Η χημεία μας δεν θα μας βγει σε καλό

12.My hero is gone

146 μέρες πριν

Αυτό που έμαθα με διέλυσε ,με κατέστρεψε .Στο τηλέφωνο ήταν ένας πολύ καλός φίλος του πατέρα μου .Μου είπε πως πριν  λίγο βρήκε νεκρό τον πατέρα  μου στο πατρικό μου .Μου περιέγραψε ακριβώς την εικόνα .Η εικόνα ταίριαζε απόλυτα με  αυτό που είδαμε στον νεκρό μεσήλικα λίγες μέρες πριν .Πλέον δεν  μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο εκτός από τον θάνατό του .Γιατί ,πώς ?Η μάλλον ποιος ? Πρέπει να μάθω .Πρέπει κάπως όλα αυτά να συνδέονται μετάξι τους .Αλλά πώς ?Σίγουρα δεν είναι κάτι τυχαίο .Διάβολε ,δεν πιστεύω στις συμπτώσεις .
Αύριο το μεσημέρι είναι η κηδεία του και πρέπει να πάω στην Ελλάδα .Θέλω να φύγω .Θέλω να είμαι δίπλα του για μια τελευταία φορά .Όπως ήταν εκείνος πάντα για μένα.

Έχω βγει  έξω από την αποθήκη και κοιτάζω το φεγγάρι .Δεν κλαίω ,γιατί? Δεν μπορώ ,δεν μου βγαίνει .Θέλω αλλά δεν μπορώ να ξεσπάσω τον πόνο μου .Νιώθω δυο ζεστά χέρια να τυλίγονται γύρω από την μέση μου και μια ζέστη φωνή να χτυπάει τον παγωμένο , γυμνό λαιμό μου .Έχει παγώνια έξω .Το κρύο είναι τσουχτερό ,ανυπόφορο .Είμαι έξω με ένα κοντομάνικο .Όλο μου το σώμα τρέμει και έχω γίνει κατακόκκινη .Η φωνή του Πάνου ακούγεται να λέει μέσα στην σιωπή που μας διακατέχει .

-Πάνος  : «Πώς είσαι ? Πονάς ?»ρωτάει και ανάβει ένα τσιγάρο .

-Εγώ : «Αν σου πως ναι πονάω .Πονάω πολύ .Θα έκανες κάτι ? ?Θα έδιωχνες τον πόνο? Τίποτα δεν θα έκανες γιατί πολύ απλά δεν μπορείς»τον ειρωνεύομαι .

Δεν απαντάει και επαναπαύτηκα για λιγο .Είμαι σίγουρη πως το αγνόησε και ειλικρινά αυτό κάπως με ανακουφίζει .Ίσως το αλκοόλ που έχει στο αίμα του να μην του επιτρέπει να σκέφτεται καθαρά . Καλύτερα . 

-Πάνος : «Πες το και γώ θα τους σκοτώσω όλους έναν έναν . Θα καταστρέψω όλον τον κόσμο και ας πάω μετά στην κόλαση .» λέει με την βαριά του φωνή .

Εκείνη την στιγμή με αρπάζει ,με γυρνάει και ενώνει τα χείλη μας κάτω από το φως του φεγγαριού .Αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο να ξεσπάσει σε έντονο κλάμα .Αφήνομαι στην αγκαλιά του και γεμίζω την ατμόσφαιρα με τους λυγμούς και τις κραυγές πόνου .Τα μάτια μου ανεξέλεγκτα τρέχουν δάκρυα . Ιδρώτας τρέχει από το μέτωπό μου .Ο Πάνος με σφίγγει στη αγκαλιά του και μου ψιθυρίζει στο αυτί :

-Πάνος :<<Πάνε να μαζέψεις τα πράγματα σου ,πετάμε για Ελλάδα .>> λέει ψυχρά και ακούγεται περισσότερο σαν εντολή .

Βγαίνω από το κράτημά του .Τον κοιτάω σοβαρή σκεπτόμενη τα λόγια του .Είναι αλήθεια πως τα αγνοώ .

-Εγώ :<<Ξέρεις ,είμαι ανήλικη .>>λέω το αυτονόητο με ειρωνικό τρόπο .

-Πάνος :<<Δεν με νοιάζει .Είμαι εγώ  ενήλικας ,περνώ εγώ την ευθύνη .>>λέει αδιάφορα λες και έχασε εκείνος έναν δικό του άνθρωπο .

[...]

Μαζέψαμε γρήγορα τα πράγματά μας και πήγαμε κατευθείαν στο αεροδρόμιο  .Η ίδια πτήση με τότε .Το αεροπλάνο είναι γεμάτο με μέλη της συμμορίας. Πρακτικά και αυτοί έχασαν τον δημιουργό τους. Με την μόνη διάφορα πως τότε ήταν Θεσσαλονίκη -Los Angeles.Αλλά τώρα πλέον κάθομαι σε αυτές τις θέσεις του αεροπλάνου και νιώθω κενή .  Ξανά. Είμαι χαμένη ,έχασα το στήριγμά  μου .Δεν θα τον ξαναδώ ποτέ ,δεν πρόλαβα να του πω ένα τελευταίο <<Σε αγαπάω >>.Άραγε το ξέρει ? Δεν του άξιζε να φύγει έτσι .Θα τον βρω αυτόν που το έκανε και θα τον κάνω να πληρώσει .

-Πάνος :<<Θα τον ξανά δεις  μάτια μου .Κάθε φορά που θα κοιτάς τον ουρανό ,θα είναι εκεί .Οι άνθρωποι χάνονται για πάντα μόνο όταν τους ξεχνάμε .Και ματάκια μου , κρατά αυτό :ο πατέρας σου είναι πολύ περήφανος  για την κόρη του και σε αγαπάει πολύ .>>  μου λέει ενθαρρυντικά λες και διάβασε την σκέψη μου .

Εγώ δεν του λέω τίποτα ,δεν έχω την δύναμη πλέον .Απλά του πιάνω το χέρι μπλέκοντας τα δάχτυλά μας και ακουμπάω το κεφάλι μου στον ώμο  του .

[Κάποιες ώρες αργότερα ]

Βρισκόμαστε στο νεκροταφείο . Είναι γεμάτο από κόσμο .Φίλοι , γνωστοί , συνάδελφοι , άτομα από την συμμορία είναι όλοι εδώ .Αυτός όμως που μου τραβάει την προσοχή είναι ο τύπος από το ανθοπωλείο .Τι δουλειά έχει αυτός με τον πατέρα μου ? Κάνω νεύμα   στον Πανό  να κοιτάξει και μένει το ίδιο άφωνος με εμένα. Φοράει πάλι την καρφίτσα με το λογότυπο .Όταν πλησιάζει για να μας συλλυπηθεί   μας κοιτάζει με ένα καχύποπτο και συνάμα τρομαχτικό ύφος και στην συνέχεια χάνεται στο πλήθος.

ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΟΥ ΓΙΑ ΑΠΟΡΙΕΣ!!!!!❤

ΤΑ ΛΕΜΕ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟΟΟΟ❤