Zawgyi
"ေမာင္ မင္းငါ့ကိုတကယ္ႀကီးထားသြား
ေတာ့မလို႔လား...ဟင့္...ငါမင္းကိုငါ့နားက
ထြက္သြားခိုင္းတာဒီလိုနည္းလမ္းနဲ႔မဟုတ္
ဘူးေလ...ဟင့္...မင္းျပန္လာခဲ့ပါေနာ္ေမာင္...
ငါ့ခုမင္းကိုလိုအပ္ေနၿပီေမာင္ရဲ႕...ဟင့္...
မင္းပဲငါ့ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ဆို...ငါဝမ္းနဲတာ
မျမင္ခ်င္ဘူးဆို...ငါလဲမင္းကိုသိပ္ခ်စ္တယ္
ေလကြာ...ဟင့္...ဘယ္လိုေၾကာင့္မ်ားငါ့နဲ႔
သမီးေလးကိုစိတ္ခ်လက္ခ်ထားခဲ့ရက္တာ
လဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ကုတင္ေပၚေမွးစက္ေနတဲ့ရိေပၚ
ရဲ႕ရင္ဘတ္ကိုထု႐ိုက္ရင္းမ်က္ရည္လည္ရြဲ
နဲ႔ငိုေျပာလို႔ေနတယ္...
"ငါမင္းကိုမုန္းဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့မမုန္းႏိုင္ခ့ဲပါ
ဘူး...ငါမင္းကိုမုန္းဖို႔ႀကိဳးစားေလပိုခ်စ္မိေလ
ပဲ..."
"တကယ္လား..."
"တကယ္ပါ..."
"ေမာင့္ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲ..."
"အရမ္းခ်စ္တယ္...တအားခ်စ္တယ္...
မိုးေကာင္းကင္ႀကီးေလာက္ခ်စ္တယ္...
စၾကာဝဠာႀကီးေလာက္ခ်စ္တယ္..."
"အဲ့ဒါဆိုေမာင့္ကိုမုန္းတယ္လို႔ထပ္မေျပာရ
ဘူးေနာ္..."
"အင္း အင္း ဘယ္ေတာ့မွထပ္မေျပာေတာ့
ဘူး..."
ေခါင္းအခါခါၿငိမ့္ျပရင္းကတိေပးေနမိတယ္...
"ေမာင္လို႔ပဲအျမဲေခၚရမယ္ေနာ္..."
"အင္း ေနပါအံုး..."
ေ႐ွာင္က်န္႔႐ုတ္တရတ္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္
ျဖစ္သြားတယ္...
{ ငါ႐ူးသြားတာလား...ငါ့ေမာင့္အသံကို
ၾကားေနရတယ္...ဒါေပမဲ့ေမာင္က ဟင့္... }
"ဘာေတြေတြးေနတာလဲေမာင့္ရဲ႕ေ႐ွာင္ေ႐ွာင္
ေလး..."
{ ထပ္ၾကားရျပန္ၿပီ... }
ေခါင္းေလးငံု႔ကာ႐ိႈက္ငိုေနရင္းနားၾကားမွား
တာလားဆိုၿပီးေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္
ေတာ့သူ႔ကိုျပံဳးၿပီးၾကည့္ေနတဲ့ရိေပၚ...
JE LEEST
အမုန္းမွစတဲ့ခ်စ္ျခင္းတရား 💔 👉 💖
FanfictieZawgyi ေ႐ွာင္က်န္႔ ''ငါမင္းကိုအရမ္းမုန္းတယ္ေပၚေပၚ... ဒီကိုယ္ဝန္ကိုလဲငါမရ ရေအာင္ဖ်က္ခ်ပစ္မယ္...'' ဝမ္ရိေပၚ ''ေ႐ွာင္ေ႐ွာင္ မင္းႀကိဳက္သေလာက္ေမာင့္ကိုမုန္း... မင္းဘယ္ေလာက္မုန္းမုန္း ေမာင္ကေေတာ့မင္းကို ခ်စ္ေနမွာပဲ...'' Unicode ရှောင်ကျန့် ''ငါမင်းကိုအရမ...
