love hurts ▪︎ Taekook

26 / Jungkook

Bölümü pek beğenmedim ama umarım güzeldir 😔

Birkaç sorundan ötürü yb atamıyordum üzgünüm 😭

Şimdi burada jungkook'un yaşadıklarını göreceğiz diğer bölüm tae ondan sonraki bölüm de jimin anlatacak sonra da kaldığımız yerden devam edeceğiz 💪

❗zaman eskiden yeniye doğru olacak ben zaten zaman atlamalarını yazacağım❗

Bu şarkıyı kesinlikle açın 🏃‍♀️

Bu şarkı Jungkook dan...

Keyifli okumalarrrr

***

(Jungkook gittikten 1 ay sonra)

Çok az sevgi görmüş birinin insanlara güvenmesi kolaydır. Söyledikleri her kelimede büyük anlamlar taşırlar. Yaptıkları her eylem seni heyecanlandırır, sevinçten uyuyamayacak hale gelirsin. Kimsenin gerçek düşüncesini bilemezsin. İşte bu yüzden o kişinin seni sevdiğini sanarsın.

Gözlerimde kalmayan yaşlar ile ağlamaya devam ediyordum. Taehyung bana söz vermişti. Düzelteceğim demişti. Bana kolye hediye etmişti. Babamla kavga edip, benimle birlikte ağlamıştı. Neden o an jimin dedi? Sadece vicdanını rahatlatmak için mi benimle? Yada ölmemek için mi yanımda? Neden bana karşı duyguları var gibi davranıyor? Bu beni daha çok üzüyor... neden beni mutlu edip hemen geri kırıyordu?

Saçlarımı okşamıştı bir kere. Sadece bir defa yapmıştı ama ben çocuk gibi heyecanlanmıştım. O hâlâ jimin'i seviyordu. Asla beni sevmeyecek, ona baktığı gibi bakmayacaktı.

Aslında bunun için üzülmem gereksizdi sonuçta onların arasını ben bozmuştum. Bana bunun yanlış olduğunu söyleseler de, sonuç kesinlikle öyleydi.

Yatakta cenin pozisyonuna geçip, duvardaki resime bakmaya başlamıştım. Taehyung... jimin den kötü olan yeteneğim ile çizdiğim sanat eseri...

İlk gördüğüm andan beri gözüme çarpan benleri... onlar beni mahvediyordu. Her biri sanki yüzüne ölçüyle konulmuş gibiydi. Bir kere bile dokunamamak ne acı...

Gülümseyerek bana bakan resim yüzünden daha fazla ağlamaya başlamıştım.

"Keşke beni de sevseydin."

Boynumda ki kolyeyi sıkıp, gözlerimi kapatmıştım.

Gözlerini kapattığında gözünün önüne gelen kişi, senin için en önemli olan kişi derler. Benim gözümün önüne taehyung geliyordu. Taehyung'un gözünün önüne kim geliyor peki?

Ben olmadığım kesin.

Göğsüme giren ağrıyla birden nefesim kesilmişti. Taehyung ne yaptı? Ne yapmıştı? Şuan ölecek gibiydim. Canımın acısından kurdum ağlıyordu. Bir şey yapmıştı. Kötü bir şey yapmıştı. Hıçkırıklarım büyürken ellerimi kulaklarımın üstüne koymuştum ağlayarak. Susmuyordu. Kurdum susmuyordu.

Yattığım yerde iki büklüm olarak bu acının geçmesini beklemiştim. Elbet geçerdi. Göz yaşlarım geçmezdi ama...

(1,5 ay sonra)

Oturduğum çimenler üzerinde yine güzel bir şey çiziyordum. Yani taehyung'u.

Başıma taktığım şapka saçlarımı gizliyor, dökülmüş yerlerin gözükmemesini sağlıyordu. Saçlarımı çok seviyordum. Dökülmemesi için her şeyi yapmıştım. Taehyung'un hesabında daha fazla gezmiş, fotoğraflarına bakmıştım ama yine de ne kalbimin ağrısı, nede saçlarımın dökülmesi durmuştu. Ayaklarım artık kıpırdayamayacak raddeye gelmişti. Evde oturmaktan sıkılıp, hemen yan taraftaki parka geliyordum. Çok zor oluyordu ama yine de geliyordum. Buradaki çiçekler tıpkı taehyung'un saçları gibi kokuyordu...