Aslında sınırı geçmesine az kalmışdı önceki bölümde ama idfc.
Ya o değilde ben şimdi anlıyorum yazarları. Bir bölüm 500'e yakın kez okuyor ve sadece okurların 50'si oy veriyor.
Lütfen fikirlerinizi belirtin çünkü kendi yazdığım ilk oneshot ve aklıma gelen ilk fikri yazdım. Saçma salakda olmuş ola bilir yani.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Shinichiro x reader Oy sınırı 60
Yorum sınırı 30
Sıradan Ekim günüydü. Soğuk ve rahatladıcı. Genç kız alışkanlığı üzere işten kaytarmıştı. Soğuk rüzgarın suratına sertçe çarpmasına izin vererek kaykayının üzerinde kayıyordu. Ülkedeki sadece zenginlere özel kolejin önüne geldiğinde durdu ve pahalı spor arabalardan birine tükürdü. Eskiden okuduğu okula tekrar bakıp göz devirdi ve yoluna devam etdi. Aptal zengin bebelerinin okumaktan ziyade eğlenmeye geldikleri yerdi burası, genç kıza göre.
Başlayan şiddetli yağmur suratına çarparken kaykayla öylesine irelliyordu. Büyüyen öfkesiyle kaykayı daha hızlı sürüyordu. Yerler ıslak ve kaygan olmasına rağmen, daha da hızlı hızlandı. Yolun diğer tarafından kontrolden çıkmış bisikletin kendisine doğru geldiğini fark edince durmaya çalıştı. Fakat bunun için geçti. Her ikiside çok hızlıydı. Ve çarpıştılar. Kız çarpmanın etkisiyle sert bir şekilde yere düştü. Kendine geldiğini sanarak ayağa kalkmaya çalıştı fakat yapamayacak kadar başı dönüyordu. Gözünü kapadı. Gözünü hafif araladığında endişeyle ona bakan sevgilisini gördü. Ve sonrası karanlık.
...
Burnuna girmeye çalışan sinek yön değiştirip gözüne çarptığında, eliyle hızla yüzüne vurdu. Yavaşça gözlerini açtı ve tanıdık bir yerde olduğunu fark etti. Ayağa kalkmaya çalışırken bir el onu durdurdu.
- En sonunda uyana bildin. Ama söylemeliyim ki şimdilik dinlensen iyi edersin.
Genç çocuk kızı geri yatırdığında kız sordu.
- Neler oldu, Shinichiro?
- Kaykayla küçük bir kaza yaptın. Hafızanı mı kaybetdin yoksa? - Kafasını muayene ediyormuş gibi kontrol ederken dedi.
- Oh yo hatırlıyorum. Hatırlıyorum hatırlamasına da ama burada ne işim var?
- Oradaydım ya hani. Arkandan geliyordum. Durmanı söylememe rağmen durmadın ve olanlar oldu. Ayağa kalkmaya çalıştığın sırada başın döndü ve bayıldın. Bende eve getirdim.
- Hastaneye neden götürmedin peki?
- Bilmiyorum kafa yere değmemişdi ki kafandan olmadığını düşündüm bu yüzden eve getirdim.
