"ယွန်းဂီ ကိုမခေါ်ဘူး"
"ဘာဖြစ်လို့"
"ငါကတော့ ထင်နေခဲ့တာ..မင်းကများဂျွန်ဂျောင်ဂုကိုဒဲ့ဖြဲမလားလို့လေ...အခုတော့ အားကိုးမရဘူး၊ အမြဲတမ်းအာလူးကြောက်လိုချေနေတဲ့ မင်ယွန်းဂီ က ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ"
တကယ်ပါ သူ့မှာဖြင့်သူ့သူငယ်ချင်းလေးအားကိုရမလားလို့တိုင်မိပါရဲ့၊ဒင်းကတော့ဖြင့်ဟိုယုန်ကောင်ကိုသွားတောက်ဖြီးပြလိုက်သေး၊တော်တော်အားကိုးရတဲ့ကောင်
"မင်းရဲ့ ယုန်သွားက ဗလလေ ငါက သူ့တစ်ချက်လုပ်ရင် သူကဘငါ့ကိုဆယ်ချက်လောက်ပြန်ထောင်းမှာပေါ့"
."မင်ယွန်းဂီ အဖိုးကြီး အလကားနေရင်းကြောက်နေတယ် သွားမင်းကိုမခေါ်ဘူး"
"အေးမခေါ်နဲ့ ၊ အခုတော့အိပ်လိုက်အုံး၊နေမကောင်းဖြစ်နေတာကိုတောင်စွာတေးလန်နိုင်လွန်းတယ်".
"အိပ်မှာ မနက်ဖြန်ငါ့ကိုလာမခေါ်နဲ့သိလား၊ "
"အိပ်မှာဖြင့်အိပ်တော့ ၊ငါဆန်ပြုတ်ပြုတ်ပေးမယ်".
"ဆန်ပြုတ်မစားချင်ဘူး"
"မရဘူး စားရမယ်"
"မစားဘူးကွာ"
"စားရမယ် ဝက်ပေါက် "
"ဟာ..အဖိုးကြီး လုပ်ချင်တာသာလုပ်တော့သွား"
"လှဲနေတော့ ဝက်ပေါက် ခေါင်းကိုက်မယ်"
"ဟွန့်ပြီးတာပဲ"
....
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် အချိန်ပိုင်းအလုပ်မှ အပြန် သူ့အမေ၏ဖက်ထုပ်ဆိုင်လေးသို့သာသွားလိုက်လေသည်၊
သူတို့၏
ဆိုင်လေးမှာ အပေါ်ထပ်၌ သူတို့မိသားစုတေထိုင်ရန်ထပ်ခိုးထပ်လေးပါရှိသေးသည်...
အဖေရှိစဥ်အခါကတော့အိမ်ငှား၍နေပေမဲ့
အဖေဆုံးသွားပြီးသည့်နောက်အိမ်အားပြန်အပ်ကာ ထိုထပ်ခိုးထပ်လေး၌သာပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့လေသည်
ေဂျာင်ဂု ဆိုင်အရှေ့အရောက်သူမြင်လိုက်ရသည်က အမေ့ရဲ့ အကြွေးရှင် အမကြီးအဲ့ဒီ အမကြီးရဲ့အရှေ့မှာ အမေနှင့် ညီမလေးက ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်နေလေသည်။
YOU ARE READING
My sensitive plant (Completed)
Romansaကျွန်တော့ထိကရုန်းပင်လေးက နူးနူးညံ့ညံ့လေးဗျာ #kookjin
