-Tuana Naz Tiryaki'den-
Birkaç dakikadır Çağan'ın gelmesini bekliyordum. İçeriden ağlamaklı sesler geliyordu ama ne olduğunu seçemiyordum çünkü çok fazla halsizdim.
Çağan odaya girdiğinde beti benzi atmış bir vaziyetteydi. Hemen yanıma geldi.
"Hadi gidiyoruz." dedi bana bakmadan.
"Nereye?" dedim gözlerim kapanırken.
Yanıma oturdu ve saçlarımı okşadı.
"Hastaneye güzelim benim, hastaneye. Hadi kalkmana yardımcı olayım."
"Üşüyorum..." diye mırıldandım.
"Gökçe Abla!" diye seslendi içeriye. Çağan beni yatakta doğrultmuș, yatak başlığına yaslanmış yarı baygın duruyordum.
---
"Gitmek istemiyorum! Çağan'ı istiyorum... Naptınız ona..."
"Naz'ım uyan artık... Kimse götürmüyor seni bir yere."
"Beyefendi çıkın artık lütfen, iğne yapacağız hastaya!"
"Hayır uyandırın önce korkar o öyle lütfen!"
"Artık zorluk çıkarmayın. Güvenliği aramak istemiyorum."
"Ya çok yakınıyım diyorum. Sayıkladığı kişi benim diyorum!"
"Tutun şunu kenarda yaklaşmasın. Yapıyorum sakinleştiriciyi."
---
Gözlerimi açtığımda burası pek de odama benzemiyordu.
Bir hastane odasıydı burası.
"Çağan..." diye sayıklamaya başladım algılayamayarak.
"Naz!" hemen yanıma koştu ve yatağımın yanına oturdu.
"Güzelim! Şükürler olsun açtın gözlerini!"dedi alnımı öpüp.
"Çağan su... Su ver... " boğazım kurumuştu. Hemen bana su verdi. İçtikten sonra boş gözlerle ona bakmaya başladım.
Anlamlandıramıyordum.
"Ne kadar... Ne kadardır burdayım?"
"3 gün." dediğinde şok oldum.
"Ne?"
"Söyle bana, iyi misin? Başın ağrıyor mu? Canın ne istiyor? Ne getireyim sana?" Çağan'ın gözleri kan çanağı olmuştu.
Burada ne oluyordu?
"Gözlerin... Gözlerine noldu?"
"Hiç, yorgunum biraz ondan. Önemli değil bu. Doktoru çağırayım ben." dedi. Ayağa kalkmaya çalıştığında kolunu tuttum.
"Neyim var benim? Niye uzun süredir burdayım?"
"Bilmiyorum nazlı sevdiğim bilmiyorum. Ama doktoru çağırmam gerek bekle beni." ayağa kalktı ve kapıdan doktoru çağırmalarını söyledi birine. O sırada annem koşarak içeriye girdi.
"Kızım! Allah'ıma şükürler olsun uyandın!" dedi ve yanıma koşup bana sarıldı.
"Gökçe Abla çok sarsma..." dedi Çağan. Anneme kollarımı sardım ve Çağan'a bakmaya devam ettim. Annem geri çekilip biraz halimi hatrımı sorduktan sonra doktor ve bir iki hemşire girdi içeri.
"Tuana Hanım?" Genç, 30'lu yaşlarda bir erkek doktor.
"Neyim var benim?" dedim odadaki herkeste gözümü gezdirirken.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karmaşa
Teen Fiction"Nolursa olsun... Hep arkandaki gölge olacağım ben senin. Git de desen kal da desen ben hep olacağım. Kimse üzemeyecek seni Nazlı Naz'ım." Gülümseyerek yine onu düşünmeye başlamıştım. Kendi hayatımı düşünmek gibi bir seçeneğim daha yoktu çünkü benim...
