I Don't Resist You

27.

Vivian POV

Είμαι σπασμένη σε χίλια κομμάτια και δεν μπορώ να επανέλθω από το προηγούμενο βράδυ.

Μπήκα στο σπίτι μου, πέταξα την τσάντα μου κάτω στο πάτωμα και πήγα γρήγορα να ξαπλώσω γιατί το κεφάλι μου δεν ήταν για πολλά πολλά.

Άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου και αντίκρισα τον μόνο άνθρωπο που σε καμία περίπτωση δεν είχα όρεξη να δω...

Τον Christian, να τον έχει πάρει ο ύπνος στο κρεβάτι μου χωρίς μπλούζα, και το στέρνο του να πηγαίνει πάνω κάτω από τις βαθιές ανάσες που έπαιρνε κατά την διάρκεια του ύπνου του.

Είναι ο πιο γλυκός και ταυτόχρονα ο πιο απαίσιος άνθρωπος που μπορεί κανείς να συναντήσει.

Επειδή όμως δεν έχω την όρεξη να τον ξυπνησώ και να τσακωθούμε για μια ακόμη φορά, θα ξαπλώσω στον καναπέ...

Μια βραδιά είναι, θα περάσει.

Πήρα αθόρυβα τις πιτζάμες μου και τις κουβέρτες μου και κατέβηκα κάτω στο σαλόνι για να κοιμηθώ επιτέλους.

Με το που ξάπλωσα με πήρε ο ύπνος.

-

Νιώθω δύο παγωμένα χέρια να με αρπάζουν από την μέση και να με μετακινούν προς το δωμάτιό μου.

Πήγα να ανοίξω τα μάτια μου αλλά μάταια το φως του φωτιστικού δεν με άφησε να τα ανοίξω για να δω ποιος πραγματικά είναι.

C: έλα Hermosa, μην σε ξανά να δω να κοιμάσαι στον καναπέ εξαιτίας μου...
Είπε και μπορούσα να καταλάβω πως μου το είπε επειδή πραγματικά το εννοούσε.

Άλλο που εγώ θέλω να στραφεί εναντίον μου.

Αλλά το μόνο που θέλω αυτή τη στιγμή είναι ένα πράγμα.

Ο ύπνος.

Ή δύο για την ακρίβεια.

Ο ύπνος και το να εξαφανιστεί ο Christian.

V: δεν φταίω εγώ που κοιμάμαι εδώ όμως Christian. Σε παρακαλώ, άσε με για λίγο μόνη.

Του είπα όσο πιο ''γλύκα'' μπορούσα γιατί δεν είχα όρεξη για τσακωμούς και με άφησε στο κρεβάτι.

Από τον χτύπο των παπουτσιών του μπορώ να καταλάβω πως δεν ήθελε να φύγει.

Αλλά εγώ ναι.

Και έχω σκοπό να τον βασανίσω μέχρι θανάτου.

_____