I Don't Resist You

20.

Vivian POV

Είναι πρωί και κάθομαι με τον Christian στην κουζίνα και τρώμε πρωινό.

Μπορώ να πω πως με εντυπωσίασε χθες το βράδυ όταν ήρθε και κοιμήθηκε μαζί μου μετά τον τραγικό εφιάλτη που είδα με την μητέρα μου.

Πλέον μιλάμε και δεν υπάρχουν εντάσεις μεταξύ μας.

Δεν ξέρω για πόσο θα κρατήσει βέβαια όλο αυτό...

C: hermosa θα μου πεις τι έγινε χθες το βράδυ γιατί δεν έχω καταλάβει ακριβώς;

Πραγματικά δεν θα θέλω να του το πω, αλλά χθες με βοήθησε τόσο πολύ που πιστεύω πως πρέπει να ξέρει τι ακριβώς είχε γίνει.

V: όπως κατάλαβες η μητέρα μου έχει πεθάνει εδώ και αρκετά χρόνια.
Του είπα και μου έγνεψε θετικά.

V: χθες το βράδυ λοιπόν, είδα στον ύπνο μου τον θάνατο της μητέρας μου με ακριβείς λεπτομέρειες.

C: σου έχει ξανά τύχει να δεις τον θάνατό της σε εφιάλτη;

V: όχι, και αναρωτιέμαι μήπως είναι κάποιο σημάδι...

C: θες να μου περιγράψεις τι είδες; Ίσως να μπορώ να βγάλω κάποιο συμπέρασμα.

Όχι δεν θέλω.

Αλλά πρέπει να το μάθει.

V: ήμουν πέντε ετών όταν ένας άντρας, πιθανόν από την γαλλική μαφία, εισέβαλε στο σπίτι μας όπου ζούσα εγώ με τους γονείς μου. Έπαιζα με τα παιχνίδια μου στο δωμάτιό μου, ο πατέρας μου είχε φύγει για ένα επαγγελματικό ταξίδι και η μητέρα μου κοιμόταν στην κρεβατοκάμαρα. Ξαφνικά άκουσα την πόρτα να ανοίγει απότομα και ο άντρας μπήκε στο δωμάτιό μου, με άρπαξε από τον λαιμό και με παρακαλούσε να του πω που βρισκόταν η μητέρα μου. Εννοείτε πως δεν του είπα που βρισκόταν και έπειτα, αφού πήρε απόφαση πως δεν θα του πω που τελικά που βρίσκεται η μητέρα μου με άφησε και έτρεξε προς τον διάδρομο, αρκετά κοντά στην κρεβατοκάμαρα. Μπήκε μέσα και άκουσα έναν δυνατό πυροβολισμό... Πήγα στην κρεβατοκάμαρα και την αντίκρισα μες στα αίματα... Δεν άντεξε άλλο τον πόνο και έφυγε από την ζωή...

Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό μου.

C: hermosa μην κλαις, είναι όλα ένα παρελθόν.

Δεν γίνεται να μην κλαίω.

Δεν γίνεται αυτό το παρελθόν να μου μείνει αξέχαστο.

Christian POV

Αλήθεια, δεν μπορώ να βλέπω τα καταγάλανα μάτια της Vivian να κλαίνε.

Δεν ξέρω τι να κάνω για να την ηρεμήσω.

Την πήρα αγκαλιά εν τέλει και κάπως ηρέμησε.

Μου φαίνεται περίεργο πως ένας Γάλλος προσπάθησε να κάνει κάτι τέτοιο στην μητέρα της.

C: Vivian;

V: ναι;

C: μήπως θυμάσαι το όνομα του Γάλλου;

V: δεν ξέρω καν άμα ήταν όντως Γάλλος.

C: την εξωτερική του εμφάνιση, ίσως;

V: θυμάμαι πως ήταν ένας ψηλός, γεροδεμένος άντρας, που του έλειπε το ένα του μάτι. Μόνο αυτό.

Αποκλείεται να είναι αυτός που σκέφτομαι.

Δεν είμαι σίγουρος, αλλά κατά πάσα πιθανότητα είναι ο συγκεκριμένος.

_____

Γειαα

Συγγνώμη για το μικρό κεφάλαιο αλλά τελευταία δεν είχα πολύ έμπνευση, υπόσχομαι όμως ότι τα επόμενα θα είναι πιο καλά και μεγάλα!

Μέχρι τo επόμενο, Adiós!