Kurtar Beni

26

Gözlerimi açmaya çalıştığımda, başımdan geçirilen çuvalı sormadan idrak edebilmiştim.

Arabada olduğumu hissediyordum, çünkü bazen bir o yana, bir bu yana sallandığımı hissediyordum. Kıpırdamamaya çalışıyordum, uyandığımı fark etmemeleri gerekiyordu.

Bitti artık Saye.

Hayır, pes etmemeliyiz!

Biteceksin, Saye.

Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken ses çıkarmamak için dişlerimi sıktım.

"Yazık, böyle üvey babası olması çok kötü değil mi A3?"

"Gerçekten yazık. Bize de yazık değil mi? Kızı götürdüğümüz yere bak."

Bir kız sesi duydum.

"Kendimi çok kötü hissediyorum, baba. Yaptığımız doğru değil. Nereye götürüyoruz farkındasınız değil mi? Kızın üstünden para alacak."

"Biz görevimizi yapıyoruz. Elimizden bir şey gelmez, bu o ile babasının sorunu."

"Canileşmek bu olsa gerek."

"Sus, kızı uyandıracaksın."

"Ben geri dönmek istiyorum, kıza olanları izleyemem."

"Sen giydireceksin, Q1. Hazırlayıp sahneye çıkaracaksın. Saçmalama istersen."

Bir kaç hıçkırık duydum.

"İstemiyorum."

"Kızım, yapmak zorundasın. Bizi nasıl alttan tehdit etti gördün. Bu görev son, layıkıyla yerine getirirsek bitecek söz veriyorum."

Ses çıkmadı.

Bana ne yapacaklardı?

"Kıza vurmasaydın keşke." Dedi aynı ses. Kızın babası olduğunu idrak etmiştim.

"Çok kıpırdanıyordu, pişmanım zaten."

"Yanağında iz olacak, tahrik olacaklar müşteriler."

Yine ses çıkmadı.

O adam, beni satacak mıydı?

***

Araba durmuş, bir adam beni omuzuna almıştı. Nereye gittiğimizi bilmesem de yönleri hatırlıyordum.

Bir kapı açılıp kapandı. Sanırım gelmiştik.

"Kızı ayılt Q1. İpleri çözmeden halletmeye çalış, son olarak vicdan azabı çekmeden çabuk ol."

Yine kapı kapanma sesi.

Çuval yavaşça çıkarıldığında yeni ayılmış gibi yapmak zor olmadı.

"Saye, sen olmalısın." Dedi daha önce duyduğum kız sesi.

Kızıl saçlı, benim boylarımda ve yeşil gözlü güzel bir kızdı.

Benim aksime.

"Seni giydirmeme izin ver, zorluk çıkarma lütfen."

Sesimi çıkarmadım.

Bu teslimiyetin işareti mi?

Üzerimdekileri makasla keserek çıkardı. Karşısında yarı çıplak kalmıştım.

"Utanmana gerek yok, ikimiz de kızız sonuçta." Diyerek sütyenime uzandığında geri çekildim sandalye ile.

"Üzgünüm, çıkarmak zorundayım."

Ağzımda bant olmasına rağmen ses çıkararak kıpraştım.

Kimse vücuduma dokunamaz, kimse bakamaz.