Achievement Of Yesterday [COMPLETED]

05

05

Is he blackmailing me? Hindi na ako nakipagtalo at hinayaan siya na daluhan ako sa paglalakad paikot sa campus. I decided na puntahan namin ang wide field kung saan doon ginagawa ang ibang physical activities like running, performing fitness and other thing. He just nodded when I'm talk him if he memorized it. 

I think I'm having a long time walk with him. Ilang minuto kaming nag ikot-ikot sa campus para lang maisaulo niya lahat ng bahagi ng academy. Nakaramdam ako ng pananakit sa aking paa. Nasa room na ako, minsan kapag nagrerecite ako ay nakaupo na lang ako dahil masakit kapag nabibigla sa galaw 'yung paa ko. 

Nang matapos na ang lahat ng subject ko ay naiwan ako sa silid. Sinadya ko talaga lalo na't may iniinda pa akong sakit sa aking paa. When I noticed na wala na sila sa ako tumayo. Pero hindi ko pa tuluyang naihahakbang ang paa ko ng may boses na nagsalita mula sa likuran ko. 

"Did you need some help?" pagtatanong niya. Inayos ko ang aking sarili at tumayo ng tuwid. Tinaas ko ang aking ulo sa kanya. 

"Do I look lumpo? I don't need your help, I'm completely fine," I said calmly. I don't want to fight him and I'm kinda sore! Because of him. I saw an amusement in his eyes. 

Nakatayo pa rin ako, hinihintay ang pag alis niya pero nanatili pa rin siyang nakatayo at hinihintay na ako ang unang aalis. " Can you leave me na? Gusto kong maglakad ng magisa," pakiusap ko. He just looking at me! Oh come on, ngayon na nga ako nakikiusap ayaw pang makinig!

I looked away. Sinimulan kong ihakbang ang aking mga paa, maingat at mabagal para hindi niya mahalata ang hindi maayos na paglalakad ko. Gusto kong matawa sa sarili ko dahil mukha akong nag skating. Lumuwa ang mata ko ng may biglang humawak sa aking braso. Hindi madiin ang mga kamay niya pero parang namula ang mukha ko––shit? 

Hinawi ko ang kanyang kamay. "Don't touch me you jerk!" mabilis niyang inalis ang kanyang kamay na tila natakot. 

"I know I'm the reason why your feet are sore. Can I guide you until we reach your car? Don't expect me to apologize because this is one of your responsibilities." napasinghal ako ng palihim. I'm the one he imputed. I thought he's good as his mother said.

"Remember? I'm a responsible man. And it's my responsibility to take you there safely," he stated with full confidence. 

Ayaw ko ng pahabain ang pag uusap namin at iniwan ko na siya doon. Ramdam ko ang presensya niya mula sa aking likuran. Pinilit ko talagang ayusin ang lakad ko na may pag iingat hanggang sa narating na namin ang sasakyan kung nasaan si manong na may kausap sa kanyang telepono. 

Nang masilayan niya kami ay agad siyang nagpaalam sa kanyang kausap at pinagbuksan ako ng pintuan. Hindi ko na siya nilingon at tuluyang pumasok sa loob. I saw in my perhap vision that manong and that guy was talking seriously. 

I just closed my eyes while waiting to start the engine. "I want to go home," I declared. 

"Okay ma'am." 

The time is so fast. We're in our second grading just a snap! I'm still the number one in our room, but I'm not sure if someone beated me again in our grade level knowing that guy can take everything from me. As a president we're also awarded this quarter for being leal leader to our co-student.

I guess the new is faster than birds. I knew that my Dad is watching my every action. Hindi na ako magtataka kung malalaman na niya agad kahit hindi ko pa pinapakita sa kanya ang second quarter grade ko. 

Vessy is smiling while looking at her card. "I knew I did my best and being an top nine is more better than being dumb." I smiled at what she said. 

"Why don't you aim for the highest rank? Don't you like that Idea?" She suddenly looked at me and then she gave her wide smile.