¤ϟϞ҂ 𝓕𝓐𝓛𝓢𝓔_ 𝓢𝓔𝓐𝓢𝓞𝓝2 ҂Ϟϟ¤

Chapter2- Part 11

کیونگسو همون طور که چمدونش رو دنبال خودش میکشید وارد خونه شد.جونگین هیجان زده نگاهی به کیونگ انداخت و منتظر عکس العملش شد،وقتی دید کیونگسو بی توجه نگاهش میکنه اهی کشید

-دکوراسیون جدید خونه رو می پسندی؟

+همین که یاد اور خاطر تنفر آمیز گذشته نیست برام کافیه..کدوم اتاق بمونم.

-اتاق اصلی رو برا تو خالی کردم،من اتاق مهمون میمونم.

کیونگسو چمدونش رو به سمت اتاق کشید که دستهای جونگین که دورش پیچیده شده بود مانع از رفتنش شد.

_این قطعا یک رویاست،بودن تو توی این خونه فقط می تونه رویا باشه.

کیونگسو برای چند لحظه تپش های قلبش رو حس کرد و به سرعت با اخم دستهای جونگین رو از دور خودش جدا کرد و به سمتش برگشت و انگشت اشارشو روبه روی جونگین گرفت.

+اگر یکبار دیگه..فقط یک بار دیگه بهم دست بزنی یه جوری محو میشم که هرگز نتونی منو پیدا کنی.

جونگین با ناراحتی از کیونگسو فاصله گرفت.

- دیگه باعث ناراحتیت نمیشم.

کیونگ راهش رو به سمت اتاق کج کرد،و جونگین ناامید به رفتنش نگاه کرد.

+همین که اومدی به این خونه،یعنی امیدی برامون هست.

***

بکهیون درست پشت در نمایشگاه ایستاده بود،مطابق قرارش با چان،همه چیزو به اون سپرده بود و می خواست نتیجه ی کارو ببینه.به خوبی می دونست که اگر بخواد طبق برنامش پیش بره بیشتر از اون نمی تونست ادامه بده اما تمام سه سال گذشتش قلبش یه جایی توی یه اتاقی که خودش رو مجبور کرده بود چان رو ترک کنه مونده بود.دنیای بکهیون قبل از چانیول فقط یه دنیای خاکستری بود و چان اونی بود که تماما بهش رنگ داده بود،هر چقدرم مدت زمان اون رنگا کم بودن.و بکهیونی که تمام قصدش این بود یکباز دیگه اون رنگ هارو از زندگیش محو کنه.نفس عمیقی کشید و وارد شد.

نائیف بار دیگه داشت یک نمایشگاه بزرگ رو ترتیب می‌داد و بکهیون یکی از زیباترین چیدمان رو جلوی خودش میداد،چیدمانی که با مردی که وسط سالن با کت وشلوار مشکی جذب هر چه بیشتر جذابش کرده بود.قدمی به سمت چانیول برداشت و مقابلش ایستاد.

_ این جا فوق العاده شده.

+ چون قراره آثار فوق العاده‌ای رو به نمایش بگذاره پس باید فوق العاده باشه.

بکهیون با آرامش چشمهاش رو بست.

_ ازت ممنونم چانیول.

+ بکهیون امروز افتتاحیه‌ی نمایشگاهته و من قصد داشتم توی اختتامیه باهات حرف بزنم ولی انگاری بهتره الان حرف بزنیم.