Happy, Maybe?

Gitme

Seungmin'den

"Bunların hepsi hataydı Seungmin. Biz bunları yapmamalıydık. En yakın arkadaşımla böyle şeyler yaşamış olmam doğru değil. Bunu olmamış gibi davranmalıyız."

Duyduklarım ile yıkılmıştım. Dün gece neler oldu pek bir fikrim yoktu ama onunla yattığımızı anımsıyordum ama bu sabah...

Ben hiç böyle bir sabaha uyanacağımı düşünmemiştim...

Daha önce böyle bir günün hayalini bile kurduğumda hep mutlu hissetiğim an berbat hissettirmişti.

Evet mutlu olacak diye bir şey yoktu, böyle bir durum tabiki olabilirdi ama böyle can yakıcı olur diye tahmin etmemiştim hiç.

Resmen anında beni itmişti, benim zevk yaşadığım gece hakkındaki gerçek düşünceleri çok yakmıştı canımı.

Onu odamdan kovmak dışında bir şey yapamadım.

Çok canım yanıyordu, resmen bana tiksinti ile bakmıştı.

Dün gece benim için oldukça zor geçmişti, hâlâ kalçam sızlıyordu.

Onu odamdan kovduktan sonra kalan eşyalarını da kapımı açıp atmıştım.

Yüzünü bile görecek halde değildim. Resmen bakmaya doyamadığım yüzü bana berbat hissettirmişti.

Biraz zaman sonra burada kalamayacağıma kanaat getirmiştim.

Dolabın üstünde duran bir hevesle kullandığım tatil valizimi (ki bu valizi hep Hyunjin ile çıktığım tatillerde kullanırdım.) dolabın üstünden indirdim.

İçine çok sık giydiğim kıyafetlerimi atıp geri kalan kıyafetleri umursamadan valizi kapadım.

Çıkmadan önce bir duş aldım ve kapımı araladım. Elinmdeki valizi çekerken kapının kenarında duran Hyunjin ayaklanmıştı.

"Seungmin! Dur nereye? Ne olur yeniden düzgünce konuşalım. Bir an şaşkınlıkla söyledim onları üzgünüm."

"Yeter bıktım ben Hwang. Git kızlarla vakit geçir tamam mı? Beni umursama. Seni seven aptal kalbim ve umutsuz beni seversin bekleyişlerimi boşver.

Rahat bırak beni olur mu?"

"Ama Min konuşsak..."

"Konuşsak ne olacak Hwang? Sen yine bunun yanlış olduğunu arkadaşlığımızı bozmamamız dışında bir şey diyecek misin?

Ama yeter Hwang ben seninle arkadaş kalamam artık. Senin sevgililerin ile olan sohbetlerini dinlemek beni kahrediyor anladın mı?

Ev senin olsun istemiyorum bundan sonra burada yaşamayı kalan eşyalarımı alması için evime gidince birilerini gönderirim. Bu saatten sonra bütün arkadaşlığımızı bitiriyorum Hwang Hyunjin."

Bu dediklerim karşında tek dediği "Gitme Seungmin.'' di ama onu dinlemeden evden çıktım.

Her şey benim için oldukça zordu zaten. Dayanamazdım onsuzluğa bunu biliyordum ama yine de kendimi uzaklaştırmak istiyordum.

Sonunda arabama binip ailemin evine ulaştığımda kapıda beni hizmetliler karşılamıştı.

Beni valizle gördüklerinde oldukça şaşırmışlardı ama hemen durmadan elimden valizi aldılar ve içeri geçtikten sonra kapıyı kapattılar.

"Babanız ve dedeniz henüz şirketten gelmediler efendim, anneniz ve ablanız ise yeni ihale için evden az önce çıktılar."