I Don't Resist You

7.

Vivian POV

Ούτε που θυμάμαι πως έφτασα στο σπίτι μου, πως άλλαξα ρούχα, πως έπεσα στο κρεβάτι μου.

Ξύπνησα από τον σπαστικό ήχο του ξυπνητηριού.

Όπως πάντα δηλαδή.

Κοίταξα την ώρα.

10:00.

Ευτυχώς δεν με ξύπνησε κανένα τηλεφώνημα σήμερα όπως τις δύο τελευταίες μέρες.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και πήγα προς το μπάνιο.

Έκανα όπως πάντα τα απαραίτητα.

Έπλυνα τα δόντια μου, το πρόσωπο μου, χτένισα μαλλιά μου, έκανα ένα απλό και ξενέρωτο μακιγιάζ και φόρεσα ένα μαύρο σορτς με μια φούτερ.

Όσο χειμώνας και να 'ναι, εγώ πάντα θα ζεσταίνομαι.

Αφού ετοιμάστηκα κατέβηκα κάτω στην κουζίνα.

Έφτιαξα έναν καφέ και έκατσα στην καρέκλα του πάγκου.

Ο πατέρας μου είναι άφαντος.

Ποιος ξέρει που πήγε πάλι.

Σε καμιά δουλειά θα είναι -συμπεριλαμβάνω και τους D'Angelo-.

Μετά από λίγο σκέφτηκα πως ότι έχει συμβεί με τον ηλίθιο Ιταλό αυτή την περίοδο δεν το έχω αναφέρει καθόλου στην Mary.

Η Mary είναι κολλητή μου από τεσσάρων ετών και γνωριστήκαμε πρώτη φορά σε ένα παιδικό πάρτυ που πήγαιναν μόνο παιδιά από μαφιόζικες οικογένειες.

Για να πω την αλήθεια, θυμάμαι πως δεν ήθελα να πάω.

Αλλά το ότι πήγα τελικά και γνώρισα την Mary ήταν σαν να βρήκα το διαμάντι μου μέσα σε πέτρες.

Ο πατέρας της, ο Ares Petrov, είναι το δεξί χέρι του πατέρα μου.

Επειδή ήταν και αυτοί μέρος της Ισπανικής μαφίας τα πάντα τα κάνανε μαζί.

Αχώριστοι φίλοι.

Τέλος πάντων, πρέπει να πάρω άμεσα την Mary τηλέφωνο.

Άρπαξα το κινητό στο χέρι μου και έψαξα την επαφή της Mary's.

Μόλις την βρήκα, την πήρα κατευθείαν τηλέφωνο.

Το κινητό χτυπάει εδώ και ένα λεπτό και δεν το σηκώνει.

Άντε, βαρέθηκα.

Άλλες φορές το σηκώνει σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Επιτέλους το σήκωσε.

Μετά από πέντε προσπάθειες.

M: έλα αγάπη. Συγγνώμη που άργησα να σου απαντήσω, μαγείρευα.