"Sahte sevgililik için YAPILMAMASI gerekenler listesi!
1. Öpüşmek yasak!
2. Boyundan öpmek de kesinlikle yasak!"
Bir sebep yüzünden 6 yıl önce ayrılmak zorunda kaldığı ama içinde yaşattığı ve bir gün kavuşacaklarına tutunduğu lise aşkıyla, gittiği b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ON DOKUZUNCU BÖLÜM
Bölüm Şarkısı:
Anothere Love, Tom Odell
"NE?!!!" Selin hayretle bana döndü. "Annesiyle mi tanıştın? Hem de ilk buluşmanızdan?!" Gözleri büyürken dudaklarında şapşal bir gülümseme peyda oldu. "Sana aşık olduğunu biliyordum ama bu kadar ciddi olabileceği aklıma gelmemişti."
Dönüş yolunda Özgür'e bu görüşmenin ne kadar gizli olduğunu sorduğumda, saklamam gereken bir şey olmadığını söylemişti. Selin'e anlatırsam sadece ikimiz arasında kalacağını biliyordum. Ve benim konuşmaya ihtiyacım vardı.
Zaten bunun ilk ve son olduğunu düşünüyordum. Bana teklif ettiği için çoktan pişman olmuş olmalıydı.
Kum torbasına bir kez daha vurduğunda diğer elime de boks eldivenimi geçirdim ve oturduğum yerden kalkıp karşı tarafına geçtim. "Gül diye anlatmadım!"
Duygularımı boşaltmak için eve gittiğimde ilk yaptığım duş almaktı ama iyi gelmemişti. Sonra Selin'in spora gittiğini hatırlamıştım. Ve işte, tüm duygularımı atabileceğim harika bir alan! Selin'le birlikte asla eğitimimiz ve bilgimiz olmamasına rağmen bunu yapmaya karar vermiştik. İyi bir dışa vurum gibi gözüküyordu.
Kum torbasına ilk yumruğumu savurduğumda sanki hafif bir rüzgar çarpmış gibi hareket bile etmedi. Bu, neredeyse sinirle küfretmeme sebep olacaktı. Güçsüz değildim ben!
"Tamam, gülmeyi kesiyorum." Bunu dedikten hemen sonra sırıtan yüzünü toparlayıp o da bir yumruk savurdu. Bu kez torba hareket etmişti. "Ne oldu, anlat bakalım. Annesine mi sinirlendin, yoksa ilk buluşmanızı sadece ikinize özel kılmayıp odunluk yapan Özgür'e mi?"
Gerçek bir ilişki olsaydı ikinci sorusuna belki evet diyebilirdim ama sahte randevumuzda bu, kesinlikle önemsizdi. Ve annesi o kadar mükemmeldi ki, belki Özgür yerine onunla randevulaşmalıydım.
"Annesini çok sevdim. O... çok tatlı biriydi." Nasıl devam edeceğimi düşünürken bir yumruk daha attım ve sonra durdum. "Sorun Özgür'dü. Ya da ben... bilmiyorum." Göğüs kafesim ağırlaşıp kalbime baskı yaptı. "Ben bir şey dedim. Ve onu kırdım. Sonra o da bana bir şeyler dedi ve uzak durmak istedim. Biliyorum, çoğu zaman çok düşünceli biri-"
"Sana karşı."
Sözümü kesip omuzlarını silkerek eklediği cümle karşısında yanağımın içini ısırdım. "Evet, öyle. Bunu daha net gösteremezdi." Annesine tavrı yeniden aklıma geldi ve sinirlendim. "Ama bazen... Çok öfkeli. Çok. Öyle bir öfke ki düşünemiyor gibi hissediyorum." Rahatsız olduğum tam olarak buydu. Kendini kontrol edememesi ihtimali beni korkutuyordu. Özellikle bugün... Onun yanında kendimi kontrol edemeyişim de beni korkutmuştu.
