်းပင်လေးက နူးနူးညံ့ညံ့လေးဗျာ #kookjin
