The Secrets She Has

Hoofdstuk 21

—Kristy García—

We zijn al iets meer dan anderhalve maand verder. Twintig december. Bijna kerst. Met Elijah heb ik amper nog gesproken. Ik neem het hem niet kwalijk ik ben praktisch gezien vreemdgegaan maar theoretisch niet want we hadden niks officieels. En Diaz hem zie ik nog regelmatig. Hij was vorige maand weer in Mexico maar hij zei dat hij het voor kerst kon redden. We hebben nog nergens een officieel kaartje aan gehangen maar het is duidelijk dat we elkaar allebei leuk vinden. We hebben na de vakantie nog wat vaker gezoend namelijk.

Kristy ik hoef niet heel je liefdesleven details met wat je met hem doet te horen

Ik ben nu in mijn slaapkamer gefrustreerd heen en weer aan het lopen.
Ik hoor geklop op mijn deur en Blade komt binnen. Hij ziet gelijk dat ik gestrest ben en gaat op mijn bed zitten. "Hey Kris, wat is er?" "Blade, ik weet het niet meer. Ik moet het de rest vertellen." Ik moet het ze vertellen. Ik kan er niet omheen. Vertellen van mijn verleden en dat Willem nog leeft. Wie weet wat er anders gebeurd. Ik heb simpel weg geen keus. "Eindelijk!" Hij slaat zijn armen gefrustreerd in de lucht. "Ik mee. Het als je het niet voor het einde van het jaar had gedaan had ik je gedwongen of het zelf vertelt." "Dat had je toch niet echt gedaan?" Vraag ik benauwd. "Het dwingen wel, het zelf vertellen had ik overwogen."

—Blade García—

Kristy loopt naar de mini vriezer die ze naast haar bed heeft en haalt een pot ben en jerries
Uit de vriezer. "Cookie dough." Zegt ze half zwaaiend ermee. Ze weet dat ik die het lekkerst vind. We gaan allebei voor haar bed op de grond zitten, dat doen we namelijk altijd als we ijs eten. Als Axel dit wist zou hij boos worden dat ik ijs eet met Kris. Ze geeft me een lepel en grote grijs heeft ze op haar gezicht. "Waarom grijns je altijd als je ijs eet?" Vraag ik lachend. "Omdat ik ervan houd." "Je krijgt er energie van en wordt ondeugend. Alleen al als je eraan denkt." "IJs is gewoon het beste wat er is Blade."
Ze schept haar lepel in het nog harde ijs waardoor ze best veel kracht moet zetten maar krijgt het toch voor elkaar een schep eruit te krijgen. "Geef is." Ze heeft de pot aan mij en met mijn altijd warme handen houd ik het beet in de hoop dat het een beetje afkoelt.

Ik zweer Ben en Jerries is zo vervelend om eruit te krijgen ughhh wordt gewoon chagrijnig als ik eraan denk

"We zitten hier nu wel ijs te eten maar als we klaar zijn moet je echt naar beneden." Ze kijkt verdrietig. "Ik weet het." Het doet me pijn haar zo te zien. De pijn die ze heeft meegemaakt, mentaal en fysiek. Ik wordt er gewoon boos van. Ik bak mijn vuisten voor ik uit elkaar spat. Ik wilde dat ik haar kon helpen. Haar kon redden. Niet dat ik er zo achter heb moeten komen. Ze heeft het wel eerlijk gezegd natuurlijk maar ze was toen al vijftien. Vijftien jaar lang met die fucking klootzak...eikel

Nou beetje taalgebruik mag wel, Blade García

"Hey het is Oke." Ze legt haar hand op mijn schouder. "Kristy begrijp nou dat het niet oké is. Die klootzak heeft je voor jaren mishandeld." Het wordt mishandeld komt er lomp uit. Alsof je het wordt niet noemen wilt. Het is gewoon zo'n zwaar woord ofzo. "Blade, ik weet dat als jullie dit eerder wisten of min eerder gevonden hadden dat jullie alles gedaan hadden wat jullie konden doen. Mama was gewoon nooit eerlijk geweest. Niet tegen papa niet tegen jullie en niet tegen mij. Daar kunnen we niks aan doen. Hoe vaak je jezelf ook dat soort dingen vertelt, Je Kan Het Niet Veranderen." Ze legt nadruk op elk woord die ze zegt. "Je hebt gelijk. Dat ik je toen niet redden kon betekent niet dat ik dat nu niet kan.

We eten het laatste beetje ijs op en lopen dan naar beneden. Kristy neemt een zucht en stapt dan de woonkamer in. Ze ziet gelijk dat James en Ryder er niet zijn en kijkt me verdrietig en gestrest aan. "Ik haal ze wel." Zeg ik zacht en geef haar een kus.