Ο Εφιάλτης στο Τούνελ: Μέρος δεύτερο

11.

Είχε πλέον έρθει η επόμενη μέρα. Η Τίφανι ξύπνησε και αντίκρισε ένα τραπέζι γεμάτο παραδεισένιες γεύσεις και λιχουδιές, τις οποίες όσο κοιτούσες, τόσο ήθελες να γευτείς.

- Καλημέρα, της αναφώνησε η Χαρίσα.
- Καλημέρα σας, μα τι είναι όλα αυτά;
- Ελπίζω, να τα τρως.
- Πρώτη φορά βλέπω τόσο μεγάλο πρωινό! Σας Ευχαριστώ.
- Μα τι ευχαριστείς; Μη το ξαναπείς και αρκετά με αυτόν τον πληθυντικό! Καιρός να μπούμε στον ενικό, δε νομίζεις;
- Ίσως!

Οι δυο γυναίκες γευματίσανε και ύστερα την οδήγησε την Τίφανι ως το σχολείο. Η Τίφανι ένιωθε ασφάλεια και σίγουρα ευλογημένη.
Παρόλα αυτά, στο μυαλό της έτρεχε διαρκώς η σκέψη αν η οικογένειά της είναι εντάξει. Ετσι, δεν υπήρχε περίπτωση να μη κάνουν μια στάση έξω από σπίτι, έτσι ώστε να δει αν όλα είναι καλά.

Πράγματι, ήταν όλα καλά, εκτός από της φωτιάς τη μαυρίλα που είχε πλακώσει το σπίτι. Έτσι μπόρεσε η Τίφανι να δει τουλάχιστον, μιας και είδε τον αδερφό της με τη μαμά του στο αυτοκίνητο.

Λίγο αργότερα, φθάσανε στο σχολείο.