Baktım çok bölüm istiyorsunuz...
Gece bölümü tamamlamakla uğraştım. Uyuakalıncada şimdi yayınlıyorum işte.
~Keyifli Okumalar~
Atsumu gördüğü kişilerle birkaç adım geriledi. Osamu annesi ve babası buradaydı...
Oikawa Atsumu'nun önüne geçerek onu arkasında sakladı. Terushima'da arkadaşına omzunu destek olmak amaçlı tuttu. Atsumu ailesinin olduğu tarafa bakmıyordu bile.
"Atsumu tatlım... seni almaya geldik!"
"Geri dönebilirsiniz bayan Miya, Atsumu sizinle gelmeyecek."
Terushima'nın nefret dolu sesi Atsumu'nun annesini ve babasını kızdırsada ikisi de bir şey demedi.
İkili konuşmayınca bu sefer Oikawa devreye girdi.
"Hem siz hangi yüzle buraya gelebiliyorsunuz ha?"
Terushima'nın annesi araya girdi.
"Çocuklar sizin şuan bu olaya karışmanız pek doğru değil. Lütfen onların konuşmasına izin verin."
Terushima annesine doğru ters bir bakış atsada doğru olduğunu biliyordu. Oikawa geri çekilip arkadaşının önünü açtığında yüzleşme vakti gelmişti.
"Tsumu hadi, evimize gidelim."
Atsumu başını olumsuz anlamda salladı. Ağlamadan, çekinmeden, yalnız kalmaktan korkmadan, kaygı ve stres duymadan konuşacaktı bu sefer.
"Evinize gelmiyorum."
Miya çiftinin gözlerini büyük bir öfke kaplamıştı. Biraz daha yaklaştılar sakin kalmaya çalışarak.
"Atsumu eve dönüyoruz dedim?"
Babasının hafif öfkeli ses tonu orada bulunan herkesi rahatsız etsede kimse bir şey demedi.
"Siz dönebilirsiniz... size gelmeyeceğimi söyledim."
"Atsumu! ne cüretle bizimle böyle konuşursun ha! sana eve gidiyoruz dediysek eve gidiyoruzdur!
biz bir aileyiz ve her ailede kavga olur!
Şimdi şu aptal tavırlarına son ver de evimize gidelim!!!"
Atsumu sinirle üzerine gelen babasına bağırdı.
"EVİNİZE GİDEBİLİRSİNİZ! BANA BİR GRAM DEĞER VERMEDİĞİNİZ, HER GÜN HAYATTAN NEFRET ETTİRDİĞİNİZ, HAYATIMI MAHVETTİĞİNİZ, YAŞAMANIN NE DEMEK OLDUĞUNU UNUTTURDUĞUNUZ O ÇOK SEVGİLİ EVİNİZE... HİÇBİR ZAMAN AİT HİSSETMEDİĞİM, HER FIRSATTA DIŞLANDIĞIM O BİRİCİK EVİNİZE GİDEBİLİRSİNİZ!"
Miya ailesi şokla birbirine bakıyordu. Baba Miya dayanamayarak oğlunun yanına gitti ve sert bir tokat atmak için elini kaldırdı. (yazar notu: OROSPU ÇOCUĞU SENİN BEN EBENDEN GİRER O OLMAYAN BEYNİNİ YONTA YONTA... neyse çok sakinim ☺️)
Atsumu'ya vurmak için hamle yaptığı sırada eli havada kalmıştı. Arkadan tutulan koluyla hırsla arkasını döndü.
Biricik oğlu Osamu'nun kendisini tutmasını beklemediği yüz ifadesinden belliydi.
"Samu oğlum ne yapıyorsun? dediklerini duymadın mı?! o nanköre dersini vermeliyim!"
Osamu geldiği andan beri yukarıya kaldıramadığı başını kaldırdı ve öfkeyle babasına baktı.
"BABA SEN NE DEDİĞİNİN FARKINDA MISIN!?
BURAYA ATSUMU'DAN ÖZÜR DİLEMEK İÇİN GELDİĞİNİZİ SÖYLEMİŞTİN!
BU YÜZDEN ADRESİ SİZE VERDİM VE BİR UMUT BAŞIMI YERDEN KALDIRABİLİRSEM ONDAN ÖZÜR DİLEYECEKTİM!
SEN... SEN GERÇEKTEN NE YAPTIĞINI SANIYORSUN HA?!"
