Midnight Love

Midnight Pain -17✅

"Alam mo ba na loving you was the second best thing I ever did?" She looked at me and smiled.

"What was the first one then?" I held her hands tightly as we open the door to the rooftop.

"Finding you and knowing you." Ngumiti siya at ipinatong sa magkahawak naming kamay ang isa pang niyang kamay nang makaupo kami sa wooden bench.

"You loved me beyond my expectations, Matthan. You have been my greatest numbee one supporter in my life, Thank you." Hinawakan niya ang mukha ko at masusing tinitigan ako. "I love you today, until midnight, tomorrow unto infinity."

A long silenced filled our atmosphere, inihilig naman ni Asra ang ulohan niya sa balikat ko. Kinuha ko ang kamay niya at hinilot iyon ng marahan.

"T-tanda mo nung nagkita tayo? Umuulan diba? Nagsiswing ka no'n eh, akala ko nawawala ka sa wisyo kasi sinong tao ang gustong mabasa ng maduming tubig diba?" Natatawang pagkukwento ko, narinig ko naman siyang tumawa.

"I was enjoying my remaining time outside that time, I recieve another mail kasi na need na'kong ibalik sa Hospital because my illness is not good for me to stay outside the Hospital. So, naisipan ko. Bakit hindi ko ba lubos-lubosin diba?" Pagsagot niya na may halong tawa, na may pag-ubo pa.

Shw interwined our hands and stared at the dark-starry sky.

"The moment I looked at you, I felt na. Oh, this is my man." I chuckled. "Kasi kamukha siya ni Donny Pangilinan."

Malakas akong tumawa at tumingin ng bahagya sakaniya.

"Kamuka mo rin naman si Belle mariano eh." Pinalo naman niya ang paa ko nang tumatawa.

"Aysus, galing mo talaga mangbola ano?" Paos na biro niya, hinawakan ko ang pisngi niya at hinalikan siya sa noo.

Bumalik naman siya sa pagkakahilig sa balikat ko at bumuntong hininga.

"Loving was a magical feeling, like I was sprinkled with fairy dust." She calmly and softly said while softly tapping the back of my hand. "And Here I am, sitting silently and lovingly with the man I thought was heartless."

Umiling ako. "But you change me."

"I didn't, you did." Marahan naman niyang hinalikan ang panga ko at muling bumalik sa pagkakahilig.

"Asra," pagtawag ko.

"Hmm?"

"Salamat..." pagpigil ko sa luha kong sagot sakaniya.

"For what?"

"Salamat kasi minahal mo'ko, salamat kasi pinayagan mo'kong mahalin ka. Salamat dahil binigyan mo'ko ng chance..." I felt tears dripped from my eyes, hindi ko nilingon si Asra, nanatili akong nakatitig sa kalangitan. Habang siya nakahiga lang sa balikat ko.

"Matthan," humigpit ang hawak niya sa kamay ko. "I'm sleepy na talaga, I'm tired sa inihanda mong party."

Nakagat ko ang labi ko.

"Hm? Did...did you l-like it?" Mabagal na tanong ko.

Tumawa siya ng mahina. "Ofcourse, I loved it."

Huminga siya ng malalim at umayos ng pagkakahilig. "I'm really tired, Matthan. I want to sleep na."

Inayos ko ang pagkaka-upo ko at niyakap sakaniya ang isang kamay ko, nakahiga na siya sa dibdib ko ngayon.

"Matthan?"

"Yes, Asra?"

"Hug me tighter, Matthan. It's cold." I silently wiped my tears and hug her tight, kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at napatingin sa pinto ng rooftop.

From my place, I saw our family. They are crying, Asra's Mom is crying at tito's arm. Habang si Callee ay nasa floor na at yakap ni Martle. We know.

We all know what's happening.

"I'm so lucky," she whispered. I stayed silent. "“I’m more than happy to be here with you till… I close my eyes." Mahina siyang tumawa at mas sumiksik sa'kin.

Tuluyang nanahimik ang kapaligiran nang hindi na siya nagsalita, I can still feel her breath, heavy one.

Mabilis kong pinunasan ang mga luhang kumawala sa mata ko dahil baka matuluan no'n si Asra, isa-isa at tahimik namang pumasok ang mga kaibigan at pamilya namin para tignan kami.

And after 2 minutes of staying in our place, I cannot longer feel her breath. She became heavy. Tuluyan kong ipinikit ang mga mata ko at matunog na umiyak.

Callee's gasp were so loud, Asra's Mom is crying loudly too. Niyakap ko ng marahan si Asra at humahagulgol siyang hinalikan sa noo. Inalis ko ang suit ko at mabilis na isinuot sakaniya iyon.

"Baka kasi...baka kasi n-nilalamig ka, Asra." Humikbi ako saka hinawakan ang kamay niya. "My God, I love you."

I stayed there, Until sunrise.

"Matthan," hindi ko hinarap si Doctora, nakatitig parin ako sa kalangitan na napakakulay na ngayon. Marami naring ibon ang nagsisiliparan.

"We need to bring Asra in the morgue." Mabigat na buntong hininga ang naging sagot ko, umikot si Doc. Trish at hinarap ako. "Give Asra to me, Matthan. It's time." Nakangiting ani niya pero iyong ngiting hindi umabot sa mata.

Ngiting galing sa iyak, ngiting malungkot. Humalik ako sa noo ni Asra ng matagal bago ko dahan-dahan na binitawan ang kamay niya.

"Take care of her, Please." Hindi ko man tinignan si Doc ay alam kong tumango siya. They left but I stayed in here, kinuha ko ang suit ko at inilagay sa knees ko. Inayos ko ang suit at natigil nang may mahulog na papel.

I opened it and silently red it.

~Hi, siguro I'm already in a deep sleep kapag nabasa mo'to. I'm not expecting you to see this ng mas maaga.

I just want to say na, I'm lucky to have someone like you in my life. So lucky to loved by you, lucky to saved by you. We met midnight near my house, it was unexpected. I didn't even think na ikaw 'yong mamahalin ko with my remaining time.

Matthan, don't let sadness enveloped you when I'm gone. I want you to fulfill your own dreams, wishes and wants. I want you to be succesful. I'll always be in here, guiding you, loving you, and wishing you the best. I'll never leave you. Mahal kita Matthan.

Mahal na mahal, ikaw 'yong nagbigay ng bagong tyansa sa'kin para mabuhay ako ng napakaganda sa mundo. Ikaw 'yong naging dahilan ko para sumulong, sa'yo ko naramdaman 'yong kilig, saya, sakit at safeness.

Kung mabuhay man ulit ako, pipiliin ko na mabuhay ulit para mahalin ka. Dahil sa kahit anong taon at dekada, ikaw ang mamahalin ko.

Till midnight collide us again.

Mahal kita, mahal ko. And yes, Matthan. I'll marry you.

Asra Celeste Minaur posque.

I felt my breath shortened as I read the last sentence of her. Agad kong tinupi ulit ang sulat at inilagay sa bulsa ng suit ko at doon dumuko at tahimik na ninamnam ang sakit sa dibdib ko. I never imagine this situation, akala ko tatanda kaming magkasama.

Hinilamos ko ang mukha ko sa sariling palad at tumingin sa kalangitan habang ang palad ay nasa bibig ko. Hindi tumigil ang luha na kumalat sa mukha ko.

Ramdam ko ang bawat patak no'n, ramdam ko ang pagtulo sa pisngi ko. Para akong piniga sa nangyari, tumayo ako at masiging sumigaw sa dulo ng rooftop.

"Tangina!" Malakas kong sinipa ang kinauupuan ko at wala sa sariling bumagsak sa kinatatayuan ko.

Paulit-ulit kong hinilamusan ko ang sariling mukha at basta nalang nagsukob sa sariling mga braso.

:)