Η χημεία μας δεν θα μας βγει σε καλό

6. You are here , but you won't stay right?

Μαζεύω βιαστικά τα πράγματά μου από το θέατρο και κατευθύνομαι με δυσκολία προς την έξοδο γιατί ο κόσμος έχει φρακάρει την είσοδο .Αφού καταφέρνω να βγω από την λαϊκή αυτή μάζα παίρνω τον σκοτεινό δρόμο προς το σπίτι μου .Πέρασα από εκείνο το στενό που είχα βρει τότε τον Πάνο να τσακώνεται με εκείνον .Τι να απέγινε άραγε ? Πάντως από εκείνο το βράδυ ο Πάνος είναι συνέχεια δίπλα μου .Παίρνει συνεχώς το μέρος μου , με προστατεύει , δεν είναι σκληρός μαζί μου όπως συνηθίζει να είναι με τους άλλους .Έχουμε έρθει πολύ κοντά .Κάποιες φορές νομίζω πως η αντιμετώπιση αυτή οφείλεται στην υπόσχεση που μου έχει δώσει πριν δυο μήνες «Σήμερα με βοήθησες μια μέρα θα στο ξεπληρώσω .Στο υπόσχομαι μικρή . Εκτιμώ τους ανθρώπους που με βοηθάνε .Εσύ γιατί το έκανες ?» .Ήταν τα λόγια του .

Ύστερα από λίγα λεπτά βρίσκομαι στο σπίτι μου .Είναι κενό , έρημο , η μητέρα μου και πάλι δεν είναι εδώ . Αφήνω τα κλειδιά στο τραπεζάκι και παρατηρώ πως όλα τα βάζα του σπιτιού είναι γεμάτα με κατακόκκινα τριαντάφυλλα .Περίεργο ή όχι ?

Ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι και τρέχω να δω ποιος είναι ελπίζοντας να δω την μητέρα  μου στην άλλη πλευρά της πόρτας .Αλλά ήμουν λάθος .Ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον Πάνο να κρατά ένα κόκκινο τριαντάφυλλο .Στην στη όψη του σαστίζω και κάνω στην άκρη για να περάσει μέσα .

-Πάνος : «Αυτό για την μικρή μας ηθοποιό » και μου δίνει το τριαντάφυλλο .

-Εγώ : «Ευχαριστώ . Αλλά που ήξερες που μένω ? Η μηχανή αυτή δίκη σου ή....? Γιατί είσαι εδώ ?» Όσο εγώ τον βομβαρδίζω με ερωτήσεις αυτός βολεύεται καλύτερα στην άνεση του καναπέ .

-Εγώ : «Βολέψου σαν το σπίτι σου ρε .» Του λέω και μου χαμογελάει

-Πάνος « Εννοείται .Λοιπόν για αυτά που ρώτησες .... »

-Εγώ : «Ναι ....»Πάω και κάθομαι και εγώ στην άλλη μεριά του καναπέ .

-Πάνος : «Την διεύθυνση σου μου την είπαν οι φίλοι σου , ξέρεις...» κάνει μια παύση και ξύνει με αμηχανία το πίσω μέρος του σβέρκου του και με λίγο άγχος .

-Εγώ : « Ναι ξέρω , αν εννοείς για την συμμορία στην οποία είναι η Emily , ο Άλεξ και ο Γιώργος .Μου τα έχουν πει εδώ και καιρό .Για αυτό μου φαίνονταν γνώριμη η ζακέτα σου . »

-Πάνος : «Κάτσε τι ?Και το λες τόσο χαλαρά ? Ξέρεις τι είναι οι συμμορίες και οι αναρχικοί ? Είναι επικίνδυνοι .Όλοι μας φοβούνται και ειδικά τα κορίτσια , τα φοβούνται αυτά και τρέχουν μακριά .»είπε και φώναξε , δίνοντας έμφαση στα λόγια του .