-2 hafta sonra-
-Harry!Ana!İnin masanın üstünden!
Ahh bunlar hiç akıllanmazlar mı?Harry masadan indi ve Ana'yı da kucağına aldı.
-Biz parka gidiyoruz.
dediler ve evden çıktılar.
Nick..Salak!Ondan boşanıcaktım.Ve o hayatımda olmamış gibi davranacak onu umursamayacaktım.
O gün aklıma gelince gözlerim yaşardı;
-Nick bu kadının benim yatağımda ne işi var!?
-Gwen...ben....şey....ben...
-Kes sesini Nick!Daha kendini savunamıyorsun bile!Suçlusun!Beni de kızını da unut!
O sırada Yataktaki sürtük kalktı ve;
-Sağol Nick.Sayende harika bir gün yaşadım.
dedi.Kızı saçından tuttum ve mutfağa sürükledim.5 yıldır Kimseyi öldürmemiştim.Bir bıçak aldım.Kadının derisini yüzdüm ve bunu yaparken çok çığırdı.Acı çekmesi hoşuma gitti.Kanca alıp damağına sapladım.Hala çığırıyordu.Nick korkmuştu belliydi.Kızı evden çıkardım.Elektirik direğine astım.
Herkeze ibret olsun.Eve girince Nick'in koluna bir yarık attım ve orta parmağımı gösterip odama çıktım kıyafetlerimi toplayıp bir valize tıktım.Bütün eşyalarım tamam olunca Ana odasına gittim ve onun da bütüm eşyalarını topladım.İki valizi de aldım.Arabama yerleştirip Ana'yı bakıcısından aldım.Ve Harry'nin evine yol aldım.Harry bizi eve almıştı olan biteni anlattım.Artık onun evinde yaşayacağım.Ana onu çok sevmişti.İyi anlaşmışlardı.Ve burda çocuklarda vardı.Burası Grup evi mi neymiş.
Ana ile yeni bir hayata başlıyacaktım.Ve biz Harry ile Nick'den boşandıktan sonra evlenicektik.Birbirimize itiraf ettik.Mutluydum....
-Harry!Buraya gel hemen!
-Ne oldu Ana?
-Bu ne!?
dedi Ana elbisesini göstererek.
-Elbise.
dedi Harry.
-Elbisenin üstündeki.
-Ketçap.
Ketçap mı?
-Ketçapın benim elbisemde ne işi var?!!
Dedi Ana.Baya bağırmıştı.
-Ups Ben yapmadım!Niall yaptı!
-Ben mi yaptım!!?
Niall da bağırınca
-Ahhh bırakın tartışmayı!Kafam şişti.
dedim ve Ana'yı alıp bahçeye çıktım.
-Anne ben babamı özledim.
-Baban yok artık Ana!
sesim sert çıkmıştı.
-Hayır var!Ben babamı özledim!
sabrım taşmıştı.
-Kes sesini Ana!Baba dediğin adam kadın beceriyor!İstersen seni ona götüriyim!Nasıl becerdiğine bakarsın he!!
Ana'nın gözünden yaşlar akmaya başladı.
-Anne ben daha çocuğum!Ama sen benden de çocuksun!!Senden o kadar nefret ediyorum ki!Keşke ölsen!Bu dünyada olmasan!!
Ana bana bunları demiş olamazdı.Evladım bana bunları mı demişti.Ana'nın yanağına çok sert bir tokat attım.Saçını kavrayarak yere savurdum.Ana kafasın~ taşa çarptı ve başından acayip kan akmaya başladı.Aman Tanrım!Ben o sinirle kızımı öldürmüş olabilirdim.
Ana'nın yanına gittim.Yarı baygındı.
-Keşke ölsen....
dedi son sözleriyle.
-Keşke benim annem olmasan........
Ana gözleri kapandı.Ve ufak bir yaş aktı gözlerinden.
-Anaaaaaaaaa!!!
Ana'nın nabzı atmıyordu...Ölmedi o..Hayır Hayır!Ölmedi!
-Anaaaaaaaaaaaaaaa!! Yardım ediiiiiii.!!
Harry ve çocuklar koşarak geldiler.
×××
Tabutun üzerine laleyi koydum.Siyah dar eteğim vicudumu sarmıştı.Simsiyahtım.Simsiyahtık.Ana ölmüştü ve onun katili bendim.Kendi ellerimle öldürmüştüm.Ana'nın Cenazesinde sadece Ben ve çocuklar tabi Jonathan ve Heaven de vardı.Yalnızdık.
Eve vardığımızda odama çıktım.Silahımı kafama dayadım.Tetiği çektim.Kopan gürültüyle beynimin akmasına izin verdim.Bu hikayede mutlu son yoktu.Dedim ya size;Karanlığım.....
Bitti kitap bitti.Üzgünüm çok az ama idare edin.Sizlere çok teşekkür ediyorum.Gikayemi okuduğunuz için.Neyse bakalım güle güle.......
