Ο Εφιάλτης στο Τούνελ: Μέρος δεύτερο

8.

Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι, το κορίτσι συνειδητοποίησε πως ήταν μόνο του. Τότε, τη φωνή του πατέρα της άκουσε να λέει:

- Η Τίφανι δε θα μπορέσει να έρθει τη Κυριακή. Πέρασε πρόσφατα μια κρίση πανικού και καταλαβαίνεις. Τι να κάνω με αυτό το κορίτσι; Είναι η πηγή του προβλήματος. Της το είχα πει της μάνας της να το εκτρώσει, μα δε με άκουσε. Θα ήταν όλα καλύτερα αν είχε πεθάνει μέσα στη κοιλιά της μάνας της.

Το κορίτσι, ακούγοντας αυτά τα σκληρά λόγια του ίδιου της του πατέρα ένιωσε σα να της πίεσαν ένα αγκάθι μέσα στη σάρκα, σα να έχασε το κόσμο κάτω από τα πόδια της, σα να της βανδάλισαν τα αισθήματα, τη ψυχή και ολόκληρο το είναι της. Έτσι, κατέληξε να κλαίει απαρηγόρητη και απολύτως αδύναμη στο δωμάτιό της. Εκείνο το βράδυ πονούσε πάλι. Πενθούσε τη παλιά της ζωή, τη παλιά Τίφανι. Όλα ήταν τόσο διαφορετικά προτού δει εκείνον τον εφιάλτη. Η κοπέλα ένιωθε σκοτοδίνη να της έρχεται και μια έντονη ανάγκη για οξυγόνο. Αισθανόταν και πάλι εκείνο τον πόνο στο στήθος. Έκλεισε τα μάτια της και απλά τσίριξε ελπίζοντας να σταματήσει όλη αυτή η παράνοια που ζούσε.

Μετά από κάμποσα λεπτά, ηρέμησε. Τότε, ήρθε και η μητέρα της με τον Τζόνσον στο σπίτι. Η Τίφανι κλείδωσε καλά τη πόρτα. Μια ξαφνική ανασφάλεια την ώθησε στο να το κάνει. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, τη πόρτα χτύπησε ο εννιάχρονος αδερφός της Τίφανι, Τζόνσον...