Özgünlüksüz Midoriya (Bakudeku)

*Ders çalışma*

Hikayenin geri kalanından bağımsız bir filler bölüm.
Normal yazmak istediğim bölümden çok uzak ama bir kere başlayınca devamı geldi bende olduğu gibi bıraktım 😅

   Bakugou All Might'nın açıklamasından sonra birkaç günde bir kendini nasıl geliştireceğine dair tavsiyeler ve muhabbet etmek için yanına gidiyordu. All Might özgünlüğünü alması için daha zamanı olduğu düşündüğü için ona baskı uygulamıyordu ama Bakugou'nun öfkeli kişiliğinin altında düşündüğünden daha derin ve hassas bir benlik yattığının farkındaydı. O emin olana dek bekleyebilirdi.

   Okulda eğitim kampı zamanı geldiğinde sınıftaki herkeste heyecan oluşmuştu. Ama öncesinde olan sınavlar herkeste gerginlik yaratıyordu. "Hey, Bakugou beni sen çalıştırır mısın?" Çocuk dibine girmiş Kirpi kafalıyı eliyle ittirmişti. "Tch, buna dayanayacağından şüpheliyim." Çocuk baş parmağıyla kendini gösterdi. "Sorun değil, ben her şeye dayanabilecek kadar güçlüyüm." Bakugou kaşlarını çattı ama bir şey demedi. "Hafta sonu kafede buluşacağız aptal. Tüm defterlerini getir."
...

"ÖYLE DEĞİL GERİZEKALI DAHA KAÇ KEZ SÖYLEYİM!" Kirishima sessizce inledi. Yardım istediğine yavaştan pişman olmaya başlıyordu ama sert eğitim tarzının işe yaramadığı söylenemezdi. "Elimden geleni yapıyorum Bakugou! Yardım et." Bakugou oturduğu sandalyeden kalkarak karşıda oturan çocuğun yanına geçti ve elinden kalemi kaptı. "İyi dinle. Sayılarla arası kıt kirpi."

O sırada kendi başına ders çalışmaya gelmiş Midoriya kafeden içeri girmişti. Evde oturmaktan sıkılmıştı. Ortam değişikliğinin iyi olacağını düşünmüştü. Ayrıca evine çok yakındı bu kafe.

Kiri kapı sesiyle gözlerini kaçırdığında gördüğü tanıdıkla yüzle Bakugou'ya baktı. "Hey Bakugou, bu çocuk Deku değil mi?" Bakugou çocuğun soruya ilgisinin kaymasını bir kenara bırakarak kapıya baktı. Gerçekten oydu. Spor festivalinden bu yana konuşmamışlardı. Ayrıca ders çalışacağa benziyordu. "Oİ DEKU!"

Çocuk şaşkınlıkla Bakugou'ya baktı ve yutkunarak yanına ilerledi. "Merhaba Kacchan. Merhaba Kirishima-kun. Ne yapıyorsunuz?" Bakugou gözlerini devirdi. "Gördüğün gibi, bu aptala ders çalıştırmaya çalıştırıyorum." Çocuk kafasını salladı. "Bende ders çalışmaya geldim. Finaller başlayacak."

Bir süre sessizlik olunca çocuk gitme vaktinin geldiğini düşündü. "Ben de başlasam iyi olacak, iyi çalışmalar." Bakugou kafasını kaldırmadan konuştu. "Otur şuraya aptal. Hepimiz ders çalışıyoruz." Midoriya şaşkınlıkla ona bakmıştı ama nedenini sormadan masaya oturdu. "Oi, kirpi sende önüne bak."

Kirishima hala bu ikilinin ilişkisini anlayamamıştı ama sorgulamamasının daha sağlıklı olacağını düşünerek matematik defterine baktı. Midoriya ise buraya ne için geldiğini kendine hatırlatarak kitaplarını önüne yığdı. Düzenlenmesi gereken bir dolu notu vardı.

Ara sıra konuşan Kiri ve Bakugou dışında yarım saat süren sessizliğin ardından Deku zor bir soruya denk gelmişti. Olayı anlamak için eli motor hızıyla yazarken bir elini saçlarına geçirerek sesli  mırıldanmaya başlamıştı. Bakugou sinirden elindeki kalemi sıksa da uyarsa dahi yine aynısı olacağını biliyordu. "Bu doğal mı Bakubro?"

"Deku için doğal. Birazdan susmazsa onu ben susturacağım." 3 dakika sonra sustuğunda rahatlayarak geriye yaslandı. Çocuk ne yaptığını anladı ve kıpkırmızı kesildi. "Ş-şey ben özür dilerim. Bir şeye çok kafama taktığımda hemen mırıldanmaya başlıyorum." Kiri'nin kahkahasıyla sustu. "Önemli değil dostum. Çok komikti." Midoriya konuşmak yerine kafasını eğdi. "Komik mi? Hah, benim sadece sinirimi bozuyor." Yumruk yemediği için kendini şanslı saydı ve önüne döndü.

3 saatin sonunda hepsi baş ağrısıyla masadan kalkarlar. Midoriya tatlı bir yorgunlukla gülümsedi. İlk ayrı çalışsalarda bir süre sonra hepsi birbirine yardım etmeye başlamışlardı. Evet, Midoriya Bakugou'ya ders anlattı.

"Yardımın için teşekkürler Midobro." Kafenin çıkışında Midoriya gülümser. "Önemli değil Kirishima-kun. Umarım sınavlarınız güzel geçer." Bakugou çok merak ettiği bir şeyi öğrenemediği için siniri bozulmuştu. Yanındaki aptal da sormadığı için kendi sormaktan başka çaresi kalmamıştı. "Oi Deku" Çocuk ona sorar gözlerle baktı.

"Liseden sonra ne halt edeceksin? Yani, mesleğin?" Çocuk önce şaşırsa da sakin ama üzücü bir gülümseme belirir yüzünde. Merak etmesinin nedenini tahmin edebiliyordu. "Psikiyatrist olurum diye düşünüyorum. Özellikle çocukların özgünlükle ilişkileri ile ilgili."

Diyecek bir şey bulmadığı için kafasını sallar. Neden kahramanlığa en yakın meslek polis olmadığını biliyordu. Bu konuyu seçmesinin de kendisi olduğunu biliyordu.

Hiçbir şey demeden arkasını döndü ve ilerlemeye başladı. Kirishima şaşkınlıkla ona bakmaya başladı. Hemen ardından Midoriya'ya görüşürüz diyerek yanına geldi. "Bakugou, neden hiçbir şey demeden ayrıldın?"

"Deku sinirimi bozuyor. Psikatristmiş." Başka bir şey demedi, diyemedi. Arkadaşının geçmişte ona yaptığı şeyleri öğrenmesini istemiyordu. Neden bu mesleği seçtiğini adı gibi bilse de bilmemezlikten geliyordu. Neden kahramanlıktan vazgeçtiğini biliyordu. Suçlu kendisiydi.

Sen bunu istemiyorsun Deku. Sen kahraman olmak zorundaydın. Aptal.

Yarın 4. bölümden devam :)